Έχω έναν φίλο Ελληνοαμερικάνο, τον Τζωρτζ από το Μανχάταν που είναι δισεκατομμυριούχος. Με τον Τζωρτζ γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά, όνειρό ζωής του, από τότε που τον θυμάμαι, είναι να επισκεφτεί την Ακρόπολη. Μέχρι τώρα δεν τα είχε καταφέρει, λίγο οι σπουδές στο Χάρβαρντ παλιότερα, μετά η απαιτητική δουλειά – είναι CEO μεγάλης πολυεθνικής –δεν του το επέτρεψαν. Αυτό το καλοκαίρι..
όμως, ο Τζωρτζ ήταν αποφασισμένος να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Παράτησε την πολυεθνική και τα ντιλς δισεκατομμυρίων, άφησε παιδιά γυναίκα, ερωμένη μπήκε στο προσωπικό του Boeing 747 και προσγειώθηκε στην Αθήνα αργά χθες το βράδυ.
Με πήρε αμέσως
τηλέφωνο να κανονίσουμε σήμερα να πάμε στην Ακρόπολη. Ήταν πολύ
ενθουσιασμένος που θα πατούσε επιτέλους στον ιερό βράχο, εκεί που οι
πρόγονοί μας έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού σε όλους όσοι τρώγανε
βελανίδια. Συναντηθήκαμε λοιπόν το πρωί στο Θησείο και ξεκινήσαμε να
ανεβαίνουμε προς τον Παρθενώνα. Μόλις όμως φτάσαμε στην είσοδο του
αρχαιολογικού χώρου μας περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη – η Ακρόπολη ήταν
κλειστή! Εξαιτίας του καύσωνα λέει…
Ο φίλος μου τρελάθηκε, τι είναι αυτά, άρχισε να φωνάζει εξοργισμένος, εγώ ήρθα από την άλλη άκρη του κόσμου, παράτησα business, γκόμενα και οικογένεια για να δω τα έργα των προγόνων μου και δεν μ’ αφήνουν; Τι σοβιετικό κράτος είναι αυτό; Τόσες ναπάλμ σας ρίξαμε το 1946-49 και άνθρωποι δεν γίνατε. Φεύγω αμέσως, εσείς θα χάσετε. Ήμουν έτοιμος να ξοδέψω δεκάδες εκατομμύρια τις δύο μέρες που θα έμενα στην Ελλάδα αλλά τώρα δεν θα αφήσω ούτε δολάριο. Θα γυρίσω στο Αμέρικα και θα πω σε όλους τους φίλους μου τους δισεκατομμυριούχους να μην πατήσουν ποτέ σε αυτή την άθλια κομμουνιστική χώρα.
Δεν μίλησα, έσκυψα το κεφάλι, τι θα μπορούσα να πω άλλωστε, είχε απόλυτο δίκιο. Αισθάνθηκα μεγάλη ντροπή για την κατάντια μας. Είμαστε η τελευταία σοβιετία της Ευρώπης, εκεί όπου οι κηφήνες του δημοσίου κλείνουν με το έτσι θέλω τα μνημεία επειδή ζεσταίνονται. Μόνη μας ελπίδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτός θα μας σώσει και από τους δημόσιους υπαλλήλους και από τον καύσωνα.
Δημήτρης Τσίρκας (fb)
Ο φίλος μου τρελάθηκε, τι είναι αυτά, άρχισε να φωνάζει εξοργισμένος, εγώ ήρθα από την άλλη άκρη του κόσμου, παράτησα business, γκόμενα και οικογένεια για να δω τα έργα των προγόνων μου και δεν μ’ αφήνουν; Τι σοβιετικό κράτος είναι αυτό; Τόσες ναπάλμ σας ρίξαμε το 1946-49 και άνθρωποι δεν γίνατε. Φεύγω αμέσως, εσείς θα χάσετε. Ήμουν έτοιμος να ξοδέψω δεκάδες εκατομμύρια τις δύο μέρες που θα έμενα στην Ελλάδα αλλά τώρα δεν θα αφήσω ούτε δολάριο. Θα γυρίσω στο Αμέρικα και θα πω σε όλους τους φίλους μου τους δισεκατομμυριούχους να μην πατήσουν ποτέ σε αυτή την άθλια κομμουνιστική χώρα.
Δεν μίλησα, έσκυψα το κεφάλι, τι θα μπορούσα να πω άλλωστε, είχε απόλυτο δίκιο. Αισθάνθηκα μεγάλη ντροπή για την κατάντια μας. Είμαστε η τελευταία σοβιετία της Ευρώπης, εκεί όπου οι κηφήνες του δημοσίου κλείνουν με το έτσι θέλω τα μνημεία επειδή ζεσταίνονται. Μόνη μας ελπίδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτός θα μας σώσει και από τους δημόσιους υπαλλήλους και από τον καύσωνα.
Δημήτρης Τσίρκας (fb)
