«Εχω μάστερ, 16 χρόνια εμπειρίας, δυο επιπλέον δουλειές και δίνω πλάσμα αίματος για να μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς. Ειμαι δασκάλα στην Αμερική».Aυτό λέει το εξώφυλλο του περιοδικού Time και το άρθρο ξεκινά, μιλώντας για την Hope Brown, η οποία κερδίζει περίπου 60 δολάρια δίνοντας αίμα δύο φορές την εβδομάδα και πουλώντας κάποια από τα ρούχα της. Εκτός από τη δουλειά της στο σχολείο, δουλεύει επίσης στους..
μεταλλικούς ανιχνευτές ενός γηπέδου, ενώ μαζί με το σύζυγό της έχει και μια επιχείρηση που οργανώνει εκδρομές σε σημεία ιστορικής σημασίας.
Το άρθρο όμως συνεχίζει παρουσιάζοντας τη ζοφερή πραγματικότητα που έχει να αντιμετωπίσει ένας δάσκαλος δημόσιου σχολείου, σε έναν κόσμο που τίποτα δεν είναι δωρεάν.
Τα 3.2 εκατομμύρια δασκάλων και καθηγητών σε δημόσια σχολεία, αντιμετωπίζουν μία ιστορική πτώση στο εισόδημά τους, με τη διαφορά στους μισθούς σε σύγκριση με άλλους επαγγελματίες ανάλογης εκπαίδευσης, να έχει φτάσει το 18,7%.
Και οι μισθοί των καθηγητών, φαίνεται πως δεν είναι το μόνο κομμάτι της δημόσιας παιδείας που πλήττεται, αφού σημαντικές είναι οι μειώσεις και στους προϋπολογισμούς των σχολείων.
Η τραγική αυτή κατάσταση, σε κάποιες πολιτείες έφερε τους δασκάλους στην αντεπίθεση. Στη Δυτική Βιρτζίνια, περίπου 20,000 δάσκαλοι και καθηγητές, κατέβηκαν σε απεργία το 2016 και κατάφεραν να πετύχουν 5% αύξηση στους μισθούς τους. Το ίδιο παράδειγμα ακολούθησαν και οι εκπαιδευτικοί στην Οκλαχόμα, στο Κεντάκι και στην Αριζόνα.
Όπως ήταν φυσικό, οι απεργοί επικρίθηκαν από την υπουργό Παιδείας των ΗΠΑ, η οποία ανέφερε πως με τις απεργίες τους αποτυγχάνουν να βοηθήσουν τους μαθητές τους.
Η κοινή γνώμη όμως, φαίνεται πως τάσσεται με τους εκπαιδευτικούς, αφού το 60% σχεδόν πιστεύει πως οι δάσκαλοι είναι κακοπληρωμένοι, ενώ η πλειοψηφία των ψηφοφόρων των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, πιστεύει πως έχουν το δικαίωμα να απεργήσουν.
πηγή: spasmenoparathyro
