Η στάση αυτή επιβεβαιώθηκε από τις δηλώσεις του προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων, αλλά και από εκείνες κορυφαίου συνδικαλιστή του κλάδου. «Δεν..
θα πάει ο αστυνομικός με τριαντάφυλλο», ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Από την άλλη, οι κλωτσιές σε έναν ημιθανή ή ήδη νεκρό άνθρωπο, βρίσκονται εντελώς στο άλλο άκρο από μια ευγενική και ρομαντική σύλληψη.
Η στάση της αστυνομίας δεν είναι το μόνο ζήτημα που θίγεται με τη δολοφονία Κωστόπουλου. Είναι όμως ένα από τα βασικά. Αντί να υπάρχει μία αστυνομία που προστατεύει, ειδικά τον αδύναμο, υπάρχει εκείνη που προκαλεί φόβο, ειδικά στον αδύναμο.
Συμφωνεί η στάση της αστυνομίας με το νόμο; Σύμφωνα με το σχετικό νομικό άρθρο (120 αρ. – προεδρικό διάταγμα 141/1991) «οι αστυνομικοί κατά τη σύλληψη, πρέπει να ενεργούν με σύνεση και σταθερότητα και να αποφεύγουν κάθε ενέργεια που μπορεί να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του συλληφθέντος και γενικά να προσβάλλει την αξιοπρέπειά του». Αναφέρεται ακόμη ότι οι αστυνομικοί «οφείλουν να συμπεριφέρονται στον συλληφθέντα με προσήνεια,να μη μεταχειρίζονται εναντίον του, χωρίς ανάγκη, βία και να τον δεσμεύουν μόνο όταν αντιδρά βίαια ή είναι ύποπτος φυγής.»
Συμφωνεί η στάση της αστυνομίας με πολιτικές θέσεις; Η πραγματικότητα αυτό ομολογεί. Στην περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, ο χρυσαυγίτης και δολοφόνος Ρουπακιάς συνελήφθη σχεδόν από τύχη. Λίγο πριν, είχε κινδυνεύσει με σύλληψη και χειροπέδες ο ίδιος ο δολοφονημένος. Όπως δηλαδή συνέβη στον Ζακ.
Το συμβάν με τον Κωστόπουλο είναι ένα ακόμη, αλλά οφείλει να μην προσπεραστεί ως ένα ακόμη. Η πρόσθεση του στην τραγική λίστα των θυμάτων της αστυνομίας, να αποτιμηθεί με τη λογική ότι δεν πάει άλλο. Φτάνει. Κάτι που πρέπει να διεκδικηθεί και απαιτηθεί από την ίδια την κοινωνία. Προς αυτή την κατεύθυνσή συμβάλλουν τα άρθρα, οι αναλύσεις και η κοφτερή ματιά. Όπως του σκιτσογράφου Carlos Latuff.
Ο γνωστός σκιτσογράφος που συνεργάζεται με το 3pointmagazine σχεδίασε για τη δολοφονία και εστίασε στη στάση της αστυνομίας. Είναι αυτή που την καλείς να σου δώσει βοήθεια και σου δίνει κλωτσιές ενώ βρίσκεσαι χάμω. Όπως ο Ζακ.
Αν δεν γνώριζε κανείς τι είχε συμβεί, θα μπορούσε να βρει το σκίτσο υπερβολικό. Και θα ήταν υπερβολικό αν δεν ήταν η δική μας πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που όμως πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Και να μη ξεχάσουμε.
Γα τον Ζακ και τον Αλέξη. Τον Καλτεζά και πόσους ακόμη που δεν μάθαμε ποτέ το όνομά τους. Να αντιμετωπίσουμε μια πραγματικότητα που κρατά από πάντα, για μια κοινωνία που θα μας χωρά και θα σέβεται όλους/ες/α.
- 3pointmagazine.gr