Με ανείπωτο πόνο στη καρδια μου απoχαiρεtώ σήμερα το μονάκριβο και πολυαγαπημένου μου αδελφό, τον Μανο. Μας είπε αντίο σήμερα το.μεσημέρι μετα απο μια ανιση μαχη 20 ημερών. Χάνω τον ανθρωπο που μεγαλώσαμε μαζι στη κρεββατοκαμαρα της οδού Φορνέζη, που παίζαμε πόλεμο με πλαστικά σπαθια στη πίσω βεραντούλα της μονοκατοικίας μας, που μαλλώναμε και μονιαζαμε. Που μπήκαμε κι οι δυό στη δημοσιογραφία -- από άλλα μετερίζια ο καθένας.. Εκείνος μποέμ, δημιουργικός, με μοναδική πέννα και άφθαστες σύγχρονες φρεσκες ιδεες. Λατρευτός στις παρέες, με χιούμορ κι αγάπη για τους ανθρώπους. Θα μου λείψεις Μανο μου. Θα μου λείψουν οι παρατηρήσεις οι υποδείξεις που μου έκανες από αγάπη. Εμένα του πιο συμβατικού. Να ήξερες πόσο σοβαρα τις έπαιρνα, να ήξερες μόνο...Πόσο θα.μου λείψουν όλα αυτά. Αλλά κυρίως εσυ που μ εβγαζες τόσο συχνά απο τη γκριζάδα της...ρουτινας μου. Ησουν/εισαι σπουδαίος ανθρωπος. Και γι αυτό αθόρυβος...
