Ο λόγος για πολιτική συντάκτρια, έμπειρη συν έγκυρη από όσα ξέρω. Και ενημερωμένη καλά στα της Νέας Δημοκρατίας χωρίς να ανήκει στη νεοπαγή φυλή του δημοσιογράφου-οπαδού. Ήταν ήπια όπως την άκουγα για χρόνια στον Real fm. Κατέθετε το ρεπορτάζ χωρίς αιχμές, δίχως ειρωνείες..
και εμπάθειες. Σοβαρή. Την ξανάκουσα στις προάλλες από άλλο ραδιοφωνικό μετερίζι που αποτελεί (δικαίωμά του) βάση με βαρύ οπλισμό για άσκηση αντιπολίτευσης με μεγάλο βεληνεκές.
Δεν μπορώ να πω ότι η περί ης ήταν ακραία σε αυτά που έλεγε. Αλλά δεν ήταν αυτή που ήξερα. Είχε αλλάξει. Προσαρμόστηκε στο ύφος που είχε η βασική παρουσιάστρια της ενημερωτικής εκπομπής. Κάτι σαν το σχήμα τού νερού όταν αλλάζει μπουκάλι. Και μαζί με το ρεπορτάζ άρχισε όχι απλώς τα αρνητικά σχόλια, αλλά τις ειρωνείες, τα βελάκια με φαρμάκι, τις κακιούλες, τα γελάκια. Η σοβαρότητά της είχε ελαφρύνει σαν μπαλόνι.
Τελικά, στις ανηφορικές (και για την Ενημέρωση) μέρες που περνάμε, είναι δύσκολο να παραμείνεις επαγγελματικά ο εαυτός σου. Πρέπει να αλλάξεις και να γίνεις ο εαυτός τού Μέσου που σου δίνει δουλειά –ό,τι και να είναι αυτό: ραδιόφωνο, τηλεόραση, ιστοσελίδα ή εφημερίδα. Αυτό τουλάχιστον συμβαίνει αν δεν έχεις αντιστάσεις. Και, κυρίως, αν δεν έχεις άλλες λύσεις για τον βιοπορισμό σου.
- από το μπλογκ του harddog-sport (διαβάστε και το ενδιαφέρον υστερόγραφο ΕΔΩ)
