Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης*
ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΑ ποτέ μου σε κανένα κόμμα. Σε νεολαία ήμουνα, στην ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, και όταν μεγάλωσα κάπως και μπορούσα να το συζητήσω με το ΚΚΕ Εσωτερικού, πήγε το ΚΚΕ Εσωτερικού και μετασχηματίσθηκε σε αυτό το πατσαβούρι το ΕΑΡ. Κι εγώ πήγα σπίτι μου. Θα μπορούσα να ακολουθήσω κάποιους..
συντρόφους μου που φτιάξανε την ΑΚΟΑ και με τους οποίους ταιριάζανε, ομολογουμένως, τα χνώτα μου, αλλά δεν είχα άλλο κουράγιο για πολιτικούς αγώνες και ήθελα να κλειστώ στον εαυτό μου και να πάρω το πτυχίο μου. Ήρθε ύστερα και η δημοσιογραφία και τα ξέχασα όλα. Υποτίθεται ότι άμα είσαι λειτουργός του Τύπου, δεν υπηρετείς κομματικούς αφέντες. Υποτίθεται…
ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ το ξανασκέφτομαι! Τώρα μπήκε στο μυαλό μου και καρφώθηκε στην κεφάλα μου η ιδέα να γίνω Συριζαίος. Να πάω ρε παιδί μου σε τίποτα κομματικά γραφεία, στο Παγκράτι που μένω ή στο Πατουλιστάν που δουλεύω και να γραφτώ μέλος στο κυβερνόν κόμμα. Με κάρτα, με συνδρομή, κονκάρδες και αυτοκόλλητα δεν ξέρω αν δίνουν, όλα κομπλέ. Διότι δεν είμαι κανένα κορόιδο να χάσω την μοναδική εμπειρία της κρεμάλας! Μια φορά στη ζωή σου την έχεις αυτή την ευκαιρία και δεν σκοπεύω να την απολέσω. Στο κόμμα θα πάω και στη σειρά θα στηθώ μπροστά στο ικρίωμα.
ΈΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, κρεμάλες υπόσχεται από χτες γνωστός εκδότης εφημερίδος. Κρεμάλες για όσους και όσες στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική. Ιδίως στα εθνικά θέματα, γιατί πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι με αυτές τις ιστορίες. Κρεμάλες στο Σύνταγμα, κρεμάλες στην Ομόνοια, κρεμάλες σε κάθε πλατεία μικρή, μεσαία, μεγάλη, σε κάθε πόλη και χωριό, στα χωράφια, στα δάση, στα βάτα μέσα, θα γεμίσει ο τόπος θηλιές. Κόσμος θα έρχεται απέξω να βλέπει, εισιτήρια θα κόβουμε, συνωστισμός, σουβλάκια, μαλλί της γριάς, ποπ κορν και νάτσος χωρίς τυρί. Κι εγώ θα πάω ρε φίλε, τέτοια ευκαιρία δεν την πετάς.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΟΣ πάνω στα σανίδια, να φυσάει αεράκι (και βροχή δέχομαι) και να έρχεται ο δήμιος να σου περνάει το σκοινί στο λαιμό. Κι από κάτω κόσμος, ντουνιάς, με τα κινητά στο χέρι, κατευθείαν να ποστάρουν Ίνσταγκραμ, χαλαρός εσύ και καλοχτενισμένος, δεκαπέντε λεπτά της δημοσιότητας, θα τρελαθεί η πλάσις στα λάικ και στα φαβ και στα ριτουί, θα παίζει κι ο εθνικός ύμνος και χλαπ, ν’ ανοίγει η καταπακτή και να λικνίζεσαι στο κενό. Και να χειροκροτάει η γοργόνα, η αδερφή του Μεγαλέξανδρου. Τέτοιο υπερθέαμα ούτε το Χόλυγουντ δεν μπορεί να στήσει, ρε φίλε. Ήρθε η ώρα νομίζω να δώσουμε στα Αμερικανάκια ένα μάθημα και να προσφέρουμε τεχνογνωσία σε όλη την υφήλιο. Και να επανέλθει επιτέλους η έννομος τάξις στη χώρα. Να μπουν τα πράγματα στη θέση τους, να μπούμε κι εμείς ξανά στο κόλπο. Κρεμάλες σήμερα, κουτάλες αύριο!
Υ.Γ.: Όσο για τα περί Αποστασίας, έχω απλώς να παραθέσω τη δήλωση του Γεωργίου Παπανδρέου αμέσως μετά από το βασιλικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1965:
«Συνετελέσθη σήμερον παραβίασις του πολιτεύματος. Η κυβέρνησις του λαού εξηναγκάσθη εις παραίτησιν. Και εκλήθη να κυβερνήση μία ομάς προδοτών της Ενώσεως Κέντρου. Αλλά δεν συνέβη μόνον παραβίασις του πολιτεύματος. Συνέβη επίσης και διακωμώδησις. Ο τρόπος της καταλήψεως της αρχής από την κυβέρνησιν ανδρεικέλων έχει προσλάβει τον χαρακτήρα φαιδρού πραξικοπήματος. Εις τα ανάκτορα ενήδρευε ο ακατονόμαστος πρόεδρος δια να ορκισθή αμέσως μετά την αναχώρησίν μου... Καταγγέλλω προς τον δημοκρατικόν κόσμον της χώρας την ομάδα των προδοτών και τον καλώ εις πάνδημον ειρηνικήν εκδήλωσιν εναντίον της προδοσίας... Αρχίζει από σήμερον νέος ανένδοτος αγών υπέρ της δημοκρατίας».* το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
