Παπατζηλήκια, η ελληνική δημοσιογραφία ξύνει πολύ καιρό τώρα τον
πάτο του σκουριασμένου βαρελιού.
Αν ο χώρος του Τύπου στην χώρα μας ηταν νοσοκομείο θα ειχαν
αποβιώσει όλοι οι ασθενείς. Φαντασθείτε να χειρουργούν οι τραυματιοφορείς και τα
κορίτσια του τηλεφωνικού κεντρου.
Ξεφυλλίζεις την υποτίθεται μεγαλυτερη
ημερησια εφημεριδα και δεν σταματας πουθενα. Μηδενικό ενδιαφέρον.
Διαβάζεις
πρωτοσέλιδους τιτλους που λένε.. "Καρχαρίας του έφαγε το εργαλείο" και
παθαινεις αποπληξία απο την έλλειψη εγκεφαλικης ουσίας. Ε, πως δεν θα βυθιστούν
οι κυκλοφορίες.
Δημοσιεύεις οτι "στο τάδε εντυπο υπάρχει θλίψη και κατήφεια
απο την απληρωσιά" και ο άλλος σου απαντάει στην λεπτομέρεια που τον
βολεύει.
Παπατζηλήκια.
Δυο tabloid υπάρχουν και δεν ξέρεις ποιο ειναι χειρότερο
απο το αλλο. Επτά "κανονικές" εφημερίδες κρέμονται στα μανταλάκια κάθε
μερα και αν εξαιρέσεις μια η δυο, αναρωτιέσαι γιατι
εκδίδονται.
Παπατζηληκια.
Ευτυχώς που υπάρχει το ΑΠΕ και τα ειδησεογραφικά
portals για να εχει "ειδήσεις" το χαρτί. Απελπισία. Εκπαιδεύονται οι
αναγνώστες να μην πλησιάζουν στα περίπτερα και η ΕΣΗΕΑ διαμαρτύρεται για
τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις ελλείψει πελατών.
Μα είναι ο νόμος της
αγοράς ηλίθιε...
Θ. Ζ.
