Το έτος 2033, η μικρή εγγονή μου, 2 ετών σήμερα, θα ενηλικιώνεται. Και τότε θα βρει μπροστά της απλήρωτα τα δάνεια από το EFSF, που τώρα πανηγυρίζουμε για την επιμήκυνσή τους. Το πιθανότερο δηλαδή είναι ότι το EFSF δεν θα υπάρχει τότε – τα δάνεια όμως θα υπάρχουν.
Στο μεταξύ, έως τα 6 χρόνια της θα συνεχίσει να υφίσταται..
τις συνέπειες από την υποχρέωση της χώρας να παράγει ασφυκτικά ετήσια πλεονάσματα ύψους 3,5%, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Από τα 7 μέχρι τα 18 της η μέγγενη των πλεονασμάτων θα χαλαρώσει κάπως και θα περιοριστεί στο 2,2%, που κι αυτό είναι κατά γενική ομολογία υπέρογκο, ενώ θα έχει μάθει απέξω κι ανακατωτά το τρίπτυχο υλοποίηση – συμμόρφωση – εποπτεία… Το δυστύχημά της είναι ότι τέτοια πλεονάσματα, ή μεγαλύτερα, θα την ακολουθούν έως τα 44 χρόνια της, το μακρινό 2060!
Αλλά το 2033 η εγγονή μου δεν θα νοιάζεται τόσο γι’ αυτόν τον πολύ μακρινό ορίζοντα. Απλούστατα, εκείνη τη χρονιά πρόκειται να επανεξεταστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Και τότε μάλλον θα αποδειχτεί πως χρειάζεται κούρεμα, γιατί είχε γίνει λάθος στους υπολογισμούς και το χρέος τελικά δεν ήταν βιώσιμο. Αλλά κάποιο όργανο θα αποφασίσει να μην προχωρήσει σε κούρεμα, οπότε θ’ αρχίσει μια διελκυστίνδα συζητήσεων για να αποφασιστούν τα αναγκαία μπαλώματα και φτιασιδώματα.
Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτό είναι το ευνοϊκό σενάριο! Δεν αποκλείεται η Ελλάδα στο μεταξύ να έχει χρεοκοπήσει. Ή να έχει σκάσει η φούσκα του ευρώ και η Ευρωζώνη να έχει καταρρεύσει μέσα σε ορυμαγδό πόνου και αλληλοκατηγοριών.
Σε κάθε περίπτωση, αποκλείεται η εγγονή μου να μας ευγνωμονεί. Αλλά δε βαριέσαι, μέχρι το 2033 ποιος από μας ζει και ποιος πέθανε – για το 2060, ούτε καν το συζητάμε.
* το άρθρο του Χρ. Κάσδαγλη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 24.6.2018
- πηγή: kasdaglis.wordpress
