Δεν είμαι θεολόγος, αλλά έχω ακούσει το απόφθεγμα που λέει ότι όλα τα θαύματα τρεις μέρες κρατάνε. Κι αν υπάρχει μία έστω αμφιβολία για την αλήθεια του όσον αφορά στη θρησκεία, τολμώ να πω ότι ισχύει απόλυτα για τον τομέα της πολιτικής. Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να δώσεις, όσα και να κερδίσεις, με το που θα περάσει..
το τριήμερο θ’ αρχίσει η γκρίνια. Και γιατί έκανες μόνο τόσα και γιατί έδωσες μόνο τόσα και γιατί κέρδισες μόνο τόσα. Και πάει λέγοντας ως την ώρα που θα ανατείλει ο ήλιος από τη Δύση, στολισμένος με κέρατα…
Κάπως έτσι και με το Μακεδονικό. Ανεβαίνουμε Γενάρη στη Θεσσαλονίκη, βλέπουμε εκατό χιλιάδες κόσμο, βλέπουμε αλόγατα, βλέπουμε σημαίες, βλέπουμε ταμπλό, κάτι κουνήθηκε ρε παιδάκι μου, δεν μπορείς να πεις ότι ήταν τρεις κι ο κούκος και κουτουλάγανε ο ένας στον άλλον. Το αυτό και στην Αθήνα! Είχε πάνω από κατοστάρα κόσμο, είχε νταβαντούρι, είχε σαματά, είχε και Μίκη Θεοδωράκη να μας βγάζει φασισταράδες εμάς τους αριστερούς, όλα κομπλέ. Έβλεπες ότι υπήρχε μια ορμή, μια φλόγα, μια διάθεση να πάει κάπου όλο αυτό το πράγμα, να δώσει ένα αποτέλεσμα.
Κι ύστερα ήρθε η συμφωνία. Και το απόγευμα της συζήτησης στη Βουλή, μαζευτήκανε ούτε πέντε χιλιάδες άτομα απέξω. Με πολλές θεούσες και παπάδες, με πολύ λούμπεν πληθυσμό, με σκόρπιους ακροδεξιούς, μιας και η επίσημη Χρυσή Αυγή είχε βάλει την ουρά στα σκέλια μετά από τα καμώματα του Μπαρμπαρούση. Ούτε πέντε χιλιάδες κόσμος για την πιο σημαντική συμφωνία του ελληνικού έθνους μετά από εκείνη της Λωζάνης. Και περιμένανε να τους πάρουν στα σοβαρά η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση και να κρέμονται απ’ τα χείλη τους;
Αναλόγως και με το συλλαλητήριο το χθεσινό στη Θεσσαλονίκη. Ούτε πέντε χιλιάδες λαός κι αυτοί με γηπεδικό παρά με πατριωτικό πνεύμα. Για μπουνίδι, για κλωτσίδι και για κουτουλίδι κατεβήκανε στο δρόμο και όχι για να υπερασπιστούνε τα δίκαια της φυλής. Για να σταθούνε απέναντι στα ΜΑΤ και να σκούξουνε και να εισπράξουν κάνα δακρυγόνο και να έχουνε κατόπιν να λένε στη γειτονιά ότι επιτέλεσαν το ηρωικό τους καθήκον και φάγανε μπουγάτσα με χημικά. Ούτε πέντε χιλιάδες κόσμος, από εκατό χιλιάδες πριν από μερικούς μήνες. Φαντάσου να ήταν και ένα ολόκληρο εκατομμύριο που τους βλέπανε οι διοργανωτές μέσα στην απόλυτη θολούρα τους –πόσο μεγαλύτερη θα ήταν η ξεφτίλα…
Φταίει που μπήκε η θερινή σαιζόν και δουλεύει το Ελληναριό στα νησιά και στις παραλίες; Φταίει που δίνουν τα παιδιά εξετάσεις και που να τ’ αφήνεις τώρα μόνα τους; Φταίει που τρέχει το Μουντιάλ και έχεις παίξει και το βρακί σου στο στοίχημα; Τι να σας πω, δεν είμαι μάγος για να απαντήσω με ευκολία. Δεν είμαι καν δημοσκόπος, από αυτούς που ανακάλυψαν ότι το 70 % του λαού (και σχεδόν το 90 % στη Μακεδονία!) είναι εναντίον της συμφωνίας. Και ούτε ένας στους εκατό από αυτούς τους «εναντίον», δεν μπήκε στον κόπο να διαδηλώσει για τα πιστεύω του; Άλλο ένα θαύμα που κράτησε τρεις μέρες λέω εγώ και πάμε πλέον για φρέσκα και λαχταριστά. Άλλωστε έχουμε μπροστά μας και τη συμφωνία με την Αλβανία, οπότε δεν χρειάζεται να κλείσουμε στην αποθήκη τις πανοπλίες, τα κράνη και τις κρεμάλες. Βρήκαμε μαλλί να ξάσουμε και προδότες να δείξουμε με το δάχτυλο!
- από το newpost.gr
