Ο Στέλιος Σοφιανός με ένα εκτενές σχόλιό του στο fb δίνει την σημερινή εικόνα της δημοσιογραφίας. «Ολα τα λεφτά» όμως είναι το σχόλιο της Χριστίνας Αμερικάνου κάτω από την ανάρτηση Σοφιανού που με λίγα λόγια περιέγραψε τις παθογένειες της δημοσιογραφίας. Διαβάστε τα:..
H ανάρτηση του Στέλιου Σοφιανού:
Βγαίνουμε από το ΟΑΚΑ, στον δρόμο έως το παρκιν δεν υπαρχει αεκτζης από 10 έως 80 ετών που να μη συζηταει για τις εξοργιστικά ανόητες ενέργειες - αποβολές του Λοπες κ του Λιβάια.Την ανάρτηση Σοφιανού σχολίασε η Χριστίνα Αμερικάνου :
Μπαίνουμε αυτοκίνητο, ανοίγω ραδιόφωνο, διακόπτει τον αναλυτή ο παρουσιαστής για να ακούσουμε δηλώσεις Μελισσανιδη κατά την έξοδό του από το γήπεδο. Κανείς από τους ρεπόρτερ δεν του κάνει την ερώτηση που καίει τον οπαδό, που ενδιαφέρει ακόμη και μένα που δεν είμαι ΑΕΚ: "πώς κρίνετε τις ενέργειες των δύο παικτών και πώς σκέφτεστε να αντιδράσετε με δεδομένες και τις τόσες απουσίες που έχει η ομαδα; θα πάρετε παίκτη για να καλύψει το κενό του Λιβάια στα ματς του Ομίλου;".
Κατι τέτοιο ρε παιδί μου. Και ας απαντήσει ο Μελισσανιδης και με τα τετριμμένα. Ρώτα εσύ και αστον να δούμε τι θα πει. Αντιθέτως τον " ρωτάνε" το τίποτα, όπως " ανεβαίνει η ΑΕΚ επίπεδο με την πρόκριση στους Ομιλους"? Και απαντάει ο γατος το αυτονόητο: "Δεν νομίζω ότι χρειάζεται αυτή η ερώτηση, εννοείται ότι ανεβαίνει". Τον προσβάλει δηλαδή τον δημοσιογράφο σε ζωντανή σύνδεση και καλά του κάνει.
Φεύγει ο Μελισσανιδης και ελπίζω να έφτασε ο άνθρωπος στο αυτοκίνητό του χωρίς να γλιστρήσει στα σάλια των δημοσιογράφων, περνάνε 3-4 λεπτά και ξανά σύνδεση με το ΟΑΚΑ να ακούσουμε τον Λιβάια. Οπα, λέω, εδώ ακουμε, δεν γίνεται, θα τον ρωτήσουν. Πρώτη ερώτηση όχι, δεύτερη ερώτηση επίσης, στην τρίτη ενα παλικάρι τον ρωτάει αν είναι στεναχωρημενος που θα χάσει αγώνες λόγω της αποβολής. Αν ο Λιβάια ήταν Μελισσανιδης θα απαντούσε "πετάω από τη χαρά μου", δεν είναι όμως, είπε κάτι "είμαι αλλά χαίρομαι για την ομαδα" και αφού κανείς δεν τον ρώτησε κάτι άλλο, μας χαιρέτησε κ πήγε για σάουνα, να καλμαρει.
Λοιπόν, τα πράγματα είναι σοβαρά. Και δεν ειναι μόνο απόψε, είναι σχεδόν κάθε μέρα και σε πολλά γήπεδα, σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και web και για πολλά πολλά χρονια τώρα. Κ δεν είναι δυστυχώς "προνόμιο" των αθλητικών... Έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, κανένας ψογος, ότι η κυριαρχία της μη δημοσιογραφιας είναι καθολική και σε όλα τα επίπεδα. Και γίνεται ανεκτή, όχι από τον απαιτητικό ακροατή βεβαιως, αλλά από την πλεμπα. Γιατί και εμείς πλεμπα είμαστε. Τουλάχιστον οσο τα επιτρέπουμε και δεν απαιτούμε από κάθε δημοσιογράφο, ανεξαρτήτως ηλικίας, ειδικότητας κλπ κλπ να κάνει τουλάχιστον το αυτονόητο: να σέβεται τον εαυτό του.
(μην αρχίσετε τις δικαιολογίες, ούτε τις νεκρολογιες, αλλού αυτά).
Μπράβο στην ΑΕΚ είπαμε;
Και κάπου εδώ να θυμίσουμε τις τεράστιες ευθύνες των υπευθύνων - προισταμένων- διευθυντών που ενδιαφέρονται πρώτιστα να μη δυσαρεστησουν προέδρους και αφεντικα, να βγει και αυτός ο μήνας, να μη χάσουν οι ίδιοι τη δουλειά τους. Ο υφιστάμενος νιώθει μια χαρά όταν ουδείς τον διορθώνει, τον παρατηρεί, τον βελτιώνει! Ο ίδιος αυτός υφιστάμενος έχει τοποθετηθεί τις περισσότερες φορές από τηλέφωνο του προέδρου, αφεντικού κλπ κλπ. Προτιμώνται οι εύκολα διαχειρίσιμοι, οι ανειδίκευτοι εργάτες που δεν απειλούν τις θέσεις μας και οι yes men γενικώς! Αν ο υφιστάμενος μπει στη μύτη του "ηγετη" πρόθυμα απανταχού γιουσουφάκια λιβελλογραφούν εναντίον τού "ατίθασου ρεπορτερ" για να του στείλουν το μήνυμα. Κάποιες φορές χειροδικούν κιόλας. Το σκηνικό είναι ζοφερό, και δεν θα αλλάξει αν στη δουλειά δεν μπουν κατηρτισμένοι συνάδελφοι έτοιμοι να πουν "οχι" στο αφεντικό. Οι υφιστάμενοι βρίσκουν και τα κάνουν ή ξέρουν πως αν λειτουργήσουν διαφορετικά δεν θα καλυφθούν από την ηγεσία του μέσου τους!. Καλημέρα και ωραία είναι να λέγονται πράγματα που λέμε όλοι οι κανονικοί μεταξύ μας.