ξεχνώντας τον αντιπρόεδρό του Άδωνι που δήλωνε ότι ακόμα και εάν δεν υπήρχαν τα μνημόνια θα έπρεπε να τα εφεύρουμε. Φυσικά, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, διευκρίνισε ότι «η δημοσιονομική σταθερότητα δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση».
Η συζήτηση περί «αρίστων» του ιδιωτικού τομέα που παράγουν τον πλούτο υπονοεί φυσικά ότι αυτοί οι άξιοι δικαιούνται τα προνόμια που έχουν σήμερα και άρα δικαιολογεί τις υπάρχουσες ανισότητες, τις οποίες θέλει να διαιωνίσει. Επιδιώκει να συσκοτίσει το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι, οι δημόσιοι φορείς, οι υποδομές, οι χρηματοδοτήσεις και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών είναι κατ’ εξοχήν οι παραγωγοί του πλούτου.
Ο «άριστος» πρόεδρος της Ν.Δ. είχε το θράσος να υποστηρίξει ότι το ξέσπασμα της κρίσης «αποκάλυψε τις αδυναμίες του υδροκέφαλου και αργοκίνητου κράτους», αποκρύπτοντας ότι η απληστία, η κερδοσκοπία και η ανάληψη τεράστιων ρίσκων εις βάρος της κοινωνίας, με τη συνενοχή εξαγορασμένων και «χρηματοδοτούμενων» πολιτικών ήταν αυτή που οδήγησε στην χρηματοπιστωτική κρίση, για την οποία πλήρωσαν οι φορολογούμενοι και ανταμείφθηκαν οι τζογαδόροι, οι μάνατζερς και οι χρηματιστές.
Ο δήθεν φιλελεύθερος κ. Μητσοτάκης, παρότι προσπάθησε να αποποιηθεί τον τίτλο του εθνικισμού για το κόμμα του, απέρριψε για ακόμα μία φορά την συμφωνία των Πρεσπών και υποσχέθηκε ότι θα την καταψηφίσει είτε σ’ αυτήν είτε στην επόμενη βουλή.
Επέμεινε δε στο δόγμα «του νόμου και της τάξης», με τα γνωστά παραληρηματικά περί τρομοκρατών, καταλήψεων και γιαφκών και δεν ξέχασε να...καταργήσει τον νόμο Παρασκευόπουλου.
Αφήνω τελευταίο το στιλάκι... Ομπάμα με το «Ναι, μπορούμε», ό,τι πιο θλιβερό μπορεί να ακούσει κάποιος από το στόμα ενός πολιτικού όπως ο κ. Μητσοτάκης: «άριστος» από τα γεννοφάσκια του, προϊόν πολιτικού κλωνισμού μέσω οικογενειοκρατίας και, κυρίως, αρκούντως καιροσκόπος ώστε ν’ αλλάζει πολιτικό πουκάμισο ανάλογα με τον νεοφιλελεύθερο ή ακροδεξιό και συντηρητικό καιρό.
Όσο για την ατάκα ότι «Η Ελλάδα δεν θα γίνει Αργεντινή και Βενεζουέλα»; Δυστυχώς δεν μας είπε εάν θα γίνει Χιλή του Πινοσέτ, όπως υποστηρίζουν κάποια στελέχη του, αφού, όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία, ο νεοφιλελευθερισμός πάει χέρι χέρι με τον αυταρχισμό και την επιβολή των δήθεν μεταρρυθμίσεων στην κοινωνία. Εάν αυτή δεν συμφωνεί, τότε τόσο το χειρότερο για την ίδια.
Χαρακτηριστική η δέσμευσή του για «παραχώρηση περισσότερων κρατικών λειτουργιών στον ιδιωτικό τομέα που θα γίνει κυρίως, μέσω Συμπράξεων του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα». Μια μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε διεθνώς για την άλωση των δημόσιων υπηρεσιών, τη χρήση των υποδομών τους και την προώθηση των πάσης φύσεως εργολαβικών συμφερόντων.
Ο αρχηγός της Ν.Δ, τέλος, επιβεβαιώνοντας την τάση για μεταμφίεση του συντηρητισμού σε αποϊδεολογικοποίηση, είπε ότι η συγκυρία δεν θέλει αριστερές ή δεξιές λύσεις και ότι δεν υπάρχει ανάγκη για διχασμούς και συνθήματα. Και αυτό τη στιγμή που η Ν.Δ και τα φιλικά της ΜΜΕ επιδίδονται καθημερινά σε ασκήσεις αντικομμουνισμού και εθνικισμού, με επικεφαλής τους «αστέρες» του πρώην ΛΑΟΣ και νυν Ν.Δ, Γεωργιάδη – Βορίδη
Tάσος Τσακίρογλου (ΕφΣυν)
