Σχεδόν- ξεκίνησα την καριέρα μου από την «Αθλητική Ηχώ»…Γρατσίας, Γεωργαλάς, Σέμπος, ο Κλεομένης νεαρός, ο Διονύσης Βραϊμάκης ακόμα πιο νεαρός..
κ.λ.π.
Μιλάμε για χρόνια πριν. Δεν πρέπει να ήμουν πάνω από 20-21…
Ο πατέρας μου ήταν φίλος με τον γέρο-Γεωργαλά… έτσι με πήγε και με παρέδωσε σε εκείνον… εκείνος στον Κλεομένη… εκείνος στον Βραϊμάκη και εκείνος έκανε το λάθος να με ρωτήσει, τί θέλω να γράφω…
Τον κοίταξα (είναι παλιός μου φίλος ο Διονύσης και του οφείλω το τότε, αλλά και 25 χρόνια μετά όταν με φωναξε-ως διευθυντής πιά- να γράφω στην «Ηχώ») … τον κοίταξα λοιπόν και χωρίς καμμιά ντροπή του είπα:
-Χρονογράφημα.
Περιέργως πώς μου είπε «εντάξει» και αρχίσαμε.
(Κάπως τους έψηνα όλους…αγνοώ πώς…)
Ο τίτλος;
«Ευθυμα και Σοβαρά»….
Τα έγραφα με πολύ κέφι κάθε μέρα… Στην τελευταία σελίδα.
Μην το κοιτάτε τώρα το πράγμα… τότε ήταν πολύ σπουδαίο.
Περπατούσα στα ουράνια… μέχρι που μια μέρα με πέτυχε ο Φρέντι Γερμανός στον δρόμο…
-Σε διαβάζω! μου είπε…
Μου έπεσε ο κώλος.
-Συνέχισε!
Μου ξανα-πεσε πιο βαθειά ο κώλος.
-Ευχαριστώ ….Φρέντι (επέμενε να του μιλάνε οι νεότεροι του στον ενικό. Μεγάλο βάσανο!)
-Αντε γειά σου…
Απομακρύνθηκε δυο βήματα… σταμάτησε και μου είπε:
-Α, παρεπιπτόντως «ευθυμα και σοβαρά» ήταν επί 45χρόνια ο τίτλος του χρονογραφήματος του Δημήτρη Ψαθά!
Μου έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε…
Πώς να τον αλλάξεις τον τίτλο;
Δεν είπα τίποτα ποτέ σε κανέναν και κανένας ποτέ δεν μου είπε τίποτα. Όταν μετά από χρόνια το διηγήθηκα στον Βραϊμάκη λυποθύμησε στα γέλια.
Όλα αυτά τα λέω 1ον γιατί βρήκα την ευκαιρία και 2ον γιατί εκείνη η συμμετοχή μου στην ιστορική εφημερίδα, μου άνοιξε για πάντα τις πόρτες στις αίθουσες του αθλητικού ρεπορτάζ.
Δεν είναι «ευκολες» αίθουσες αυτές.
- πηγή: harddog-sport - διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Ο πατέρας μου ήταν φίλος με τον γέρο-Γεωργαλά… έτσι με πήγε και με παρέδωσε σε εκείνον… εκείνος στον Κλεομένη… εκείνος στον Βραϊμάκη και εκείνος έκανε το λάθος να με ρωτήσει, τί θέλω να γράφω…
Τον κοίταξα (είναι παλιός μου φίλος ο Διονύσης και του οφείλω το τότε, αλλά και 25 χρόνια μετά όταν με φωναξε-ως διευθυντής πιά- να γράφω στην «Ηχώ») … τον κοίταξα λοιπόν και χωρίς καμμιά ντροπή του είπα:
-Χρονογράφημα.
Περιέργως πώς μου είπε «εντάξει» και αρχίσαμε.
(Κάπως τους έψηνα όλους…αγνοώ πώς…)
Ο τίτλος;
«Ευθυμα και Σοβαρά»….
Τα έγραφα με πολύ κέφι κάθε μέρα… Στην τελευταία σελίδα.
Μην το κοιτάτε τώρα το πράγμα… τότε ήταν πολύ σπουδαίο.
Περπατούσα στα ουράνια… μέχρι που μια μέρα με πέτυχε ο Φρέντι Γερμανός στον δρόμο…
-Σε διαβάζω! μου είπε…
Μου έπεσε ο κώλος.
-Συνέχισε!
Μου ξανα-πεσε πιο βαθειά ο κώλος.
-Ευχαριστώ ….Φρέντι (επέμενε να του μιλάνε οι νεότεροι του στον ενικό. Μεγάλο βάσανο!)
-Αντε γειά σου…
Απομακρύνθηκε δυο βήματα… σταμάτησε και μου είπε:
-Α, παρεπιπτόντως «ευθυμα και σοβαρά» ήταν επί 45χρόνια ο τίτλος του χρονογραφήματος του Δημήτρη Ψαθά!
Μου έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε…
Πώς να τον αλλάξεις τον τίτλο;
Δεν είπα τίποτα ποτέ σε κανέναν και κανένας ποτέ δεν μου είπε τίποτα. Όταν μετά από χρόνια το διηγήθηκα στον Βραϊμάκη λυποθύμησε στα γέλια.
Όλα αυτά τα λέω 1ον γιατί βρήκα την ευκαιρία και 2ον γιατί εκείνη η συμμετοχή μου στην ιστορική εφημερίδα, μου άνοιξε για πάντα τις πόρτες στις αίθουσες του αθλητικού ρεπορτάζ.
Δεν είναι «ευκολες» αίθουσες αυτές.
- πηγή: harddog-sport - διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
