Ο Λάμπρος Παπαξενάκης (υποψήφιος δ.σ. ΕΔΟΕΑΠ, μέλος ΕΣΗΕΑ) γράφει για τα τεκταινόμενα στον ΕΔΟΕΑΠ και τις επερχόμενες εκλογές στον Οργανισμό:
Ζούμε κυριολεκτικά μια τραγωδία-παρωδία σε ό,τι αφορά την υπόθεση ΕΔΟΕΑΠ. Δυστυχώς, για την κατάληξη ευθυνόμαστε ΟΛΟΙ. Ο..
καθείς εκ της θέσης του για τις πράξεις και την απραξία του. Θα μείνω μόνο σε αυτό υπογραμμίζοντας μόνο την κατάντια αλλά και το απύθμενο θράσος των διοικούντων ένθεν και ένθεν (νυν και τέως) που κονταροχτυπιούνται διαδικτυακά για το ποιος φέρει μεγαλύτερη ευθύνη. Ο λόγος τους, ακόμη και τώρα, δημαγωγικός και λαϊκίστικος προς άγρα των ψήφων όλων όσων παρέσυραν το Νοέμβριο για το μεγάλο ΝΑΙ σε ΟΛΑ. «Για τη… σωτηρία του ΕΔΟΕΑΠ» φώναζαν τότε Ενωμένοι και Συσπειρωμένοι.
Τώρα, χωρίστηκαν σε αριστεροδεξιούς της Ακαδημίας (και λοιπών) και δεξιοαριστερούς της Σισίνη που αλληλοκατηγορούνται. Οι μεν ζητούν (και τώρα) ό,τι πει ο υπουργός και αφού οι δε (λόγω εκλογών) δεν συναινούν, έρχεται ο υπουργός και νομοθετεί μείωση επικουρήσεων σε …αυτοδιοικούμενο Οργανισμό. Εδώ κολλάει και η παρωδία! Κατά τα άλλα… εκλέγουμε δ.σ., ενώ πλέον έχουμε και εργοδοτικό εκπρόσωπο σε αυτό.
Για να γνωριστούμε, λοιπόν και με λίγα λόγια τι θέλω σε αυτό που χαρακτήρισα ήδη παρωδία. Όχι σίγουρα ότι η υποψηφιότητά μου μπορεί να ανατρέψει κάτι από τα προαναφερθέντα. Η στάση μου και οι προσπάθειές μου ήταν πάντα προς την κατεύθυνση της πάλης και του αγώνα, η στάση των διοικούντων πάντα προς τη γνωστή κατεύθυνση της καλλιέργειας κλίματος εφησυχασμού.
Διεκδικώ την ψήφο των μελών του ΕΔΟΕΑΠ γιατί έχω μάθει να παλεύω. Κυρίως για αρχές και δικαιώματα και με περισσότερη δύναμη όταν κάποιοι με θεωρούν φυσικά αδύναμο. Πεισματώνω δε, όταν αντιμετωπίζω εσκεμμένη αδιαφορία και άρνηση.
ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ, ΠΑΡΑΤΥΠΙΕΣ ΚΑΙ ΕΔΟΕΑΠ
Ασθένησα στην πλέον παραγωγική ηλικία, χτυπημένος από σοβαρές χρόνιες παθήσεις και ως ΑΜΕΑ με υψηλό ποσοστό, κατηγορήθηκα εγγράφως ότι έχω κοστίσει πανάκριβα στον ΕΔΟΕΑΠ αναφέροντας μάλιστα και συγκεκριμένο …ποσό!!! Η συνάδελφος, που έχει ηγηθεί και εκ της θέσης της είχε πρόσβαση στον ασφαλιστικό φάκελό μου, προέβη σε αυτή την ποινικά κολάσιμη πράξη σε προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση (και χωρίς καν να είμαι υποψήφιος). Φυσικά και έχει μηνυθεί για αυτό: δημοσιοποίηση ΕΥΑΙΣΘΗΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ..
Μετά από 8χρονη απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή που λάμβανα με 3μηνη συνταγή, ξαφνικά και από το 2014 δόθηκε εντολή και έπαψαν να μου χορηγούν την 3μηνη συνταγή όπως προβλέπεται για ΟΛΟΥΣ, παραβιάζοντας κάθε ηθική και ποινική αρχή. Ισχύει μέχρι ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ με τις ίδιες και χειρότερες ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΕΣ συμπεριφορές από τις διοικήσεις. Έφτασα στο σημείο να έχω αποστείλει σχετικά ενημερωτικά σε πρωθυπουργό, υπουργούς, κλπ. Ο μόνος που παρενέβη τηλεφωνικώς στον ΕΔΟΕΑΠ για την καταχρηστική και διακριτική παράνομη μεταχείριση ήταν ο δ/ντης υπουργού Υγείας (Κουρουμπλή), ο οποίος εισέπραξε την απάντηση από την τ. πρόεδρο ΤΥΠ Άντζυ Σταθάτου, να πληρώσει το φάρμακο ο υπουργός αν θέλει, γιατί είναι ακριβό!!!
Θα μάχομαι μέχρι το τέλος και πάντα για αυτά που πιστεύω. Ακόμη και όταν διαπράττονται παρανομίες και ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. Όπως, όταν κατήγγειλα με δημοσιεύματα (1), (2), (3), (4), (5) αλλά και με πρωτοκολλημένα έγγραφα προς τις διοικήσεις ΕΣΗΕΑ, ΕΠΗΕΑ, ΕΣΗΕΜ-Θ, ΕΠΗΕΘ (συνιδριτικές Ενώσεις του ΕΔΟΕΑΠ), την ίδια τη διοίκηση, αλλά και ΕΝΑ προς ΕΝΑ τα μέλη του απερχόμενου δ.σ. του Οργανισμού ότι στη διοίκησή του και μάλιστα στη θέση της γ.γ. έχει οριστεί πρόσωπο που δεν έπρεπε να είναι καν μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΕΔΟΕΑΠ (Άντζυ Σταθάτου) γιατί έχει επιδοτηθεί με €15.000 για να αλλάξει επαγγελματικό χώρο, όπως και έκανε. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω από πλευράς ΕΔΟΕΑΠ.
Η μοναδική και ιδιαίτερης σημασίας ενέργεια που έγινε και ΕΓΓΡΑΦΩΣ προς την εγκαλούμενη ήταν από την απερχόμενη διοίκηση της ΕΣΗΕΑ και συγκεκριμένα με πρωτοβουλία της γ.γ. Νανάς Νταουντάκη. Εκλήθη, δεν έδωσε σαφείς απαντήσεις, απείλησε με μηνύσεις, ζητήθηκαν έγγραφες τεκμηριώσεις και εν τω μεταξύ …άλλαξε το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ. Ήρθαν τα νέα πρόσωπα και «ΣΩΤΗΡΕΣ», και το θέμα μπήκε στις καλένδες, φυσικά. Όχι, εξηγήσεις δεν δόθηκαν, αλλά το έγγραφο της ΕΣΗΕΑ απεκρύβη από το δ.σ. του ΕΔΟΕΑΠ! Σημειώνω απλώς ότι η νεοεκλεγείσα πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ (και συνυποψήφιά μου στον ΕΔΟΕΑΠ) γνώριζε καλά το θέμα αφού ήταν παρούσα και στα προηγούμενα δ.σ.
Η ψήφος της ετεροεπαγγελματία, όμως, ήταν τόσο πολύτιμη και καθοριστική για τη λήψη του μοιραίου δανείου από τον ΕΦΚΑ! Τώρα, βέβαια, οι κυρίες Αντωνιάδου και Σταθάτου (που, ω, ναι, θέτει ξανά υποψηφιότητα!!!) είναι «απέναντι», όπως και στον κ. Καρούτζο, ο οποίος δεν καταδέχτηκε όχι να μου απαντήσει έστω και μία φορά στις ΠΡΩΤΟΚΟΛΗΜΜΕΝΕΣ καταγγελίες, αλλά ούτε καν να φέρνει το θέμα προς συζήτηση στο δ.σ. όπως ζητούσα εγγράφως και επανειλημμένως. Αλήθεια, πως λέγονται αυτά τα απανωτά αδικήματα;
Αντί απαντήσεων δέχτηκα και άλλα χτυπήματα «κάτω από τη μέση» συνεχίστηκαν, όταν έφτασαν στο αισχρό σημείο να χρησιμοποιήσουν συνάδελφο στον οποίο έδωσαν ΨΕΥΤΙΚΑ στοιχεία από τον ασφαλιστικό φάκελό μου στον ΕΔΟΕΑΠ για να υποβάλει σχετικό έγγραφο ερώτημα και βάλλοντας εναντίον μου.
Έχω διαλέξει πλευρά, όπως και όταν στάθηκα καθημερινά στο πλάι των «μοναχικών» καβαλάρηδων απεργών πείνας για τον ΕΔΟΕΑΠ (Βαρίκος, Ανδριανού, Βήχου, Κοντράρου, Α. Υψηλάντη). Όπου, τότε διαπίστωσα περίτρανα ότι ούτε 5 «τρελοί» κούκοι φέρνουν την άνοιξη, αλλά ΑΞΙΖΕΙ να ΜΑΧΟΝΤΑΙ για αυτά τα ΙΔΑΝΙΚΑ και να λέγονται δημοσιογράφοι για να ξελασπώνουν τους χιλιάδες άλλους που κάθονται σπίτι τους. ΚΟΜΜΑΤΑ αλλά ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ήταν απούσες και όχι πρωτοπόρες δίπλα τους. Από τότε ΦΩΝΑΖΑΜΕ ότι τα πράγματα δεν είναι όπως μας τα παρουσιάζουν και ότι το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ήταν ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ-παγίδα για να περάσουν τα σχέδιά τους με… τη συναίνεσή μας ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Όταν κάναμε λόγο για κινητοποιήσεις που είχαμε ήδη αποφασίσει στη Γ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ, η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και οι συν’ αυτήν σφύριζαν αδιάφορα.
Από τότε, λοιπόν, ο δρόμος μου έγινε πιο μοναχικός και επιλεκτικός. Οι παρατάξεις το δρόμο τους και ο καθένας τον δικό του, γιατί όπως διευκρίνισα τότε «επανάσταση από τον καναπέ δεν γίνεται».
Ίσως, εν κατακλείδι, ο λόγος που θέλησα να τα γράψω να ήταν και αυτοσκοπός, επισημαίνοντας ότι ΘΑ ΜΑΧΟΜΑΙ μέχρι ΤΕΛΟΣ γιατί ακόμη και όσο η μάχη να φαίνεται χαμένη ένας πραγματικός ΑΡΡΩΣΤΟΣ στο δ.σ. ενός ασφαλιστικού φορέα θα είναι πάντα χρήσιμος.
Σε ό,τι με αφορά έχω δηλώσει και παλαιότερα δημόσια ότι ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ο ΕΔΟΕΑΠ στις δύσκολες στιγμές μου …δεν ξέρω. Είναι πολύ σημαντικό για μένα η αξιοπρέπεια που πρέπει να απολαμβάνει ένας ασθενής, ένας πάσχων, ένας ανήμπορος. Αυτό το αγαθό –που το 2018 είναι δυστυχώς ζητούμενο ή καλύτερα ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ- είναι ο λόγος που ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ να απολαμβάνουν ΟΛΟΙ όσοι δικαιούνται ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ και γι’ αυτό ζητώ και εγώ ταπεινά την ψήφο σας.
ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
Λάμπρος Παπαξενάκης