
χτίστηκε σιγά σιγά το πολυώροφο του αθλητικού Τύπου. Μετά την Ηχώ ήρθε το Φως των Σπορ από τον Θόδωρο Νικολαΐδη (αφού προηγουμένως υπήρξε συντάκτης τής «Μεγαλυτέρας»), η Φλόγα των Σπορ των εκδόσεων Δραγούνη, πολύ μετά ο Φίλαθλος και αργότερα το Sportime, το Goal, η Sportday, η Εξέδρα του ΔΟΛ, Ο Κόσμος των Σπορ του Κωστόπουλου (πολύ καλή και φιλόδοξη
εφημερίδα που έφερε ένα νέο μοντέλο, αλλά έκλεισε άδοξα), η Ώρα για Σπορ (που εκδόθηκε από τον συνιδιοκτήτη της Ηχούς, τον Βαγγέλη Σέμπο όταν για εταιρικούς λόγους αναμενόταν το τέλος της και ήθελε με την Ώρα να καλύψει πρώτος το κενό που θα υπήρχε όταν θα έκλεινε η ιστορική εφημερίδα), ο πολύ δυνατός στο ξεκίνημά του Πρωταθλητής (που στην πορεία μετονομάστηκε σε Κόκκινο Πρωταθλητή), η Πράσινη, η αγαπημένη μας Live Sport (η νεότερη και δυναμική αθλητική έκδοση), η Πράσινη κ.ά.
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog-sport ΕΔΩ