ΜEΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ χλομιάζει η γλώσσα η δημοσιογραφική, τρικλίζουν τα φωνήεντα και τα σύμφωνα, λιποθυμάνε οι φράσεις, οι προτάσεις, οι παράγραφοι. Μερικές φορές, όσο φλύαρος παπαρδέλας και να είσαι, κουβέντα δεν μπορείς να βγάλεις. Μερικές φορές, σηκώνεις τα χέρια ψηλά και παρακαλάς το Θεό να τα πει αυτός για σένα…
THIS IS the place gentlemen,..
όπως θα σημείωνε και ο Γιώργος Σεφέρης. Αυτή είναι η Νεκρή μας Θάλασσα. Αυτή είναι η μοίρα της Ηριάννας και του Περικλή, δυο παιδιών μπλεγμένων σ’ ένα κουβάρι δίχως τέλος. Ριγμένων στη φυλακή εδώ και ένα χρόνο, δίχως αναστολή στην εκτέλεση των ποινών τους. Σήμερα στο Εφετείο κρίνονται οι ζωές τους, σήμερα 28 Ιουνίου του 2018 ολοκληρώνεται στο Εφετείο η δίκη τους, σήμερα αναμένονται η εισαγγελική πρόταση, οι αγορεύσεις της υπεράσπισης και η απόφαση, εφ’ όσον το επιτρέψει ο χρόνος. Εφ’ όσον το επιτρέψει ο χρόνος...
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ η Ηριάννα και ο Περικλής βλέπουν τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα. Καταδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό σε 13 χρόνια κάθειρξη ο καθένας για «συμμετοχή στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Με στοιχεία των οποίων η αξιοπιστία αμφισβητήθηκε σφόδρα, τόσο πρωτοδίκως όσο και κατά την εκδίκαση των εφέσεων. Μισά αποτυπώματα, μισό DNA, μισές αλήθειες, ολόκληρα ψέματα. Δώδεκα μήνες φυλακή, 29 χρονών διδακτορική υποψήφια στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών η Ηριάννα, 34 χρονών πτυχιούχος Γεωπονικής ο Περικλής. Έλα να μου πεις που σχεδιάζεις να πας στις καλοκαιρινές διακοπές σου. Μύκονο ή Σαντορίνη;
ΟΠΟΤΕ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ σήμερα την εισαγγελική πρόταση, τις αγορεύσεις της υπεράσπισης και την απόφαση. Εφ’ όσον το επιτρέψει ο χρόνος, βεβαίως, μην ξεχνάμε το χρόνο, υπάρχει άφθονος χρόνος και μπρος και πίσω από την πόρτα της φυλακής. Αγάπα το κελί σου, φάει το φαΐ σου, διάβαζε πολύ έλεγαν οι παλιοί κομμουνιστές στα ξερονήσια όπου τους έστελναν οι χούντες, οι ταγματασφαλίτες και οι δικαστές άλλων εποχών. Αναρωτιέμαι τι σκέφτονταν σήμερα το πρωί στα κελιά τους η Ηριάννα και ο Περικλής, περιμένοντας το περιπολικό που θα τους μετέφερε στο Εφετείο…
ΑΛΛΑ ΓΝΩΡΙΖΩ πολύ καλά τι σκεφτόταν η Ηριάννα πριν από ένα μήνα, στην τελική απολογία της. Υπάρχουν τα πρακτικά για να ακούγεται από εδώ ως την αιωνιότητα η σπαρακτική κραυγή της. Με δικά της λόγια και με την ευχή να αποδοθεί σήμερα δικαιοσύνη για να μην συνεχίσουμε την περιοδεία μας πολλές οργιές κάτω απ' την επιφάνεια του Αιγαίου:
«Δεν είμαι ούτε στατιστική, ούτε φασματική μονάδα. Είμαι οι κόποι μου που καταστρέφονται.- από το newpost.gr
Και κάτι τελευταίο αν μπορώ: Όλοι μας θέλουμε να ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία. Σε μια κοινωνία που προσεγγίζει την ουτοπία. Εγώ εργάζομαι με ανθρώπους που έχουν αφήσει τη χώρα τους, που θέλουν να σταθούν στα πόδια τους. Αυτή είναι η ταυτότητά μου. Να βοηθάω μετανάστες να μάθουν ελληνικά για να σταθούν στα πόδια τους.
Δε με νοιάζει αν είναι σκευωρία, με νοιάζει που έχει καταστραφεί η ζωή μου. Και ο Κωνσταντίνος το ίδιο. Οκτώ χρόνια δε μας άφησαν σε ησυχία. Παντρευτήκαμε στο Μεταγωγών».
