Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Ε ρε φίλε και να ήμουνα συνωμοσιολόγος! Να ήμουνα απ’ αυτά τα γατιά που κοιτάνε τον ουρανό, κοιτάνε τις πλάκες στο πεζοδρόμιο, κοιτάνε τους ιστούς της αράχνης στα δέντρα και ανακαλύπτουν όλα τα σενάρια τα μυστικά του Σόρος, του Ρότσιλντ, της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, των..
Σοφών της Σιών, των Επτά Σοφών της Αρχαιότητος, της Σοφίας της γειτόνισσάς μου που δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω στην πολυκατοικία. Θα είχα φτιάξει ρε φίλε ένα στόρι μούρλια, κάτω θα πέφτανε τα κιρίζια, μυρωδιά θα παίρνανε και θα λιποθυμάγανε, στα πόδια θα τους έφτανε το αίμα να γίνουν μπλε. Πρωτοσέλιδο θα με κάνανε, πρώτη είδηση στα ραδιόφωνα, πρώτη μούρη στον Χατζηνικολάου.
Και το σπάω σε πενηνταράκια για όλα τα φρόνιμα παιδάκια. Κάθομαι σήμερα το πρωί στην κομπιούτα και διαβάζω στην έγκυρη ιστοσελίδα lawandorder.gr:
Ο Γιάννος Παππαντωνίου μαζί με τη σύζυγό του Σταύρουλα Κουράκου περνάει στις 27 Σεπτεμβρίου την πόρτα του ανακριτικού γραφείου προκειμένου να απολογηθεί για το κακούργημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες εγκληματικές δραστηριότητες (ξέπλυμα μαύρου χρήματος) ύψους περίπου 3 εκατ. ευρώ με τη ζημία για το ελληνικό δημόσιο να ανέρχεται στα 400 εκατ. ευρώ.
Τρείς μέρες αργότερα κυρίες και κύριοι διεξάγεται στα Σκόπια το δημοψήφισμα για το αν γουστάρουν οι Σκοπιανοί τη συμφωνία των Πρεσπών και θέλουν να τους λένε Βορειομακεδόνες ή δεν γουστάρουν και θέλουν να μείνουν Μακεδόνες σκέτο, όπως τους αναγνωρίζουν τώρα εννιά στις δέκα χώρες της υφηλίου. Κι έχει αρχίσει ήδη ο καυγάς, διότι έχουν πέσει και κάργα ρούβλια στη μέση, απ’ αυτά που κατά λάθος πιτσικάρουν απ’ την καρότσα του φορτηγού και τρέχει ο κοσμάκης να τα μαζέψει.
Και την ίδια μέρα με το δημοψήφισμα, τι παίζει παρακαλώ; Παίζει η μεγάλη συναυλία του Βοσκόπουλου στο Ηρώδειο για τα εξήντα χρόνια της καλλιτεχνικής του παρουσίας. Όπου και στο Μέγαρο θα εμφανιζόταν ο Τόλης, αλλά αρνήθηκαν τα κουμμούνια να του παραχωρήσουν την αίθουσα και θα τον δούμε μόνο κάτω απ’ την Ακρόπολη. Μωρέ νεκρούς θα αναστήσει ο άρχοντας!
Δεν ξέρω μόνο αν θα αναστήσει την πολιτική καριέρα του Παπαντωνίου, η οποία φέτος κλείνει σαράντα χρόνια. Από τότε που δραστηριοποιείτο στο αλησμόνητο ΚΚΕ Εσωτερικού και θέλει ο μύθος να διάβασε μια δημοσίευσή του επιστημονική ο Αντρέας Παπανδρέου και να τον κάλεσε για ένα ποτάκι. Κι από εκεί, από το ουισκάκι το σκατς, μας κατσικώθηκε ο Γιάννος και διέπρεψε στο σβέρκο μας. Για να φτάσει τώρα να κρέμεται από την ευεργεσία του Βαγγέλη του Βενιζέλου που έφτιαξε το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Μπας και αποφύγει τα πιο δυσάρεστα…
Διότι αν η αν η υπό διερεύνηση παθητική δωροδοκία του Παπαντωνίου έλαβε χώρα κατά την άσκηση των υπουργικών καθηκόντων του, θεωρείται παραγεγραμμένη και η ανάκριση θα σταματήσει ως προς αυτή. Αν, πάλι, η ενδεχόμενη διάπραξη αδικήματος τελέστηκε επ’ αφορμής της υπουργικής ιδιότητάς του, το αδίκημα παραμένει «ενεργό» και έτσι οι δικογραφίες θα πρέπει να επιστρέψουν στα χέρια της ελληνικής Δικαιοσύνης για να ελεγχθούν περαιτέρω. Αυτά θα τσεκάρει η Βουλή από σήμερα κι αν ο Γιάννος δεν έστειλε ένα καράβι γλυκά στον Μπένυ θα είναι πολύ άδικος. Και μερικές γλαδιόλες ίσως, απ’ αυτές που κάποτε κάνανε τα μάτια του Τόλη να δακρύζουν. Πασπαλισμένες με πάπρικα σκοπιανή, ακόμη καλύτερα!
Υ.Γ.: ΤΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ;
* το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr