Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης μαζί σας
σεργιανούσαμε τα νιάτα μας στις ολόφωτες πλατείες του παρελθόντος.
Αρκετά μεγαλύτερός μας, με ένα βιογραφικό απαστράπτον σαν καλογυαλισμένο
κρύσταλλο, ήσασταν «ο σύντροφος που θέλαμε να γίνουμε»: από τη Νεολαία
Λαμπράκη στον Ρήγα Φεραίο – τα θυμάμαι όλα, 19χρονη δημοσιογράφος τότε
εγώ,.. βοηθούσα στο περιοδικό μας, τον «Θούριο» – κι έπειτα στο ΚΚΕ
εσωτερικού, στο ΕΑΡ αργότερα. Και πάντα στις δικαστικές αίθουσες,
συνήγορος των αδυνάτων, υπερασπιστής των «αντιφρονούντων». Τους
υπερασπιζόσασταν συχνά χωρίς να παίρνετε δεκάρα τσακιστή, τα θυμάμαι
αυτά, τα θυμάμαι όλα, κύριε Φώτη Κουβέλη.
Οι νεότερες γενιές σάς χλευάζουν και σας
λοιδορούν. Μπορεί να μην ξέρουν ποιος υπήρξατε κάποτε, ξέρουν όμως ποιος
είστε τώρα. Τώρα που έχουμε ανάγκη από φωνές δυνατές και καθαρές, εσείς
συνειδητά βουλιάξατε τη δική σας σε υπουργικές καρέκλες τις ανάξιες. - απόσπασμα από το κείμενο της "προδομένης" και διπλά απογοητευμένης Ελενας Ακρίτα, στα ΝΕΑ με τον τίτλο «Εμείς σας αγαπούσαμε κύριε Κουβέλη»