Όπου ξαφνικά το Ποτάμι γίνεται πολύφερνη νύφη
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Όπως το σκέφτομαι εδώ στο γραφείο μου στο Newpost, μοιάζει λίγο ο Σταύρος o Θεοδωράκης με την Μαρία την Άσχημη από το γνωστό σήριαλ. Υπενθυμίζω το στόρυ για όσους υποφέρουν από κενά μνήμης:..
Πάμε τώρα στις αναλογίες τις σημερινές. Με τον Σταύρο Θεοδωράκη στο ρόλο της Μαρίας, που έχει κι αυτός εντυπωσιακό βιογραφικό μιας και κατάφερε να ενθυλακώσει σχεδόν εξ ολοκλήρου τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ. Αλλά έχει και ασχήμια, γιατί δεν μπόρεσε να συγκροτήσει μια συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα –ένας, ένας του φεύγουν οι βουλευτές και πάνε για χωράφια πιο πράσινα και πιο εύφορα. Χώρια τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις που ισορροπούν διαρκώς στο μπαίνει δε μπαίνει στη Βουλή. Και τώρα; Τώρα βρίσκεται στο δρόμο του ο πιο περιζήτητος εργένης της πολιτικής:
Η προοπτική της εξουσίας και της συμμετοχής στην κυβέρνηση!
Έτσι είναι παιδιά, να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλο. Με τις εκλογές να μετακομίζουν οριστικά στο 2019, ποιος μπορεί να περιμένει ένα χρόνο ακόμη, μπορεί και ενάμιση, για να μπει στο κόλπο; Υπάρχει τέτοιο απόθεμα υπομονής στην σημερινή Ελλάδα και δεν το βλέπω εγώ ο αόμματος; Εδώ οι Νεοδημοκράτες κοντεύουν να βγάλουν αφρούς και καντήλες από την μακροχρόνια αποχή και θα αντέξουν οι Ποταμίσιοι που είναι και φρέσκα κοτόπουλα; Ανθρωπίνως αδύνατον είναι και δεν το αντέχουν ούτε η καρδιά ούτε ο νους. Καλή είναι η αντιπολίτευση, αλλά η αγκαλιά η κυβερνητική είναι πιο γλυκιά κι απ’ την αγκαλιά της μάνας!
Ως εκ τούτου, φτάσαμε στο σημείο προχτές Κυριακή να ασχολείται το μισό «Βήμα» με το Ποτάμι και τις προοπτικές του. Και με τα πιράγχας εκ δεξιών και εξ αριστερών που ορέγονται τις ψήφους του και τα στελέχη του. Πρώτη φορά τέτοιο σουξέ για τον Σταύρο Θεοδωράκη, από την εποχή που παρουσίαζε τους «Πρωταγωνιστές» είχε ν’ ασχοληθεί τόσος κόσμος με την πάρτη του. Γιοί και κόρες σφάζονται στην ποδιά του και διεκδικούν τα κάλλη του. Κι ο ίδιος, μοιάζει να το διασκεδάζει σφόδρα, να το διασκεδάζει πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Μετά απ’ τα ζόρια που τράβηξε με την υγεία του, νομίζω ότι μια εξέλιξη τύπου Μαρία η Άσχημη ήταν ότι έπρεπε για να σκάσει ξανά χαμόγελο. Ιδίως βλέποντας όσους τον έγλειφαν μέχρι χτες, να σπεύδουν πλέον να τον φτύσουν…
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Όπως το σκέφτομαι εδώ στο γραφείο μου στο Newpost, μοιάζει λίγο ο Σταύρος o Θεοδωράκης με την Μαρία την Άσχημη από το γνωστό σήριαλ. Υπενθυμίζω το στόρυ για όσους υποφέρουν από κενά μνήμης:..
«Κεντρική ηρωίδα της σειράς είναι η Μαρία, η οποία διαθέτει εντυπωσιακό βιογραφικό και πολλές αρετές όμως είναι άσχημη, αδέξια, με ατημέλητη εμφάνιση και άνεργη. Παρά τη συλλογή πτυχίων και γνώσεων που διαθέτει, η Μαρία εισπράττει συνέχεια αρνητικές απαντήσεις όπου και αν απευθύνεται, λόγω της εξωτερικής της εμφάνισης. Απογοητευμένη αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη της ως απλή γραμματέας στον οίκο μόδας Ecomoda, τον οποίο διευθύνει ο πιο περιζήτητος εργένης της Αθήνας, ο Αλέξης Μαντάς. Ο Αλέξης εντυπωσιάζεται από τις γνώσεις της Μαρίας, τρομάζει όμως από την εμφάνισή της».Και λοιπά και λοιπά και λοιπά, όπου η υπόθεση εξελίσσεται με τον αναμενόμενο τρόπο και ο Αλέξης ερωτεύεται, εν τέλει, και νυμφεύεται τη Μαρία. Που ομόρφυνε εν τω μεταξύ κι έγινε κουκλάρα ή τέλος πάντων κάτι όχι και τόσο κοντινό στον προηγούμενο άσχημο εαυτό της. Την κουλούρα την πέρασε πάντως και μπήκε στην κρεβατοκάμαρα του πιο περιζήτητου εργένη της Αθήνας.
Πάμε τώρα στις αναλογίες τις σημερινές. Με τον Σταύρο Θεοδωράκη στο ρόλο της Μαρίας, που έχει κι αυτός εντυπωσιακό βιογραφικό μιας και κατάφερε να ενθυλακώσει σχεδόν εξ ολοκλήρου τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ. Αλλά έχει και ασχήμια, γιατί δεν μπόρεσε να συγκροτήσει μια συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα –ένας, ένας του φεύγουν οι βουλευτές και πάνε για χωράφια πιο πράσινα και πιο εύφορα. Χώρια τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις που ισορροπούν διαρκώς στο μπαίνει δε μπαίνει στη Βουλή. Και τώρα; Τώρα βρίσκεται στο δρόμο του ο πιο περιζήτητος εργένης της πολιτικής:
Η προοπτική της εξουσίας και της συμμετοχής στην κυβέρνηση!
Έτσι είναι παιδιά, να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλο. Με τις εκλογές να μετακομίζουν οριστικά στο 2019, ποιος μπορεί να περιμένει ένα χρόνο ακόμη, μπορεί και ενάμιση, για να μπει στο κόλπο; Υπάρχει τέτοιο απόθεμα υπομονής στην σημερινή Ελλάδα και δεν το βλέπω εγώ ο αόμματος; Εδώ οι Νεοδημοκράτες κοντεύουν να βγάλουν αφρούς και καντήλες από την μακροχρόνια αποχή και θα αντέξουν οι Ποταμίσιοι που είναι και φρέσκα κοτόπουλα; Ανθρωπίνως αδύνατον είναι και δεν το αντέχουν ούτε η καρδιά ούτε ο νους. Καλή είναι η αντιπολίτευση, αλλά η αγκαλιά η κυβερνητική είναι πιο γλυκιά κι απ’ την αγκαλιά της μάνας!
Ως εκ τούτου, φτάσαμε στο σημείο προχτές Κυριακή να ασχολείται το μισό «Βήμα» με το Ποτάμι και τις προοπτικές του. Και με τα πιράγχας εκ δεξιών και εξ αριστερών που ορέγονται τις ψήφους του και τα στελέχη του. Πρώτη φορά τέτοιο σουξέ για τον Σταύρο Θεοδωράκη, από την εποχή που παρουσίαζε τους «Πρωταγωνιστές» είχε ν’ ασχοληθεί τόσος κόσμος με την πάρτη του. Γιοί και κόρες σφάζονται στην ποδιά του και διεκδικούν τα κάλλη του. Κι ο ίδιος, μοιάζει να το διασκεδάζει σφόδρα, να το διασκεδάζει πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Μετά απ’ τα ζόρια που τράβηξε με την υγεία του, νομίζω ότι μια εξέλιξη τύπου Μαρία η Άσχημη ήταν ότι έπρεπε για να σκάσει ξανά χαμόγελο. Ιδίως βλέποντας όσους τον έγλειφαν μέχρι χτες, να σπεύδουν πλέον να τον φτύσουν…
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost