Υπάρχει κόσμος που αγνοεί οτι οι εθισμοί ή η δυστυχία δεν έχουν
ταξικό χαρακτήρα, υπάρχει κόσμος που γελάει με τον θάνατο ενος ανθρώπου που δεν ήξερε και που δεν είχε ιδέα τι βάρος μπορεί να κουβαλούσε λόγω του ονόματός του ή του τρόπου με τον οποίο μεγάλωσε. Υπάρχει κοσμος που χαίρεται με την δυστυχία των άλλων λες και ο θάνατος οποιουδήποτε μπορει να καλυτερεύσει την δική του ζωη.
Υπάρχει κοσμος πολύ τοξικός και το μέσο αυτό (το fb) ειναι το ιδανικό γήπεδο για να παίξει την μπάλα του.
Και κάτι ακόμα. Επι δύο χρόνια, για τις ανάγκες ενος ντοκιμαντέρ, παρακολουθούσα απο κοντά παιδιά σε απεξάρτηση. Είδα παιδιά απο φτωχές οικογένειες, απο πλούσιες, παιδιά που μεγαλώσανε καλά και παιδιά που μεγαλώσανε δύσκολα. Τραβούσαν όλα ενα γολγοθά και ηταν στιγμές που ένιωθα πολύ μικρός απέναντί τους. Κανείς δεν ξέρει πως θα τα φέρει η ζωή, ποιος κοντινός του θα βασανιστεί απο δαίμονες, εθισμούς και δυστυχίες και αν ο ιδιος θα γλιτώσει. Ομως χαρά δεν μπορεί κανείς να αντλεί απο τη δυστυχία των αλλων. Δεν πρέπει, ειναι λάθος, ειναι βάρβαρο και πολυ σκληρό.
- από το facebook του Ανδρέα Λουκάκου
