λόγια, η παρακμή της δημοσιογραφίας τα σημάδια της οποίας σημερα φαίνονται περισσότερο απο ποτέ, εχει μεγάλο παρελθόν...
Τα παραπάνω έγραψε ο Γιάννης Παντελάκης στο fb και το συγκεκριμένο ανέφερε και στο βιβλίο του «Εμπορία ειδησέων» ο Περικλής Κοροβέσης όπου συγκεντρώνει μια σειρά από άρθρα του που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά κατά την περίοδο 1978-1990.
Διαβάστε τι έγραψε σχετικά ο ίδιος ο Κοροβέσης στην ΕφΣυν πριν δύο χρόνια:
(...)Πριν από είκοσι εφτά χρόνια (29/9/89) η εφημερίδα «Εθνος» βγάζει πρωτοσέλιδο με τίτλο «Ιδού ο δολοφόνος» τυπωμένο με ξύλινα γράμματα. Το ρεπορτάζ το υπέγραφε η Αγγελική Νικολούλη. Αυτός ο φοβερός δολοφόνος της 17Ν ήταν τόσο πανούργος που τον καταδίωκαν πέντε αστυνομίες της Ευρώπης και δεν μπορούσαν να τον βρουν.
Και φωτογράφιζε εμένα, χωρίς να αναφέρει το όνομά μου. Αλλά δεν υπήρξε κανείς που να μη με αναγνωρίσει. Εγώ έκανα μια πρώτη σκέψη. Πέντε αστυνομίες της Ευρώπης και δεν ανοίγουν έναν τηλεφωνικό κατάλογο να δουν πού μένω;
‘Η τουλάχιστον να μου κάνουν ένα τηλεφώνημα. Η αστυνομία δεν ενεπλάκη σε αυτήν την ιστορία -τουλάχιστον από αυτά που γνωρίζω- και κατέφυγα στη Δικαιοσύνη. Σύσσωμος ο Τύπος με υπεράσπισε, ακόμα και οι δεξιές εφημερίδες, υπήρξε μεγάλη συμπαράσταση και σχεδόν τριακόσιες προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό υποστήριξαν την αθωότητά μου και τελικά δικαιώθηκα.
Η εφημερίδα καταδικάστηκε, με αποζημίωσε και επανόρθωσε. Και όμως, μετά από τόσα χρόνια, ό,τι και αν έχω γράψει ή εκδώσει, στις πιο πολλές εκδηλώσεις που έχω πάει ως ομιλητής, υπάρχει πάντα μια ερώτηση γι’ αυτό το θέμα. Και σκέφτομαι τι θα γινόταν αν ήμουν δημόσιος υπάλληλος και δούλευα στο ΓΕΣ. Ούτε ψύλλος στον κόρφο μου.
Και μια και το έφερε η κουβέντα. Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί ντετέκτιβ που ανακάλυπταν τη 17Ν. Ανάμεσά τους και ο υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης της Αριστεράς, Πάνος Καμμένος, που σε μια εκπομπή του Τράγκα είχε βρει και αυτός στο πρόσωπό μου τη 17Ν.
Δεν ξέρω αν αυτήν την επιτυχία του τη γράφει στο βιογραφικό του. Η αντίδρασή μου στον κιτρινισμό ήταν να επινοήσω μια ακόμα πιο κίτρινη στήλη για την «Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Ανύπαρκτα γεγονότα - συστηματικές ψευδολογίες».
Ενα είδος ομοιοπαθητικής του ψεύδους. Αλλά δεν πρότεινα ποτέ αυτήν τη στήλη. Φοβήθηκα μήπως κάποιοι την πιστέψουν. Και μια φορά το κουβεντιάζαμε αυτό με τον Γιάννη Καλαϊτζή, που η σκιά του δεν εννοεί να εγκαταλείψει τα γραφεία μας.
«Επραξες σοφά», μου είπε. «Πιο πολύ θα πιστεύανε τις ψευδολογίες σου, παρά τα άρθρα σου». Ξανασκέφτηκα κάποιο άλλο αντίδοτο.
Και όταν βρέθηκα για ένα φεγγάρι στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, πρότεινα να κάνουμε ένα ευρύτερο όργανο και να παρακολουθούμε τα αντιδεοντολογικά κείμενα και τις διαστρεβλώσεις του ηλεκτρονικού Τύπου. Πρόταση που φυσικά δεν πέρασε.