του Χρήστου Ξανθάκη
Κάθομαι τώρα εγώ με το φτωχό μου το μυαλό και παλεύω να κατανοήσω τι στο καλό σημαίνουν οι ακόλουθες φράσεις:
«Η επόμενη κυβέρνηση θα προστατεύσει και θα στηρίξει την αστυνομία. Και θα την αφήσει..
επιτέλους να κάνει τη δουλειά της».
Αναρωτιέμαι ο δόλιος τι μας περιμένει στην επόμενη κυβέρνηση. Θα επιστρέψουν νικηφόρα και τροπαιούχα τα παιδάκια με τα ροπαλάκια και αρχίσουν ν’ ανοίγουν κεφάλια σωρηδόν; Θα υποκαταστήσουν το καταραμένο το Facebook οι δυνάμεις της τάξεως και θα εγκατασταθούν σε κάθε κομπιούτερ και σε κάθε κινητό; Θα ξυπνάμε το πρωί και θα παίρνουμε τον καφέ μας στο σαλόνι παρέα με τα καρακόλια; Και τα βουτήματα ποιος θα τα πληρώσει; Ο Έλλην φορολογούμενος και η Ελληνίς φορολογουμένη; Μα δεν είπαμε ότι η επόμενη κυβέρνηση θα μειώσει τους φόρους;
Πολλά, βεβαίως, έχουμε πει κατά καιρούς. Μια φορά κι έναν καιρό, για παράδειγμα, είχε βγει ο Βαρβιτσιώτης τζούνιορ και είχε δηλώσει ότι ο ίδιος είναι αντίθετος με το κάψιμο της σημαίας αλλά θα υπερασπιστεί το δημοκρατικό δικαίωμα έκφρασης όσων την καίνε. Έκτοτε δαγκώνει τη γλώσσα του ο Μίλτος πριν ανοίξει το στόμα του και όταν έρχεται ποτέ η κουβέντα σε θέματα εθνικών συμβόλων, κάνει τον Άδωνι να μοιάζει με μπαχαλάκι των Εξαρχείων. Ξέρετε, από αυτά που μαζεύονται στη Στουρνάρη και στα πέριξ αυτής και σπάνε πράγματα όταν δεν ξεναγούν τους τουρίστες στην άγρια δύση της πρωτευούσης…
Ας επιστρέψω όμως στην αστυνομία και στο πως θα κάνει τη δουλειά της. Το σκέφτομαι, δεν λέω, και προσπαθώ να βρω, με το φτωχό μου το μυαλό πάντα, τι σόι φιλελευθερισμός είναι αυτός. Γιατί αν το δούμε από τη λιμπερτάριαν την πλευρά, κανονικά ο καθένας πρέπει να κάνει μόνος του τα κουμάντα του και να οδηγήσει τα όργανα της τάξεως στην ανεργία. Αν το πιάσουμε από την άλλη τη φάση, του συμπονετικού συντηρητισμού που δίδαξε ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος, και πάλι δεν βγαίνει η εξίσωση που θέλει τα περιπολικά να κόβουν βόλτες στη βεράντα μας. Σε κάθε περίπτωση, φιλελευθερισμός και αστυνομοκρατία ταιριάζουν όσο πάνω κάτω ο φάντης με το ρετσινόλαδο, για να μην πω όσο το βόλευ με τα τρόλευ.
Άσε που σε τακτικό επίπεδο βολεύει η τρομολαγνεία αλλά σε στρατηγικό επίπεδο είναι σκέτη καταστροφή. Διότι είτε μας αρέσει είτε όχι η Ελλάδα είναι μια από τις πιο ασφαλείς χώρες της Δύσεως και η Αθήνα μια από τις πιο ασφαλείς πρωτεύουσες της Ευρώπης. Αυτό δεν σημαίνει ότι αγγίξαμε την τελειότητα και τη μακαριότητα -μακριά από εμένα τέτοιες μπούρδες. Είμαστε ωστόσο σε άλλο επίπεδο από ένα σωρό κράτη του αναπτυγμένου κόσμου, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Και μόλις αυτές τις μέρες το Λονδίνο ξεπέρασε σε δολοφονίες τη Νέα Υόρκη…
Αν ποντάρεις λοιπόν στο νόμο και στην τάξη, μπορεί να βρεις κόσμο και κοσμάκη να υιοθετήσει το μήνυμά σου. Το πρόβλημα δεν είναι το τώρα. Το πρόβλημα θα φανεί αν και όταν προκύψεις ως επόμενη κυβέρνηση, οπότε θα πρέπει να ανταποκριθείς στον τρόμο που έσπειρες. Μια χαρά μοιάζει στα χαρτιά η «μηδενική ανοχή», αλλά σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει μόνο ο 17χρονος που ακούει για Λαμπράκη και νομίζει ότι του μιλάνε για τον παιχταρά τον Λαμπριάκο. Υπάρχουν και πολίτες που δεν έχουν ακόμη λησμονήσει τα δικαιώματά τους και σκοπεύουν να τα υπερασπιστούν. Εκεί ακριβώς είναι που θα τελειώσουν οι εξυπνάδες και θα πρέπει κάποιος να πληρώσει το λογαριασμό.
- από το newpost
