Μια υβριστική επίθεση της Εφημερίδας των Συντακτών απέναντι στην ίδια την Πρωτοβουλία για την Ενότητα, κι ιδιαίτερα σε μένα προσωπικά, εκδηλώθηκε στον ίδιο το χώρο της συνέντευξης και στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας.
Δεν έχει κανένα νόημα να στείλω στην Ε.Σ. μια απάντηση. Παραθέτω μόνο δειγματοληπτικά ένα..
μικρό απόσπασμα από την ανταπόκριση του κρατικού Αθηναϊκού - Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων κι ένα από την κάλυψη της Ε.Σ., για να βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα.
Α.Μ.Π.Ειδήσεων:
«Από την πλευρά του, ο Αλέκος Αλαβάνος είπε πως το εγχείρημα προέκυψε από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει συνολικά η κοινωνία και ο κόσμος της εργασίας, και ως σχέδιο φιλοδοξεί να βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών από τις πρώτες κιόλας μέρες της εφαρμογής του. Ο κ. Αλαβάνος πρόσθεσε πως μέσα από αυτό το σχέδιο ενεργοποιείται η φιλοπατρία και για αυτό απηύθυνε πρόσκληση σε «όσους δεν έχουν λερώσει τα χέρια τους με κανένα μνημόνιο να συμβάλουν στη βελτίωση της πατρίδας μας» όπως τόνισε χαρακτηριστικά. Επιπλέον υπογράμμισε πως ο κόσμος έχει απογοητευτεί από το δημοψήφισμα και μετά και έθεσε το ερώτημα «άραγε σε ποιες δημοκρατίες το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ»...
Εφ.Συν.:
«Είναι δικαίωμα του κ. Αλαβάνου να έχει όποια γνώμη θέλει για μας. Η έφεση που έχει στις κραυγές και τους αφορισμούς είναι ευρέως γνωστή…. Δεν γνωρίζαμε ότι ο κ. Αλαβάνος δίνει πιστοποιητικά πολιτικών και κοινωνικών φρονημάτων στον Τύπο. Το μάθαμε κι αυτό. Κι ήταν λυπηρό ότι κανείς από τους παρευρισκόμενους- διοργανωτές της συνέντευξης Τύπου δεν φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση του. Σημείο των καιρών; Ισως. Το βέβαιο είναι πως ο κατήφορος διαφέρει από τον ανήφορο ανάλογα με την κατεύθυνση που ακολουθείς...»
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι της Ε.Σ., ούτε οι συνεργάτες της, κάποιοι από τους οποίους είναι εξαιρετικοί, ούτε βέβαια το αναγνωστικό της κοινό. Αλλά ότι κανένα, απολύτως κανένα, από τα μέσα ενημέρωσης που ήταν στην Συνέντευξη δεν είχε ανάλογη στάση επιθετικής ταύτισης με τη λογική Συριζα όπως η Ε.Σ.
---
Ο ανήφορος και ο κατήφορος
- Μια απάντηση στον Αλέκο Αλαβάνο
Θα μπορούσαμε να μη δώσουμε σημασία. Θεωρούμε όμως πως σε κάποια ζητήματα δεν πρέπει να δίνει κανείς τόπο στην οργή. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν γίνονται στο όνομα της Αριστεράς - και ειδικά εκείνης που αυτοπροβάλλεται ως ασυμβίβαστη.
Η δημοσιογράφος της εφημερίδας μας Νόρα Ράλλη παραβρέθηκε χθες στη συνέντευξη Τύπου της Πρωτοβουλίας «1-1-4», για να κάνει τη δουλειά της. Δηλαδή, το ρεπορτάζ. Και ως είχε δικαίωμα υπέβαλε ερωτήσεις, για να λάβει μία πρωτάκουστη απάντηση από τον Αλέκο Αλαβάνο: «Τι να απαντήσω τώρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που προσωπικά τη θεωρώ όργανο του ΣΥΡΙΖΑ;».
Είναι δικαίωμα του κ. Αλαβάνου να έχει όποια γνώμη θέλει για μας. Η έφεση που έχει στις κραυγές και τους αφορισμούς είναι ευρέως γνωστή. Δεν είναι όμως δικαίωμά του -σε μια συνέντευξη Τύπου στην οποία τα ΜΜΕ και η εφημερίδα μας δεν ήταν διοργανωτές αλλά προσκεκλημένοι- να διαχωρίζει τα Μέσα και να καθορίζει στάση απέναντί τους ανάλογα με την πολιτική αντίληψη που τους χρεώνει.
Αυτό λέγεται πολιτικός ρατσισμός. Δεν είναι επίσης δικαίωμα του κ. Αλαβάνου -αλλά και οποιουδήποτε άλλου- να διαχωρίζει τους δημοσιογράφους σε κατηγορίες ανάλογα με το έντυπο όπου εργάζονται και τη γνώμη που εκείνος έχει γι’ αυτό. Δεν γνωρίζαμε ότι ο κ. Αλαβάνος δίνει πιστοποιητικά πολιτικών και κοινωνικών φρονημάτων στον Τύπο.
Το μάθαμε κι αυτό. Κι ήταν λυπηρό ότι κανείς από τους παρευρισκόμενους- διοργανωτές της συνέντευξης Τύπου δεν φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση του.
Σημείο των καιρών; Ισως. Το βέβαιο είναι πως ο κατήφορος διαφέρει από τον ανήφορο ανάλογα με την κατεύθυνση που ακολουθείς...
