Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Λες και τη βλέπω ρε φίλε τη σκηνή:
Είναι στη βεράντα με θέα Ακρόπολη ο Γιάνης Βαρουφάκης, αυτή τη βεράντα που είδανε στο Paris Match και λιποθύμησαν, έχει τελειώσει το λαβράκι απ’ τα Lidl, έχει πιεί το κρασί του το χύμα απ’ τον ασκό,..
έχει τσιμπήσει και δυο ρώγες σταφύλι απ’ τη λαϊκή και βγάνει το κινητό να δει τι παίζεται στον κόσμο. Κι όπως περνάει το δάχτυλο απ’ την οθόνη, βλέπει πάνω πάνω την ειδοποίηση:
«Ταπείνωση για την Τερέζα Μέι, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση απορρίπτει το σχέδιο Brexit που υπέβαλε».Είναι απ’ αυτές τις στιγμές στη ζωή του ανθρώπου, που τον πλημμυρίζει μια αίσθηση ανείπωτης χαράς. Άγριας χαράς που λέγανε και οι λαϊφσταϊλάδες, στα τέλη των έιτιζ. Χαράς έξαλλης, δίχως όρια, να κατουριέσαι σου λέω. Και το χαμόγελο φτάνει μέχρι τα’ αυτιά και τα μάτια λάμπουν και η καρδιά χτυπάει με εκατόν είκοσι σφυγμούς. Και το αίμα σου βράζει και κοχλάζει και ένα τεράστιο «ασταδγιάλα» ζωγραφίζεται πάνω απ’ το κεφάλι σου, όπως στα καρτούν.
Λες και τον ακούω ρε φίλε το Γιάνη:
«Δανάη, μωρό μου, κάνε μου μια χάρη. Ένα κουτί Κοχίμπα που μου είχε κάνει δώρο ο Φλαμπουράρης, θυμάσαι πού το είχα βάλει; Α μπράβο, στο κομοδίνο πλάι στο γραφείο. Μπορείς αγάπη να μου το φέρεις; Ναι, ναι κι ένα κουτί σπίρτα, σε παρακαλώ. Κι ένα τασάκι μανίτσα μου!»Έτσι είναι παιδιά, τους τα είχε πει ο άνθρωπος ότι αυτά που τράβηξε, δεν τα τράβηξε επειδή ήταν ωραίος γκόμενος και φόραγε φλοράλ πουκάμισα. Τα τράβηξε γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εξελιχθεί σε έναν άθλιο εξουσιαστικό μηχανισμό που εξυπηρετεί τη Γερμανία και τα τσατσόνια της. Με δικά του λόγια:
«Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο ευρωπαϊκό DNA. Βρίσκεται στο γεγονός ότι δημιουργήσαμε ένα καρτέλ που σαν όλα τα καρτέλ είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει την κρίση. Είναι σαν ένα ποταμόπλοιο να βγαίνει για να ταξιδέψει στον Ατλαντικό Ωκεανό. Μοιραία κάποια στιγμή θα αρχίσει να μπάζει νερά».Και στους Εγγλέζους τα είχε πει, δηλώνοντας ότι οι Βρυξέλλες χρησιμοποιούν για το Brexit τις ίδιες τακτικές που είχαν χρησιμοποιήσει εναντίον του και εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης. Είχε μάλιστα τονίσει χαρακτηριστικά:
«Εάν έχω δίκιο, οι διαπραγματεύσεις θα είναι μια άσκηση ματαιότητας και απογοήτευσης. Η ανακοίνωση διαπραγματεύσεων με δύο φάσεις από τον Barnier ισοδυναμεί με την απόρριψη της αρχής της διαπραγμάτευσης. Αυτό που σας λέει πραγματικά είναι το εξής: Πρώτα μου δίνετε ό,τι ζητώ άνευ όρων (Φάση 1) και μόνο τότε θα ακούσω τι θέλετε εσείς (Φάση 2)».Αν υπάρχει άνθρωπος που κοιμήθηκε σαν πουλάκι χτες βράδυ στο λεκανοπέδιο Αττικής, αυτός ο άνθρωπος είναι ο Βαρουφάκης. Και μπορεί να κάπνισε και δεύτερο Κοχίμπα…
Υ.Γ. 1: Να λέμε και τα σκάρτα του Γιάνη μας όμως, όχι μόνο τα καλά. Αυτή η αδιανόητη χαζομάρα με τα Διαβουλευτικά Συμβούλια Κληρωτών και Εκλεγμένων Πολιτών, όπου μάλιστα τα διακόσια από τα τριακόσια μέλη θα βγαίνουν με κλήρωση, πρέπει γρήγορα να την κρύψει κάτω απ’ το χαλί. Για art project της Δανάης να το δεχτώ. Αλλά για ώριμη πολιτική πρόταση, δεν νομίζω.
Υ.Γ. 2: Εγώ χαίρομαι όταν Νέα Δημοκρατία και ΔΗΣΥ λένε «ναι» στην τροπολογία Αχτσιόγλου για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Καθόλου δεν με χαλάει ολίγη ενότητα, έστω και επίπλαστη. Και μπορώ να κατανοήσω τη στάση του ΚΚΕ, μιας και εκατό χρόνια τώρα τα ίδια λέει. Γι’ αυτούς του μπαγλαμάδες όμως του Ποταμιού, που ψηφίζουν «παρών» γιατί η ρύθμιση είναι «προεκλογική», τι να πει κανείς; Βουλευτές του δεκαχίλιαρου γαμώ το σπιτάκι τους και πουλάνε μούρη με τον κατώτατο μισθό;
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr