Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται για τον Σταύρο, τη... "γενναία στάση του στη Βουλή" υπέρ της συμφωνίας Τσιπρα – Ζάεφ κλπ, κλπ, θέλω να πω ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης έκανε απλά το αυτονόητο, αυτό που όφειλαν να κάνουν όλοι οι αρχηγοί των κoμμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή με βάση το εθνικό συμφέρον της χώρας, αυτό που επί 30 συναπτά έτη απέφευγαν σκοπίμως, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος.
Σήμερα δε, πέραν του πολιτικού κόστους, φοβούμενοι.. και την διεθνή λάμψη που θα προσέδιδε η συγκεκριμένη, εθνικά κερδοφόρα συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, (την προσέδωσε ήδη) στον Έλληνα πρωθυπουργό, τον - ούτως ή άλλως - ανίκητο πολιτικό τους αντίπαλο.
Για το πολιτικά και εθνικά αυτονόητο λοιπόν, (και μόνο στο πλαίσιο της ηθικά βρωμερής - απόλυτα συμφεροντολογικής πολιτικής σκηνής του παρόντος, λέω εγώ) ναι, του αξίζει του Σταύρου ένας μικρούλης έπαινος. Αλλά όχι και... "γενναία στάση" ρε συντρόφια. Όχι και "γενναία στάση".
* το σχόλιο του Ν. Tσαγκρή είναι από το fb
- διαβάστε: Το δύσκολο εύγε (του Θ. Καρτερού) στον Σταύρο Θεοδωράκη
