Υπάρχουν. Και ξεθάρρεψαν. Ξέχασαν και τη δημοκρατία, και την Κεντροδεξιά, και την εθνική συμφιλίωση του Έβερτ και του Κώστα Μητσοτάκη. Ένας κόσμος της Άκρας Δεξιάς που λούφαξε, γιατί τον έκαναν στάχτη κάποτε οι Καραμανλήδες, και τα κατορθώματα της χούντας, και τα εγκλήματά του. Και τώρα ο μοιραίος και πολιτικά επιπόλαιος Κυριάκος φυσάει και φυσάει και φυσάει με το φυσερό της μακεδονικής «προδοσίας» για να ανάψει πάλι τη φωτιά του. Κι όποιος καεί, κάηκε. Γιατί έτσι που το πάνε, όταν αναδεικνύουν σε πράξη πατριωτισμού τη βία κατά των αριστερών, όλο και κάποιος αθώος θα την πληρώσει.
Υπάρχει και ο κόσμος που συζητάει, ακούει, καταλαβαίνει ότι η συνέχεια του γαβγίσματος, όσο πατριωτικό κι αν φαίνεται, είναι το δάγκωμα. Υπάρχουν ο Σταύρος, ο Μπίστης, ο Αλιβιζάτος, ο Πεγκλής, ο Μαραντζίδης, ένα πλήθος άνθρωποι που δεν έχουν καμιά σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, κρατούν όμως ζωντανή ανάμεσα στις υλακές τη σχέση τους με τη λογική. Υπάρχουν δεξιοί, κεντρώοι, κόσμος και κοσμάκης του λεγόμενου μεσαίου χώρου, που διαμορφώνει και στηρίζει πλειοψηφίες. Κόσμος που κουβαλάει τις απορίες και τις αντιρρήσεις του, αλλά δεν έχει καμιά διάθεση να βγάλει το μάτι του διπλανού του. Γιατί καταλαβαίνει το αυτονόητο: Αν επιτρέψουμε στους ακραίους και τους φασίστες να πάρουν το πάνω χέρι, μόνο στους εσωτερικούς εχθρούς της δημοκρατίας, και στους εξωτερικούς της Ελλάδας, θα κάνουμε χάρη.
Ως εκ τούτου, ψυχραιμία. Δεν έχουμε αυτή τη στιγμή άλλο δρόμο από τον δρόμο της λογικής. Θα συζητήσουμε, θα συζητήσουμε, θα συζητήσουμε. Θα ακούσουμε αυτούς που έχουν διάθεση να ακούσουν. Και θα τη βρούμε την άκρη, γιατί το πάνω χέρι αυτή τη στιγμή δεν το έχουν τα αλαλάζοντα κύμβαλα της εθνικοφροσύνης. Το έχει, να είστε σίγουροι, η πλειοψηφία της λογικής...
Θανάσης Καρτερός / Αυγή
