Τώρα με τις εξετάσεις και τα αποτελέσματα και τις πρωτιές και τον κάθε μπαγλαμά που θα βγει να δηλώσει ότι διάβαζε μόνο δυόμιση λεπτά την ημέρα αλλά πέρασε γιατί είχε πρόγραμμα, θυμήθηκα κι εγώ των αρίστων τον άριστο, τον πρώην πρωθυπουργό μας και τραπεζίτη μας και άνθρωπο των γραμμάτων εν γένει, τον Λουκά Παπαδήμο,..
που ανέλαβε τις τύχες των Ελλήνων και των Ελληνίδων δίχως να ασχοληθεί με την πολιτική ούτε δυόμιση λεπτά την ημέρα, γιατί είχε πρόγραμμα. Ή έστω είχαν κάποιοι άλλοι πρόγραμμα γι’ αυτόν!
Πρόλαβαν βεβαίως να τον θυμηθούν και κάποιοι τρίτοι γιατί βγήκε ο Τσίπρας στην Ιθάκη για το διάγγελμα και μίλησε για δοτούς πρωθυπουργούς προκαλώντας άμεση και εκτεταμένη τριχόπτωση σε ένα σωρό κόσμο. Πώς τολμάει αυτό το παιδάριο που ίσα ίσα τελείωσε ένα Μετσόβιο, να επιτίθεται σε έναν από τους μεγαλύτερους στοχαστές του καιρού μας, στον άνθρωπο που τον τίμησε όλη οι οικουμένη για τις γνώσεις του, στον τιτάνα που έβαλε την πατρίδα μας στον ίσιο δρόμο, στον φιλόσοφο που καταδέχτηκε να διαθέσει το χρόνο του για τη σωτηρία μας, στον αμνό του Θεού που καθυβρίζεται από τους απλύτους, στο παρολίγον θύμα τρομοκρατικής επιθέσεως; Και πάει λέγοντας…
Όσον αφορά στο πρώτο σκέλος των ερωτημάτων, η ρητορική είναι απλή και δεν αλλάζει. Δεν έχει σημασία αν κάποιος καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, αν είναι συντονισμένος με τις ανάγκες του κόσμου, αν μπορεί να αφουγκραστεί τις αγωνίες των συμπολιτών του. Αυτό που μετράει είναι τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά, τα σεμινάρια, το βιογραφικό, οι βαθμοί, οι συστατικές επιστολές, η αριστεία με δυο λόγια, επί χάρτου πάντοτε, πίσω από γραφεία και τζάμια και πόρτες ασφαλείας, σόρι κύριε άμα βγεις στο δρόμο, παρέα με τους μαλάκες, μπορεί και να λερωθείς κιόλας, έχει λακκούβες ο δρόμος και στις λακκούβες μαζεύονται τα λασπόνερα και τα λασπόνερα κάνουν πλατς!
Η ανθρώπινη επαφή απαγορεύεται, γιατί άμα έρθεις σε επαφή με τον άλλον μπορεί και να ακούσεις και πέντε πράγματα παραπάνω από ισολογισμούς και απολογισμούς. Μπορεί και να σε πιάσει ο άλλος από το γιακά και να σου δείξει που μένει, τι πληρώνει σε λογαριασμούς και τι ρούχα φοράνε τα παιδιά του. Και να σου εξηγήσει ότι μπορεί τα νουμεράκια τα δικά σου να ευημερούν, αλλά η ζωή η δική του πάει κατά διαόλου και κάπως πρέπει να βρεθεί ένας μέσο όρος σ’ αυτά τα δύο, γιατί αλλιώς καήκαμε και μέλλον δεν υπάρχει. Μέλλον δεν υπάρχει για κανέναν…
Αυτά συμβαίνουν άμα έρχεσαι σε επαφή με το μέσο κορόιδο κι όσο για τις επιθέσεις, τρομοκρατικές και μη, που δέχθηκε και δέχεται ο Παπαδήμος, ούτε τον καθαγιάζουν ούτε τον κάνουν κατάλληλο για επικεφαλής κυβερνήσεων. Την συμπάθειά μας την έχει φυσικά, αυτό μας έλειπε, αλλά άμα ήταν όποιον του την πέφτουν να τον κάνουμε πρωθυπουργό τότε αιώνιος πρωθυπουργός έπρεπε άνετα, αβασάνιστα και αβάδιστα να είναι ο Αλέξης Κούγιας. Η μισή Ελλάδα του την έχει πέσει του δικηγόρου, λογικά λοιπόν του ανήκει η πρώτη και κορυφαία θέση στον κατάλογο για την ηγεσία. Άσε που είναι κι αυτός άριστος κι εκτός από άριστος είναι και μοντελοπνίχτης. Τρία σε ένα, και καλύτερο συνδυασμό δεν μπορώ να βρω. Κι εκλογές θα κάνουμε με τον νέο αιώνα πλέον, όταν θα έχουν επιτέλους ωριμάσει τόσο οι συνθήκες όσο κι αυτός ο άγουρος λαός!
* το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost