Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Φημολογείται πως το πρώτο που έκανε ο Άδωνις Γεωργιάδης όταν διάβασε την εγκωμιαστική ανακοίνωση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για την συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ ήταν να αναζητήσει τις αντιδράσεις της Φώφης. O επονομαζόμενος και τηλεβιβλιοπώλης ακροδεξιός πάτρονας του Κυριάκου Μητσοτάκη αγαπάει Φώφη. Υπό την έννοια του μετασαιξπηρικού και αρκούντως... σεξιστικού εξουσιαστικού σχήματος “Αγάπης
Αγώνας Άγονος” εκτός κι αν το αντικείμενο του πόθου σου είναι το
μοναδικό..
πολιτικό δεκανίκι που διαθέτεις προκειμένου να σχηματίσεις
κυβέρνηση αν και όταν ευδοκιμήσει το σχέδιο Βενιζέλου για συντριπτική
(στρατηγική και... ό,τι άλλο) ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα
προσωπικώς»! Που δεν είναι - το γνωρίζετε ήδη οι αναγνώστες -
παρά ένα πολιτικά ασπόνδυλο εξουσιαστικό σχήμα, χωρίς ιδεολογική στίξη,
το οποίο «διαβάζεται» χωρίς ανάσα∙ κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε...
Λοιπόν, που λέτε, όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης
ενημερώθηκε για την... εθνικόφρονα αντίδραση της Φώφης στην εγκωμιαστική
ανακοίνωση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ (η
συμφωνία αυτή που αναγνωρίζει μακεδονική εθνικότητα, μπλα, μπλα, μπλα,
υπονομεύοντας τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, μπλα, μπλα,
μπλα), χάρηκε χαρά μεγάλη και έσπευσε να την τιτιβίσει στον αέρα των
social: «Εύγε»..., Φώφη μας, που άντεξες στην πίεση των εθνοπροδοτών και έμεινες πιστή στην ιδέα μας...
Είναι γνωστή, υποθέτω, η εργώδης προσπάθεια του Ευ. Βενιζέλου να κατηχεί διαρκώς την πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛΛ. στην ιδέα του τρίο Novartis (Αντώνης - Άδωνις - Ευάγγελος) για εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και σχηματισμό κυβέρνησης... «μεγάλου συνασπισμού» (συνεργασία ΚΙΝ.ΑΛΛ. - Νέας Δημοκρατίας).
*******
Κατά τα λοιπά, «τα κόμματα της σοσιαλιστικής
οικογένειας είναι αφοσιωμένα στην ειρήνη και τη συνεργασία μεταξύ των
λαών και των χωρών των Βαλκανίων» σύμφωνα με την ανακοίνωση του... ισόβιου προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Και «ευχόμαστε
στην κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ την επιτυχή ολοκλήρωση κάθε απαραίτητου
σταδίου που θα οδηγήσει στην εφαρμογή αυτής της συμφωνίας». Για τον Τσίπρα, τον Κοτζιά,
τον καταλυτικό τους ρόλο στην επίτευξη της συμφωνίας, ούτε κουβέντα
η... Διεθνής του Γιώργου Παπανδρέου - του γνωστού, μοιραίου και άβουλου -
Γιωργάκη.
Αν ο Γιωργάκης ήταν Γιώργος, θα μπορούσε να τονώσει
την (χαμένη εδώ και χρόνια) αξιοπιστία της ιστορικής οργάνωσης της
οποίας ηγείται, παρενθέτοντας τη φράση «πλην του ελληνικού ΠΑΣΟΚ» στην
πρώτη πρόταση της ανακοίνωσής του. Και θα ήταν αυτός ο αρμόζων κόλαφος
για την αποκλίνουσα από τη γραμμή των ευρωσοσιαλιστών, την εθνοκάπηλο κ.
Φώφη.
Θα μπορούσε ακόμα, Έλληνας πρόεδρος της Διεθνούς
γαρ, να επαινέσει τον Έλληνα πρωθυπουργό, όπως έκανε ο πρόεδρος του
Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES) Σεργκέι Στάνισεβ: όλοι
οι προοδευτικοί, άνθρωποι και κόμματα, στην Ευρώπη κατανοούμε και
εκτιμούμε τις ακούραστες προσπάθειες και τη βαθιά δέσμευση των
πρωθυπουργών Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ, που «δίδαξαν θάρρος και ικανότητα ηγεσίας σε όλους μας». Όμως όχι, ο Γιωργάκης δείλιασε ακόμα και να ψελλίσει το όνομα του Έλληνα πρωθυπουργού!
*******
Αν ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι γινόταν ένα θαύμα και,
μετά τη συμφωνία Τσίπρα - Ζαεφ, το πολιτικό σύστημα λειτουργούσε ως
σύστημα παραγωγής και εφαρμογής πολιτικών και ιδεολογικών αξιών και όχι
ως σύστημα νομής της κυβερνητικής εξουσίας, αν τα ΜΜΕ δεν αποτελούσαν
προπαγανδιστικό παρακολούθημα της βρόμικης, απόλυτα συμφεροντολογικής
πολιτικής σκηνής του παρόντος, μια ομολογία θα προέκυπτε αβίαστα: η Φώφη και οι άλλοι του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και στο «Μακεδονικό» πολιτεύτηκαν με πλαστές σοσιαλιστικές ταυτότητες, συντρίβοντας οριστικά τις αξίες του σοσιαλισμού∙ προδίδοντας φριχτά ακόμα και τους ελάχιστους προοδευτικούς πολίτες που απέμειναν να τους εμπιστεύονται.
Ένας ξένος ανάμεσά τους μόνο, ο Σταύρος Θεοδωράκης,
έκανε το αυτονόητο, αυτό που όφειλαν να κάνουν όλοι οι αρχηγοί των
κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή με βάση το εθνικό συμφέρον της
χώρας - αυτό που επί τριάντα συναπτά έτη απέφευγαν όπως ο διάβολος το
λιβάνι και οι πέντε προηγούμενοι του Τσίπρα πρωθυπουργοί (Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς) φοβούμενοι το πολιτικό κόστος.
Η εν λόγω αβίαστη «ομολογία» θα έκλεινε με την παραδοχή των σημερινών «αρχηγών» (Κυριάκου, Φώφης και ΣΙΑ)
ότι, πέραν του πολιτικού κόστους, υπονόμευσαν την εθνική γραμμή για το
«Μακεδονικό» φοβούμενοι και τη διεθνή λάμψη που θα προσέδιδε η
συγκεκριμένη, εθνικά κερδοφόρα συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ (την προσέδωσε
ήδη) στον Έλληνα πρωθυπουργό, τον - ούτως ή άλλως - ανίκητο πολιτικό
τους αντίπαλο...
* το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή (24/6/2018)
