Σε ποιους αφιερώνει το τελευταίο κείμενό του
«Κατεβάζω το μολύβι γιατι στο σημερινό πλαίσιο άσκησης της δημοσιογραφίας -και της πολιτικής κατά προέκταση – δεν υπάρχει κάτι να υπερασπιστώ». Aυτό γράφει δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος που για πρώτη και τελευταία φορά χρησιμοποιεί πρώτο ενικό πρόσωπο, σε ένα εκτενές κείμενο-ανάλυση για την ελληνική..
δημοσιογραφία και την πολιτική. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο του «παλιομοδίτη» δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο- μη παραλείποντας να αναφέρουμε πως σε εμάς θα λείψουν τα γραπτά του:
«Κατεβάζω το μολύβι γιατι στο σημερινό πλαίσιο άσκησης της δημοσιογραφίας -και της πολιτικής κατά προέκταση – δεν υπάρχει κάτι να υπερασπιστώ». Aυτό γράφει δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος που για πρώτη και τελευταία φορά χρησιμοποιεί πρώτο ενικό πρόσωπο, σε ένα εκτενές κείμενο-ανάλυση για την ελληνική..
δημοσιογραφία και την πολιτική. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο του «παλιομοδίτη» δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο- μη παραλείποντας να αναφέρουμε πως σε εμάς θα λείψουν τα γραπτά του:
Οσα χρόνια δουλεύω σε εφημερίδες και άλλα ΜΜΕ δεν χρησιμοποίησα ποτέ πρώτο ενικό πρόσωπο. Το κάνω τώρα για πρώτη φορά – γιατί είναι και η τελευταία: σταματάω να γράφω. Θα συνδράμω με άλλους τρόπους το Ανοιχτό Παράθυρο– που ήδη καταξιώθηκε και έχει το κοινό του.
Ισως τα κείμενά μου θα λείψουν σε κάποιους. Προφανώς οι περισσότεροι απλώς θα αδιαφορήσουν. Σε κάθε περίπτωση δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι. Αναγγέλλω όμως ότι θα σταματήσω να αρθρογραφώ ως υποχρέωση απέναντι σε οσους μου έκαναν την τιμή να διαβάζουν όσα έγραφα για δεκαετίες.
Τα τελευταία χρόνια δεν γράφω για βιοπορισμό. Συμπλήρωσα τα συντάξιμα χρόνια και μπορώ να ζήσω με την -κουτσουρεμένη- σύνταξή μου.
Δεν έχω δυσκολία να κάνω εχθρούς, αν πρόκειται να πω αυτό που νομίζω σωστό -και ήδη έχω πολλούς, με αντάλλαγμα πολύ λίγους φίλους. Κατεβάζω όμως το μολύβι γιατι στο σημερινό πλαίσιο άσκησης της δημοσιογραφίας -και της πολιτικής κατά προέκταση – δεν υπάρχει κάτι να υπερασπιστώ.(...)
Οι δημοσιογράφοι δεν είχαν άλλο τρόπο να αναδειχθούν, από το να γίνουν καλοί στη δουλειά τους. Μάθαιναν να ζουν μόνο με τον μισθό τους και είχαν στόχο να αναδειχθούν, όχι να πλουτίσουν από τη δημοσιογραφία. Αυτοί οι δημοσιογράφοι λογοδοτούσαν μόνο στη συνείδηση τους και στους διευθυντές τους. Και αυτοί οι διευθυντές ήταν πρωτίστως δάσκαλοι της δημοσιογραφίας. Σ΄ αυτούς αφιερώνω το τελευταίο μου κείμενο….Ολόκληρο το κείμενο του Γ. Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο ΕΔΩ