Ανοίγεις μια εφημερίδα και διαβάζεις (από το εξώφυλλο): Γνώμη, γνώμη,
άρθρο, γνώμη, γνώμη, σχόλιο, παραπολιτικά, σχόλιο, επιφυλλίδα, γνώμη.
Κάπου στην 7η σελίδα υπάρχει ένα νέο το οποίο βέβαια το έχει γράψει το
ίντερνετς χθες. Και το μοιρολόι συνεχίζεται.
Δεν είναι αυτό μέθοδος να ανταγωνιστείς τα νέα Μέσα. Αρχικά γιατί οι τόσες "γνώμες" είναι..
στην επανάληψη τους βαρετές. Τα καλά και στιβαρά κείμενα σπανίζουν (όχι τώρα, αλλά δεκαετίες). Δεύτερον γιατί το ίντερνετςςςςς είναι επίσης γεμάτο από την "γνώμη" του καθενός.
Δεν είναι αυτό μέθοδος να ανταγωνιστείς τα νέα Μέσα. Αρχικά γιατί οι τόσες "γνώμες" είναι..
στην επανάληψη τους βαρετές. Τα καλά και στιβαρά κείμενα σπανίζουν (όχι τώρα, αλλά δεκαετίες). Δεύτερον γιατί το ίντερνετςςςςς είναι επίσης γεμάτο από την "γνώμη" του καθενός.
Αυτό που χρειάζεται είναι ανάλυση. Σε βάθος. Με στοιχεία. Με ρεπορτάζ
που δεν βρίσκεις αλλου. Άρα απαιτείται μια διαφορετική κουλτούρα
εργασίας, όπου κάθε εβδομάδα θα σχεδιάζεται το βασικό περιεχόμενο της
επόμενης εβδομάδας με έρευνες και ρεπορτάζ.
Χωρίς δηλαδή το ανούσιο (πλέον) κυνήγι της επικαιρότητας, όπου το παιχνίδι είναι χαμένο λόγω διαδικτυακής ενημέρωσης. Η επικαιρότητα του σήμερα θα γίνεται έναυσμα. Και αν βέβαια μπορείς -και πρέπει να μπορείς- να δίνεις "αύριο" λίγο βάθος σε αυτό που γράφηκε χθες Online, ακόμη καλύτερα.
Φυσικά αυτά δεν γίνονται με ομάδες κουρασμένων και απλήρωτων συντακτών...
- από το facebook του Χρήστου Κτενά
Χωρίς δηλαδή το ανούσιο (πλέον) κυνήγι της επικαιρότητας, όπου το παιχνίδι είναι χαμένο λόγω διαδικτυακής ενημέρωσης. Η επικαιρότητα του σήμερα θα γίνεται έναυσμα. Και αν βέβαια μπορείς -και πρέπει να μπορείς- να δίνεις "αύριο" λίγο βάθος σε αυτό που γράφηκε χθες Online, ακόμη καλύτερα.
Φυσικά αυτά δεν γίνονται με ομάδες κουρασμένων και απλήρωτων συντακτών...
- από το facebook του Χρήστου Κτενά