Κρουστάλλη) το οποίο έκανε λόγο για «Πλαστό ηθικό πλεονέκτημα» κατηγορώντας την κυβέρνηση για «σιωπή στις καταγγελίες περι πλαστού πιστοποιητικού της εταιρίας των αδελφών και του εξαδέλφου του πρωθυπουργού».
Η Ψαρρά έγραψε την επόμενη στην «Εφημεριδα των Συντακτών» κείμενο με τίτλο, «Η «αχίλλειος πτέρνα» και ο… βούρκος» ασκώντας κριτική στο δημοσίευμα και γενικώς στο μιντιακό συγκρότημα Μαρινάκη.
Ακολουθουν τα κείμενα της Αντας Ψαρρά (στην ΕφΣυν της Δευτέρας) και της Δήμητρας Κρουστάλλη στο ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ :
Η «αχίλλειος πτέρνα» και ο... βούρκοςΤο ίδιο βράδυ, εχθές δηλαδή, στην ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» η Δήμητρα Κρουστάλλη απαντά στην Άντα Ψαρρά με κείμενο υπο τον τίτλο, «Οι προπαγανδιστές της ΕΦ.ΣΥΝ». Στη συνέχεια ακολουθεί ολόκληρη η απάντηση:
(της Αντας Ψαρρά)
Η «αχίλλειος πτέρνα» του ΣΥΡΙΖΑ στο ηθικό πλεονέκτημα ανακαλύφθηκε τελικά από το εκδοτικό συγκρότημα Μαρινάκη και το ξαδελφάκι του τα «Παραπολιτικά». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προανήγγειλε στη Βουλή την «αποκάλυψη» των «Παραπολιτικών» για την πλαστή φορολογική ενημερότητα με την υπογραφή του ξάδελφου του πρωθυπουργού, ενώ στη συνέχεια οι εφημερίδες του Β. Μαρινάκη έσπευσαν να... εμπλουτίσουν με έγγραφα αλλά και υπαινιγμούς για τη Δικαιοσύνη τον χαρακτηρισμό του αδικήματος ως πλημμελήματος και όχι ως κακουργήματος.
Τελικά το «Κυριακάτικο Βήμα», εκθέτοντας με ονοματεπώνυμα εισαγγελικούς λειτουργούς επικαλούμενο εκτιμήσεις «πολύπειρων δικαστών και εισαγγελέων», κατασκεύασε ένα ολόκληρο δικαστικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο σειρά ενεργειών λειτουργών της Θέμιδος στη Μυτιλήνη είχαν μοναδικό στόχο να απαλλάξουν τον Γ. Τσίπρα από το βάρος της κατηγορίας και μάλιστα πριν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση!
Η παρέμβαση Αθανασίου
Λίγες ημέρες πριν, εξάλλου, ο ίδιος ο «πολύπειρος» Μυτιλινιός δικαστής και πρώην υπουργός Χ. Αθανασίου είχε δηλώσει ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου οφείλει να ανασύρει τη δικογραφία για τη χρήση πλαστού εγγράφου (ασφαλιστικής ενημερότητας) και ότι πρέπει να διαταχθεί περαιτέρω έρευνα σε ποινικό επίπεδο, για να διερευνηθεί τι έγινε και με την υπόθεση της πλαστογραφίας, αλλά και ενδεχομένως της απόπειρας απάτης! Τότε όμως που υποτίθεται ότι έλαβε χώρα αυτή η τόσο σοβαρή υπόθεση, κυβέρνηση ήταν ο Αντ. Σαμαράς, υπουργός ο Χ. Αθανασίου και εισαγγελέας του Αρείου Πάγου η επίσης Μυτιλινιά και γνωστή για τη στενή της σχέση με τον κ. Αθανασίου, κυρία Ε. Κοτζαμάνη.
Τι είναι αυτό που κάνει σήμερα τον κ. Αθανασίου να μεγιστοποιεί μια υπόθεση για την οποία μάλιστα ο ίδιος ισχυρίζεται ότι την περίοδο εκείνη ο Αντ. Σαμαράς τού είχε πει ότι δεν επιθυμεί χτυπήματα κάτω από τη ζώνη; Τώρα τα χτυπήματα αυτά έπαψαν άραγε να είναι κάτω από τη ζώνη και απέκτησαν ξαφνικά μια δικαστική διάσταση που αγγίζει όχι απλά τα όρια της υπερβολής αλλά ακόμα και της γελοιότητας.
Οι περισσότεροι επιχειρηματίες -κακώς βέβαια, αλλά πάντως- γελούν με το τρομερό αδίκημα μιας μεταχρονολογημένης ή νοθευμένης ασφαλιστικής ενημερότητας. Ειδικά όταν μεγάλα ιδρύματα και φορείς που εποπτεύονται από το Δημόσιο διασφάλιζαν στο παρελθόν ακόμα και με ειδικές τροπολογίες τη δυνατότητα, παρ’ όλα τα χρέη και τις αδιαφανείς διοικήσεις, την παροχή ασφαλιστικής ενημερότητας.
Πραγματικά όμως, είναι εντυπωσιακό το πώς σήμερα τόσο ο πρώην υπουργός όσο και η εφημερίδα του Β. Μαρινάκη σπεύδουν να ενοχοποιήσουν ονομαστικά εισαγγελείς προκειμένου να πείσουν ότι ένας ολόκληρος νόμος που απλά επανέλαβε την πάγια τακτική να παραγράφονται πλημμελήματα (ώστε να μειώνεται ο όγκος των δικογραφιών) αποτελεί κομμάτι του σεναρίου με τίτλο «να σπάσει το ηθικό πλεονέκτημα»! Οταν οι ίδιοι ψήφιζαν ακριβώς την ίδια νομοθετική διάταξη, το έκαναν για να συγκαλύψουν υποθέσεις και όχι για να ελαφρύνουν τη Δικαιοσύνη;
Από την άλλη μεριά, δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους εκείνοι που σιωπούσαν όταν εισαγγελείς έβαζαν στο αρχείο τρανταχτές δικογραφίες υποθέσεων με κακουργήματα που ζημίωσαν το Δημόσιο κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους εκείνοι που έκλειναν τα μάτια στα θαλασσοδάνεια, στις δόλιες πτωχεύσεις και στον θησαυρισμό μεγαλόσχημων αλλά και πολιτικών με μαύρο χρήμα.
Δεν... πείθουν
Πόσο πειστικοί μπορεί να είναι όσοι λοιδορούσαν το 2016 όποιον αναρωτήθηκε για τον ρόλο της εισαγγελέως Γ. Τσατάνη στην αρχειοθέτηση της υπόθεσης Βγενόπουλου ή ασκούσαν κριτική στην πρώην εισαγγελέα Διαφθοράς στο γραφείο της οποίας λίμναζαν οι υποθέσεις των μεγάλων σκανδάλων, με την ίδια τελικά να παραιτείται πριν ολοκληρώσει τις δικογραφίες για τα σκάνδαλα στην υγεία και στο φάρμακο; Πόσο πειστικοί είναι όλοι αυτοί όταν κατάπιναν αδιαμαρτύρητα το απροσδόκητο κλείσιμο της υπόθεσης Siemens; Πόσο πειστικοί είναι όταν ακόμα και σήμερα που το σκάνδαλο του ΚΕΕΛΠΝΟ ανέδειξε ολόκληρη τη δράση συμμορίας που διενεργούσε παράνομους διορισμούς και έκανε ρουσφέτια με νοθευμένα έγγραφα, αυτοί σιωπούν;
Πόσο πειστικοί είναι όταν τα πορίσματα για τη Μάνδρα αναδεικνύουν τη διαπλοκή και την κάλυψη κάθε παρανομίας που στοίχισε τη ζωή δεκάδων ανθρώπων; Πόσο πειστικοί, τέλος, είναι οι ίδιοι που προσπαθούν σήμερα να ακυρώσουν εισαγγελικές διώξεις για βαριά κακουργήματα, προφασιζόμενοι ακυρότητα στη διαδικασία προκειμένου να μην οδηγηθούν στο εδώλιο; Τέσσερις μήνες τώρα το συμβούλιο του Πειραιά ακόμα… μελετά τις διώξεις εναντίον του Β. Μαρινάκη και των συνεργατών του για τη φερόμενη εμπλοκή του στην υπόθεση του «NOOR ONE». Αυτό είναι σύνηθες;
Πού ήταν άραγε οι «πολύπειροι δικαστές και εισαγγελείς» όταν με τροπολογίες των κυβερνήσεων Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ απαλλάσσονταν χωρίς δεύτερη κουβέντα στελέχη οργανισμών, οι διοικήσεις των οποίων ήταν άντρο διαφθοράς; Οταν έπεφταν στα μαλακά ή και αθωώνονταν οι ένοχοι όχι για μια μεταχρονολογημένη ασφαλιστική ενημερότητα, αλλά για την κατάρρευση τραπεζών, για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, για τα παραδικαστικά κυκλώματα, για την αρπαγή των εκτάσεων του Δημοσίου, για τα σκάνδαλα στην ενέργεια και για όλα εκείνα που οδήγησαν τη χώρα σε πτώχευση;
Αν λοιπόν σαν «αχίλλειος πτέρνα» χαρακτηρίζεται από τους όψιμους ηθικολόγους ένα παραγραμμένο πλημμέλημα, τότε όλα τα παραπάνω αδικήματα βάσιμα μπορούν να χαρακτηριστούν ως το απόλυτο βύθισμα μέχρι και το κεφάλι στον βούρκο και στη λάσπη.
Οι προπαγανδιστές της ΕΦ.ΣΥΝ (της Δήμητρας Κρουστάλλη)
Τι ζόρι τραβάει η Εφημερίδα των Συντακτών με Το Βήμα και Τα Νέα; Ό,τι και αν είναι, πρόκειται για βαθύ, για θεμελιακό, για υπαρξιακό μίσος. Να το κουβάλησαν από την Ελευθεροτυπία; Μπα! Τότε τσακώνονταν οι ιδιοκτήτες, όχι οι συντάκτες. Ενώ τώρα; Η (υποτιθέμενη) αιχμή της (υποτιθέμενης) ερευνητικής δημοσιογραφίας του κυβερνητικού ΦΕΚ που παριστάνει την μαχητική και αδέσμευτη εφημερίδα, κουβαλάει αγόγγυστα την κυβερνητική προπαγάνδα όχι στα πολιτικά ζητήματα –εκεί γούστο τους και καπέλο τους, λόγος δεν μας πέφτει- αλλά στα δημοσιογραφικά. Διαφωνεί η …αιχμή με τη γραμμή μας, με αυτά που γράφουμε και υπογράφουμε (Απορία: Ποιος τη ρώτησε;).
Και αφιερώνει σαλόνια ολόκληρα μηρυκάζοντας ξανά και ξανά, τα ίδια και ίδια, και δώσ’ του από την αρχή. Με κατάληξη «Μαρινάκης» και «Νoor One». Πριν ήταν «Ψυχάρης» και «θαλασσοδάνεια». Μας ψέγει κιόλας, διότι «δίχως καμία αναστολή» γράψαμε το ρεπορτάζ για την υπόθεση της εταιρείας Δίοδος της οικογένειας Τσίπρα, όπως κι άλλες εφημερίδες, αλλά αυτή είναι κολλημένη με το Βήμα. Έχασε η κυβέρνηση το ηθικό πλεονέκτημα και το βρήκε η ΕΦ.ΣΥΝ.
Κανονικά έπρεπε να έχουμε αναστολές. Πριν πιάσουμε το πληκτρολόγιο ίσως έπρεπε να πάρουμε την άδεια του Αλέξη Τσίπρα, της Ζανέτ, του πρωτοξάδελφου Γιώργου, των εισαγγελικών λειτουργών που χειρίστηκαν την υπόθεση -κατά ποιά λογική θα έπρεπε να βρίσκονται στο απυρόβλητο; Προπαντός δεν ρωτήσαμε την ταγμένη ιεροεξετάστρια της δημοσιογραφίας Αντα Ψαρρά τι να γράψουμε στις εφημερίδες μας και αν μας επιτρέπει να κάνουμε ρεπορτάζ. Μέγα σφάλμα! Ολοι στην πυρά της ΕΦ.ΣΥΝ!
Εκεί που κρατούν ψηλά τη σημαία της δεοντολογίας, όχι σαν εμάς που κατασκευάσαμε «ολόκληρο δικαστικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο σειρά ενεργειών λειτουργών της Θέμιδας στη Μυτιλήνη είχαν μοναδικό στόχο να απαλλάξουν τον Γ. Τσίπρα από το βάρος της κατηγορίας και μάλιστα πριν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση».
Μάλιστα. Ατυχώς, για την ΕΦ.ΣΥΝ το «σενάριο» το έγραψε μόνη της η κυβέρνηση με τα ΦΕΚ της και η Δικαιοσύνη με τις αποφάσεις της. Τα στοιχεία μπορεί να τα βρει εύκολα ο καθένας στο διαδίκτυο. Ούτε ερευνητική δημοσιογραφία δεν χρειάζεται…
Η Αντα Ψαρρά δεν κατηγορεί μόνο εμάς. Παράλληλα υπερασπίζεται λυσσαλέα συγκεκριμένα πρόσωπα της κυβέρνησης και πρόσωπα που συνδέονται στενά με κυβερνητικούς παράγοντες. Η λίστα είναι πολύ περιορισμένη. Μόλις τρία ονόματα βρίσκονται σε αυτή. Με βάση τη δική της λογική δεν θα μπορούσαμε κι εμείς να κάνουμε αντίστοιχες με τις δικές της σκέψεις, σχετικά με τα κίνητρα της;
Αλλά δεν έχει νόημα. Η δημοσιογραφία που έχει στο μυαλό της, η μόνη που προφανώς γνωρίζει, αυτή που γίνεται με υποβολείς, δεν υπηρετήθηκε ποτέ στο Βήμα και στα Νέα. (Να ρωτήσουμε τι γίνεται στην ΕΦ.ΣΥΝ ή θα θίξουμε τα ιερά και όσια της «αριστερής» δημοσιογραφίας;). Και τέλος πάντων αν οι αναγνώστες είχαν αυτή την εικόνα για εμάς θα επιβράβευαν κυκλοφοριακά την άσπιλη και αμόλυντη από συμφέροντα ΕΦ.ΣΥΝ. Γιατί εδώ βρίσκεται το νόημα. Δεν θα ξεχάσουμε ένα σχόλιο με τα αρχικά «Α.Ψ» που κατηγορούσε (τι πρωτότυπο!) τους εργαζόμενους του ΔΟΛ ότι «πολιτικοποίησαν» την προσπάθεια τους να κρατήσουν ανοιχτές της εφημερίδες και δεν έκαναν ότι οι εργαζόμενοι στο Έθνος (τότε που έκλεισε για ένα διάστημα).
Δεν μας έκλεισαν, δεν μας χειραγώγησαν και αντί να κλαίει το Μέγαρο Μαξίμου πλαντάζει η Αντα Ψαρρά και η Εφημερίδα των Συντακτών. Είναι τέτοια η ειρωνεία του ονόματος που απορεί κανένας πώς η διεύθυνση της εφημερίδας δεν πνίγεται σε αυτή όταν δημοσιεύει τόσο χαιρέκακες απόψεις για εφημερίδες που κυκλοφορούν και τόσο επαινετικές για εφημερίδες που κλείνουν. Πώς δεν ενοχλείται όταν υπερασπίζεται ανώδυνα δικαιώματα αλλά όταν πρόκειται για το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη τότε καταργούνται όλα χάριν της, κατά κυβερνητική επιταγή, ομοιομορφίας, συμμορφούμενη προς τας υποδείξεις; Θεωρεί καθαρτήρια τη λογοκρισία των εχθρών του συστήματος; Για το σύστημα Τσίπρα, Παππά, Τζανακόπουλου, Κοτζιά, Καμμένου, Ζουράρι, και Σια, μιλάμε. Να μην το υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια ολόκληρη Εφημερίδα των Συντακτών –ακόμα και κόντρα στους άλλους συντάκτες;