Παρακολουθούσα προ ημερών σε ιδιωτικό κανάλι μια συζήτηση για τις
φονικές πυρκαγιές. Στο πάνελ τρεις δημοσιογράφοι (ειδικοί επί παντός του
επιστητού) και δύο επιστήμονες πραγματικά ειδικοί. Οι κατά φαντασία
(τους) ειδικοί προσπαθούσαν με ζήλο φανατικού ιεροκήρυκα να εκμαιεύσουν
από τους κανονικούς ειδικούς τη θέση ότι η κυβέρνηση έχει μεγάλες
ευθύνες για την τραγωδία.
Η δυσφορία τους ήταν έκδηλη..
όταν οι δύο επιστήμονες δεν τους έκαναν το χατίρι και επέμεναν ότι αλλού είναι το πρόβλημα, ότι ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες, με τη διαφορά ότι το φαινόμενο δεν είναι τωρινό, πάει πολύ πίσω στον χρόνο. Την ίδια στιγμή, στο κάτω μέρος της οθόνης πέρναγε ο τίτλος «παντελής απουσία του κράτους». Διαχρονικό κλισέ που χρησιμοποιείται ευρύτατα.
Από τα κόμματα όταν είναι στην αντιπολίτευση, από τα μέσα ενημέρωσης όταν στη διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται κόμμα που δεν συμπαθούν, αλλά και από τους πολίτες που πλήττονται από μια συμφορά (αυτοί πάντως είναι δικαιολογημένοι γιατί βιώνουν μια τραγωδία).
- απόσπασμα από εκτενές άρθρο του Τάσου Παππά στην Εφημερίδα των Συντακτών με τον τίτλο «Φαύλος κύκλος».
Η δυσφορία τους ήταν έκδηλη..
όταν οι δύο επιστήμονες δεν τους έκαναν το χατίρι και επέμεναν ότι αλλού είναι το πρόβλημα, ότι ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες, με τη διαφορά ότι το φαινόμενο δεν είναι τωρινό, πάει πολύ πίσω στον χρόνο. Την ίδια στιγμή, στο κάτω μέρος της οθόνης πέρναγε ο τίτλος «παντελής απουσία του κράτους». Διαχρονικό κλισέ που χρησιμοποιείται ευρύτατα.
Από τα κόμματα όταν είναι στην αντιπολίτευση, από τα μέσα ενημέρωσης όταν στη διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται κόμμα που δεν συμπαθούν, αλλά και από τους πολίτες που πλήττονται από μια συμφορά (αυτοί πάντως είναι δικαιολογημένοι γιατί βιώνουν μια τραγωδία).
- απόσπασμα από εκτενές άρθρο του Τάσου Παππά στην Εφημερίδα των Συντακτών με τον τίτλο «Φαύλος κύκλος».