Τα εντυπωσιακά «σκορ» στην κυκλοφορία του Τύπου

Ο χάρτης της υποστήριξης του Τύπου προς Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά έχει αλλάξει θεαματικά σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες –όπως, άλλωστε, έχουν αλλάξει οι έννοιες Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά. Παλιά, πριν και μετά από τη Μεταπολίτευση, η Δεξιά είχε με το μέρος της δυνατά όπλα του Τύπου, όπως ήταν η ευρείας αποδοχής λαϊκή εφημερίδα, η Απογευματινή, η Ακρόπολις, η Βραδυνή του
Τζώρτζη Αθανασιάδη των πολύ καλών ημερών (μεγάλη δύναμη στον χώρο), η Καθημερινή της Βλάχου (και αργότερα η Μεσημβρινή της ίδιας πριν αλλάξει χέρια), ο Ελεύθερος Τύπος του Βουδούρη και του Πασαλάρη, ο δυνατός Αδέσμευτος Τύπος του Ρίζου (πριν από τη διάσπαση που έφερα στα περίπτερα δυο Αδέσμευτους Τύπους, σχεδόν πανομοιότυπους σχεδιαστικά) κ.ά.

Όμως το βαρύ έντυπο πυροβολικό υπήρχε από την άλλη πλευρά. Τα Νέα, επί δεκαετίες στην κορυφή με κυκλοφορία εκατοντάδων χιλιάδων φύλλων (ασύλληπτα νούμερα για τα σημερινά δεδομένα), το Βήμα, το Έθνος του Νικολόπουλου προδικτατορικά και του Μπόμπολα μεταπολιτευτικά, η Ελευθερία του Κόκκα, η Αθηναϊκή του Παπαγεωργίου (προ Χούντας δυνατή, μικρή και σύντομη παρουσία μεταπολιτευτικά), η Αυριανή των πρώτων δεκαετιών με τη χαμηλή τιμή και τα μεγάλα τιράζ, η μεγάλη Ελευθεροτυπία του Τεγόπουλου, που μπήκε σαρωτικά στον χώρο του Τύπου, και άλλες εκδόσεις, έγερναν ολοκάθαρα την πλάστιγγα της κυκλοφορίας προς την πλευρά του μεσαίου, έως αριστερού, χώρου.
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog-sport (ΕΔΩ)