Αρκετές επισημάνσεις είναι εύστοχες. Άλλες κινούνται στο όριο διασταλτικής ερμηνείας και ιδεοληπτικής ακροβασίας. Όμως..
το ενδιαφέρον αυτό σημείωμα πάσχει αφετηριακώς: όταν υπάρχουν νεκροί, για τους οποίους ΚΑΠΟΙΟΙ φέρουν ευθύνη-και αυτοί δεν είναι οι δημοσιογράφοι-, η κριτική οφείλει να απευθύνεται πρωτίστως στους υπέχοντες ευθύνη. Παλιούς και σημερινούς.
Είναι θέμα στοιχειώδους σεβασμού της «κοινής λογικής». Εκείνης που κατά κόρον απουσιάζει, όπως σωστά είχε επισημάνει σε μια συνέντευξή της η κυρία Χαλιδιά…
ΜΜΕ (2): Συγγνώμη, αλλά οι χώροι εκκενώνονται, οχι οι άνθρωποι. Επίσης, τι πάει να πεί «υφυπουργός στον πρωθυπουργό»; Προφανώς είναι παλιομοδίτικο εκείνο το «παρά τω πρωθυπουργώ», για κάποια κυρία των ερτζιανών… Οσο για « τον σορό που βρέθηκε», τι να πείς;
- από κείμενο του Γιάννη Τριάντη στο newpost
