Ενώ κερδίζει στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής και των επιδόσεων, συνθλίβεται στο πεδίο..
της επικοινωνίας και της φαιάς προπαγάνδας. Οι αντίπαλοί του ζητούν τα ρέστα για τα δεινά που οι ίδιοι έφεραν στη χώρα και στρέφουν την κοινωνία εναντίον του για όσα οι ίδιοι προκάλεσαν. Δεν είχε ξαναγίνει, αλλά… γίνεται. Ο πιο αθώος για τη χρεοκοπία και τις συνέπειες της εκλαμβάνεται όλο και περισσότερο από τα θύματα της κρίσης ως ένοχος για την κατάστασή τους.
(...)
Γύρω από την σημερινό πρωθυπουργό υπάρχει μια προφανής αντινομία. Ενώ είχε όλα τα δεδομένα με το μέρος του διαμορφώνονται συνθήκες ήττας του. Ενώ κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει σοβαρά λάθη- μετά την ανανέωση της εντολής που ζήτησε για να διορθώσει τα πραγματικά λάθη του-, ενώ ηθικά είναι άμεμπτος, ενώ στο δημόσιο χώρο υπερτερεί συντριπτικά του αντίλαλου του, ενώ έχει με το μέρος του τη διεθνή κοινότητα, ενώ έλυσε προβλήματα που χρόνιζαν, εν τούτοις διαμορφώνεται ατμόσφαιρα «να φύγει». Χωρίς κανείς να το θεμελιώνει με επιχειρήματα: γιατί να φύγει και ποιος να έλθει;
Κανείς άλλος πρωθυπουργός δεν αντιμετωπίσθηκε υβριζόμενος τόσο αγοραία. Τον στήνουν στον τοίχο οι χειρότεροι, οι υπόλογοι, οι ηττημένοι, οι διαπλεκόμενοι, οι αμοραλιστές, πρόσωπα του σκοινιού και του παλουκιού και αυτό βρίσκει ακροατήριο. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πετσόκοψαν αμοιβές, εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις, ο Τσίπρας το χρεώνεται.
Οι συνεργάτες του αδυνατούν να αξιοποιήσουν τα πραγματικά δεδομένα και η κυβέρνηση εκλαμβάνεται από τους πολίτες ως υπεύθυνη για το σύνολο της κρίσης. Αντίθετα κάποιοι νομίζουν ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν αυτή τη στιγμή είναι να φροντίσουν ώστε να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ… ισχυρή αντιπολίτευση. Δεν τους περνάει από το μυαλό τι είδους εξουσία θα είναι αυτή που θα τους διαδεχθεί…
Ο Τσίπρας κινδυνεύει να κερδίσει την ουράνιο βασιλεία και να απολέσει την επίγειο, όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου για τον Πλαστήρα. Δεν θα είναι ο πρώτος. Και ο Καραμανλής είχε δίκιο στη σύγκρουση με τους «νταβατζήδες» και στο τέλος δικαιώθηκε για τον νόμο με το βασικό μέτοχο. Αλλά ήταν αργά, γιατί εν τω μεταξύ είχε χάσει την πολιτική μάχη.
Κλείδωσαν οι πολιτικές εξελίξεις; Όχι ασφαλώς. Ο Πρωθυπουργός από τη θέση του έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Συνεπώς έχει περιθώριο να αντιστρέψει την εικόνα. Να αλλάξει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ώστε όχι μόνο να μην ηττηθεί από έναν αδέξιο κληρονόμο, αλλά να πάει στις εκλογές με τον αέρα του κυρίαρχου, ως επικεφαλής ενός νέου σχηματισμού που θα σαρώσει την προσπάθεια παλινόρθωση της ρεβανσιστικής Δεξιάς (και) της διαπλοκής.
Αρκεί να κάνει, χωρίς άλλη καθυστέρηση, όσα προκύπτουν ως προτεραιότητες από τη φορά των πραγμάτων και αντιστοιχούν στην αντίληψη της ιστορικά πλειοψηφικής δημοκρατικής παράταξης… Και αυτά είναι συγκεκριμένα.
- από εκτενές κείμενο που υπογράφει ο Γ. Λακόπουλος στο anoixtoparathyro ΕΔΩ
