Να τα πάρουμε απ’ την αρχή, αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, για να μην χάνουμε την μπάλα. Τι ήταν αυτό που είπε στον «αέρα» της ΕΡΤ ο Σωτήρης Καψώχας κι έβαλε φωτιά στα τόπια της Νέας Δημοκρατίας;
Ορίστε το κόπυ πάστε: «Η ομιλία του κ. Μητσοτάκη ήταν μια ιδεολογική σάλτσα διανθισμένη με εθνικιστικές αναφορές. Μιλάω για την εμμονή του σε ένα..
νεοφιλελεύθερο δόγμα ανάλγητο και ακραίο. Μιλάω για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ακούγοντας το σύνολο της ομιλίας του το Σάββατο, νόμιζα ότι άκουγα τον θεωρητικό του φασισμού, τον Σέρτζιο Πανούτσιο, ο οποίος εισήγαγε στοιχεία εθνικισμού στην Ιταλία του Μουσολίνι».
Και πάμε τώρα στην ερώτηση των 64.000 δολαρίων: «Εσύ, Ξανθάκη, θα το έλεγες;». Η πιο εύκολη απάντηση του κόσμου, παιδάκια: «Όχι, δεν θα το έλεγα». Κι άμα σταματούσα εδώ, θα ήμουν μεγάλος κόπανος, πολύ μεγάλος κόπανος, ρε φίλε. Το ζήτημα είναι ελαφρώς πιο περίπλοκο και δεν σταματάει σε ένα ξερό «όχι» ή ένα ξερό «ναι». Να το σπάσω σε πενηνταράκια, λοιπόν, για να μην παρεξηγούμαστε…
Όχι, δεν θα τα έλεγα όπως τα είπε ο Σωτήρης Καψώχας. Δεν θα τα έλεγα, γιατί έχω διαφορετική άποψη για την ομιλία του Κυριάκου στη ΔΕΘ και περισσότερο ως «κεκαλυμμένο θατσερισμό» θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω. Διαφορετική άποψη, να το ξαναγράψω. Αν θέλετε, το γράφω και με κεφαλαία γράμματα, για όσους υποφέρουν από μυωπία ή πρεσβυωπία. Άποψη το λένε, εκτίμηση, σχόλιο, και ο δημοσιογράφος έχει δικαίωμα να εκφραστεί και να πει όλα όσα σκέφτεται. Κι άμα ο άλλος αισθάνεται ότι θίγεται, μπορεί πάντοτε να καταφύγει στη Δικαιοσύνη. Όπως κατέφυγε ο Κοτζιάς, ας πούμε, κι έδεσε φιόγκο τον Χίο.
Εμπάργκο όμως; Και, μάλιστα, όχι σε συγκεκριμένη εκπομπή, αλλά σε ολόκληρη την ΕΡΤ; Και προειδοποίηση του τύπου «μην ζγώνετε» για την κάλυψη των δραστηριοτήτων της Νέας Δημοκρατίας; Ελάτε, παλικάρια μου, εδώ μιλάμε για απόπειρα λογοκρισίας πλέον, δεν μιλάμε για του φτωχού τ’ αρνί που το κλέψανε μέσα στη νύχτα. Και η ΕΣΗΕΑ από κοντά, βεβαίως, που όταν ακούει κάτι άλλα καϊνάρια να ξερνάνε τα μύρια όσα δηλητήρια απλώς δυναμώνει το βόλιουμ στο σιντί του Αργυρού να πάνε κάτω τα φαρμάκια!
Τέτοιος χαμός, τέτοιος αλαλαγμός, τέτοιος κουρνιαχτός, και αναρωτιέμαι πραγματικά αυτή τη στιγμή πόσο πλατύ μπορεί να είναι το χαμόγελο του Σαμαρά. Λες και πήρε τηλέφωνο στο Μοσχάτο είναι η φάση και ζήτησε μια χάρη πέρσοναλ. Τη ζήτησε και την κέρδισε – μαζί με υπόκλιση. «Σας κλείσαμε μια φορά και θα σας ξανακλείσουμε ακόμα μία» είναι σαν να λέει η Νέα Δημοκρατία στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Και ο χρήστης Αντώνης αισθάνεται δικαιωμένος στην τοποθεσία Κηφισιά…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη δημοσιεύθηκε στη στήλη «Pro Media», στο φύλλο 68 της κυριακάτικης εφημερίδας «Νέα Σελίδα» (23/9/2018)
