(...) Δεν συμπαθούσα την Μάνια Τεγοπούλου. Επί της δικής της εποχής παραιτήθηκα από την Ελευθεροτυπία και η ίδια.. αργότερα μου έκανε μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές απρέπειες: μου πήρε νύχτα ένα ολόκληρο τμήμα εργαζομένων, για να φτιάξει το ευθέως ανταγωνιστικό free press της (που σύντομα ναυάγησε).
Κοντά σε αυτά ξέρω πόσο ανεπαρκώς διαχειρίστηκε την εφημερίδα της, η οποία αν και δεν ήταν τόσο αγγελική όσο την περιγράφουν οι ταλαιπωρημένοι νοσταλγοί της, συγκριτικά με πλείστες άλλες ήταν μια χαρά. Oπότε έχω λόγους να μη την συμπαθώ. Και στην νεκρολογία της, αν δημοσίευα κάποια, θα κατέγραφα δίπλα στα βιογραφικά στοιχεία της τούς λάθος χειρισμούς και την επιπολαιότητα με την οποία αποτελείωσε ένα μεγαθήριο και κυρίως τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί. Έτσι οφείλουν να είναι οι νεκρολογίες των δημόσιων προσώπων. Ακριβείς. Όμως μπροστά στο νεκρό της σώμα, θα έμενα αμίλητος. Χωρίς κακία - ό,τι κι αν έγινε. Ό,τι κι αν μού έκανε. Γιατί αυτό ακριβώς με διαφοροποιεί από τα σκυλιά, που αγνοούν ότι θα πεθάνουν αύριο: ξέρω ότι αυτή πέθανε ενώ εγώ ζω. Πράγμα που συνιστά την μεγαλύτερη διαφορά του κόσμου! Ξέρω ότι η σύντομη ζωή, ακριβώς επειδή είναι αδιανόητα σύντομη, οφείλει δια του στοχασμού να υπερβεί τον εαυτό της. Και να παράξει από την απελπισία της, ανθρωπισμό και ομορφιά.
- διαβάστε σχετικά:
** Τι κρύβεται πίσω από την Μπενβενίστε και την Αγρια Δύση της Ελευθεροτυπίας
** Πυρ και Μάνια ο Τσαγκαρουσιάνος
** «Ο Στάθης δεν πρόκειται να συγχωρήσει ποτέ τη Μάνια…»
