Η διεκδίκηση των Δικαιωμάτων των LGBT Ανθρώπων, μέσα από τα καθιερωμένα, εδώ και χρόνια, Φεστιβάλ Υπερηφάνειας ‘’Pride’’, γίνεται ακριβώς επειδή ακόμα στερούνται τα Δικαιώματα που τόσο αυτονόητα είναι για κάθε ετεροφυλόφιλο.
Τα ‘’Pride’’ δεν είναι όμως απλά μια μορφή διεκδίκησης των LGBT Δικαιωμάτων ως αναπόσπαστο μέρος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι το δικαίωμα της Ορατότητας και της Υπερηφάνειας των LGBT ατόμων,..
κόντρα στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, αλλά και τη ντροπή, το χλευασμό και την απαξίωση τους από την κοινωνία. Κυρίως κόντρα στη Ρατσιστική βία, την Ομοφοβία και τη Τρανσφοβία. Παγκοσμίως, ακόμα και στις πιο προηγμένες χώρες, τα LGBT άτομα είναι θύματα εκφοβισμού, εξύβρισης, απειλών, επιθέσεων και βίας. Όλα αυτά τους δημιουργούν φόβο και τους οδηγούν στον αποκλεισμό, ζώντας στο ψέμα και την καταπίεση, με σοβαρές συνέπειες για την καθημερινότητα και τη ζωής τους.
Άλλωστε αφετηρία των ‘’Pride’’, ως επέτειος μνήμης απέναντι σε περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας, που συνέβη στη Νέα Υόρκη την 28η Ιουνίου 1969, όταν στο gay bar “Stonewall Inn”, υπήρξε εισβολή της Αστυνομίας, με σκοπό την εκδίωξη και εκφοβισμό των Ομοφυλόφιλων και Τρανς ατόμων. Ανάλογα γεγονότα δυστυχώς έχουν συμβεί από Αστυνομίες ανά τον κόσμο, για τα οποία οφείλει κάθε Αστυνομία την έμπρακτη αποκήρυξή τους και κάθε σύγχρονος Αστυνομικός να στέκεται απέναντι σε αυτά τα περιστατικά Βίας και παραβίασης Δικαιωμάτων, τηρώντας τον όρκο του στο Σύνταγμα και τους Νόμους.
Γενικά τα Ανθρωπινά Δικαιώματα ως θεμέλιος λίθος του νομικού μας πολιτισμού, είναι από τη φύση τους η διεκδίκηση από όποιον τα στερείται, κυρίως της καταπιεσμένης μειοψηφίας έναντι της καταπιεστικής πλειοψηφίας. Έτσι η δημόσια ανάδειξη και προαγωγή των LGBT Δικαιωμάτων δεν είναι “μόδα της εποχής”, αλλά είναι επιτελούς η αναγκαία πρόοδος και επιτακτική εξέλιξη για την κατάκτηση της πλήρους αποδοχής και ισότητας των LGBT ατόμων.
Δυστυχώς η διεκδίκηση της Ορατότητας των LGBT ατόμων θεωρείται ακόμα και σήμερα πρόκλητικη και απαξιώνεται, καθώς λέγεται ότι δεν αφορά την κοινωνία «τι κάνει ο καθένας στο ‘’κρεβάτι’’ του, αρκεί να μη το λέει». Φυσικά η κοινωνία δε λέει το ίδιο όταν, άμεσα ή έμμεσα, κάποιος δηλώνει ότι είναι ετεροφυλόφιλος.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η έκφραση της κοινωνικής ταυτότητας φύλου έχουν κοινωνική διάσταση, αφορούν σαφώς και την κοινωνία γενικότερα, καθότι τα LGBT άτομα, ερωτευόμαστε και αγαπάμε τους ανθρώπους που επιλέγουμε, δεν κάνουμε μόνο σεξ με αυτούς και φυσικά διεκδικούμε ακόμα και την δημιουργία οικογένειας.
Σύμφωνα με την Κοινωνιολογική επιστήμη ο γάμος, ο αρραβώνας και παρόμοιες κοινωνικές διαδικασίες και οικογενειακοί θεσμοί, στην ουσία είναι η τυπική επικύρωσή και επίσημη αποδοχή της κοινωνίας, ακριβώς για το τι καλείται και θέλει να κάνει κάποιος στο ‘’κρεβάτι’’ του. Ο θεσμός του Γάμου συγκεκριμένα χαρακτηρίζεται, ως τυπική κοινωνική αλλά και νομική ρύθμιση, πρωτίστως των γενετήσιων σχέσεων και όχι μόνο της αναπαραγωγής, άλλωστε οι ετεροφυλόφιλοι δεν κάνουν σεξ μόνο με σκοπό να κάνουν παιδιά, αλλά κυρίως για την απόλαυση και έχουν κάθε δικαίωμα φυσικά.
Γιατί οι κοινωνίες διαχρονικά επιζητούν να ρυθμίσουν τυπικά τις γενετήσιες σχέσεις; Γιατί λοιπόν ακόμα και οι θρησκείες, ως κατ’ εξοχήν κοινωνικό φαινόμενο, θέλησαν να επιστεγάσουν και να οικειοποιηθούν, το τι κάνει κάποιος στο ”κρεβάτι” του; Γιατί να υπάρχουν Διακρίσεις που οδηγούν σε εξαιρέσεις και αποκλεισμούς των LGBT ατόμων;
Μόνο μια Ρατσιστική και δη Ομοφοβική κοινωνία, μιλάει για προκλητικότητα των ‘’Pride’’, όταν τα LGBT άτομα με αυτά διεκδικούν το δικαίωμα στην Ορατότητα, με τον δικό τους πολύχρωμο και γιορτινό τρόπο. Κατηγορούν για χυδαιότητα και ντροπή, ακόμα και προσβολή της δημόσιας αιδούς των LGBT ατόμων όταν εμφανίζονται απλά ανοιχτά, όπως κάθε ετεροφυλόφιλος. Είπε ποτέ κάνεις στους ετεροφυλόφιλους, “δε με νοιάζει τι κάνεις στο ‘κρεβάτι’ σου, αρκεί να μη το λες”; Στερούνται οι ετεροφυλόφιλοι τα Δικαιώματα τους; Καταπιέστηκαν, φοβήθηκαν, χλευάστηκαν, απειλήθηκαν, δέχθηκαν βία επειδή ακριβώς είναι ετεροφυλόφιλοι; Αναγκάστηκαν να προσποιηθούν, να πουν ψέματα, να κρύβουν ποιοι είναι, για να αποφύγουν όλα τα παραπάνω;
Επίσης, τίθεται συχνά η ομοφοβική ερώτηση αν επιλέξαμε ή γεννηθήκαμε LGBT άτομα. Απάντηση υπάρχει φυσικά, η Ιατρική Επιστήμη και η Βιολογία έχουν αποφανθεί τεκμηριωμένα για το αν είναι επίκτητος ή εκ γενετής ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η έκφραση κοινωνικής ταυτότητας φύλου. Όμως γιατί δε τέθηκε ποτέ η ίδια ερώτηση σε έναν ετεροφυλόφιλο, αν γεννήθηκε ή το επέλεξε; Αναρωτήθηκε κάνεις ετεροφυλόφιλος, αν επέλεξε να έλκεται ερωτικά, συναισθηματικά, συντροφικά από άτομα του άλλου φύλου; Η απάντηση λοιπόν είναι ίδια, καθώς ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ένας, είναι στοιχείο της ανθρώπινης ταυτότητας, συνυφασμένο με την εγγενή αξιοπρέπεια του κάθε ατόμου. Άλλωστε ποιος θα επέλεγε να βιώσει όλη αυτή την ομοφοβία και τρανσφοβία; Αλλά ακόμα και αν ήταν επιλογή, παραμένει αναφαίρετο Ανθρώπινο Δικαίωμά του καθενός, το οποίο χρήζει απόλυτου σεβασμού και έννομης προστασίας.
Τέλος, τα Ανθρωπινά Δικαιώματα δεν επιδέχονται απόψεων και γνώμης, όπως δεν επιδέχεται άποψης το αξίωμα της Γεωμετρίας του Ευκλείδη, ότι οι γωνίες ενός τριγώνου, έχουν άθροισμα 180 μοίρες.
Όποιος λοιπόν εκφέρει ρητορική μίσους ή λόγο αντίθετο σε αυτά, αλλά και τις αξίες που απορρέουν από αυτά, είναι αναμφισβήτητα ρατσιστής και δεν χωράει η δικαιολογία της ελευθερίας της έκφρασης, η οποία εν προκειμένω τυγχάνει να έρχεται σε ευθεία αντίθεση με Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Την ίδια, αναχρονιστική πλέον, ρατσιστική ελευθερία γνώμης είχαν στο παρελθόν και τα αφεντικά έναντι των δούλων, οι λευκοί έναντι των μαύρων, οι άνδρες έναντι των γυναικών.
Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο σεξισμός και η ομοφοβία δεν χωρούν σε γνώμες και απόψεις και δεν καλύπτονται από την ελευθερία της έκφρασής τους. Ο ρατσισμός και η ομοφοβία δεν είναι άποψη, είναι Έγκλημα Μίσους. Το ίδιο και η απαξίωση και ο χλευασμός των ‘’Pride’’.
Το Σύνταγμα, ως θεμελιώδης καταστατικός χάρτης, όλων των προηγμένων χωρών, ιεραρχεί τα Ανθρωπινά Δικαιώματα στην ανώτατη βαθμίδα του νομικού πολιτισμού. Καθετί που αντίκειται σε αυτά λοιπόν, δεν είναι μόνο ενάντια στην ανθρώπινη φύση, την επιστήμη και τον πολιτισμό, αλλά και στον ίδιο το Νόμο.
Σε όλα τα παραπάνω η Αστυνομία οφείλει ως ο Πολιτειακός Θεσμός, μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, να σεβαστεί, να κατανοήσει και διαφυλάξει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ως ύψιστα έννομα αγαθά, προασπίζοντας τα απέναντι στο Ρατσισμό και τις Διακρίσεις. Παράλληλα, οφείλει να είναι μέρος στις διεκδικήσεις τους, δίνοντας το παρόν, δίπλα στην κοινωνία, δίπλα στις ευάλωτες στο ρατσισμό κοινωνικές ομάδες, που δυστυχώς τα στερούνται, όπως την LGBT κοινότητα.
Η Αστυνομία οφείλει να διασφαλίζει πρώτα στα ‘’Pride’’, ως οφείλει, το συνταγματικό δικαίωμα του Συνέρχεσθαι και ύστερα στέκεται ως συμπαραστάτης. Είναι άλλωστε πολύ συχνές οι Ρατσιστικές επιθέσεις ατόμων και ομάδων σε βάρος ως λαμβάνουν μέρος στα “Pride”.
Επίσης η Αστυνομία και το Αστυνομικό προσωπικό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της κοινωνίας, στους κόλπους της οποίας εργάζονται ουκ ολίγοι LGBT Αστυνομικοί, που ζουν στο φόβο και κρύβονται, φοβούμενοι την απαξίωση και το χλευασμό των συναδέλφων τους, αλλά και της κοινωνίας.
Η Αστυνομία οφείλει να χτίσει γέφυρες με την LGBT κοινότητα, η οποία δικαιολογημένα, ως ένα βαθμό, τρέφει δισταγμό και φόβο απέναντί της. Η Ηγεσία επίσημα οφείλει να πάρει ανοιχτά και δημόσια θέση υπέρ των ‘’Pride’’ και κατ’ επέκταση των LGBT Δικαιωμάτων. Να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αφήσει πίσω το παρελθόν και το συντηρητισμό της, που την κρατούν απέναντι στη κοινωνία.
Ας βρούμε όσα μας ενώνουν λοιπόν. Με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Αλλιώς θα προχωράμε μπροστά, κοιτώντας ακόμα πίσω.
- ανάρτηση στο Facebook του Μιχάλη Λώλη, Αξιωματικού της Αστυνομίας
*το ανέβασε ο Γιάννης Καφάτος στο viewtag.gr
