Όταν μετέχεις στην πολιτική δεν αρκεί να διαλέξεις πλευρά, πρέπει να
διαλέξεις και ρόλο.
Ως τι «πολιτεύεται» ο Βαγγέλης Μαρινάκης;
Ως επιχειρηματίας που υπερασπίζεται τα συμφέροντά του-που δεν έχει και πολλά στην Ελλάδα εδώ που τα λέμε;
Ως πολίτης που έχει εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη σε μια συγκεκριμένη υπόθεση και..
μυγιάζεται με τον παραμικρό συριζαίικο υπαινιγμό, ή ανησυχεί με τις παλιότερες χοντράδες του Καμμένου; Και στα δυο μάλλον κακή υπερασπιστική μέθοδο επιλέγει. Παίρνει το θέμα από τη Δικαιοσύνη και το πάει στην πολιτική αντιπαράθεση. Γιατί;
Δυο πράγματα είναι προφανή σ’ αυτή την υπόθεση. Το ένα ότι στην περίπτωση Μαρινάκη παραβιάζεται -από το κυβερνητικό στρατόπεδο και όχι μόνο- το τεκμήριο της αθωότητας – όπως σημειώνει ο ίδιος στη δήλωση του. Το δεύτερο ότι ο επιχειρηματίας αποτελεί προσωπικά μέρος του πολιτικού παιχνιδιού πλέον. Ως εκδότης χρεώνεται ο ίδιος και ό,τι γράφει στις εφημερίδες του ο κάθε βουρλισμένος του νεομητσοτακισμού. Τελικά μάλλον από δυσμενή θέση: ο λόγος του απέναντι του λόγου ενός πολιτικού ηγέτη και πρωθυπουργού.
Αν επιλέγει να εξελιχθεί συνειδητά σε νέο πολιτικό παράγοντα και αν σ’ αυτή την -διόλου απέχουσα από τα ήθη του Φαρ-Ουέστ αναμέτρηση, βάλουμε τίτλο «Ήλθε καινούργιος σερίφης στην πόλη» τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει το ρόλο του νέου σερίφη έχει ο Τσίπρας, όχι ο εφοπλιστής…
- από εκτενές κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro (ολόκληρο ΕΔΩ)
Ως τι «πολιτεύεται» ο Βαγγέλης Μαρινάκης;
Ως επιχειρηματίας που υπερασπίζεται τα συμφέροντά του-που δεν έχει και πολλά στην Ελλάδα εδώ που τα λέμε;
Ως πολίτης που έχει εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη σε μια συγκεκριμένη υπόθεση και..
μυγιάζεται με τον παραμικρό συριζαίικο υπαινιγμό, ή ανησυχεί με τις παλιότερες χοντράδες του Καμμένου; Και στα δυο μάλλον κακή υπερασπιστική μέθοδο επιλέγει. Παίρνει το θέμα από τη Δικαιοσύνη και το πάει στην πολιτική αντιπαράθεση. Γιατί;
Δυο πράγματα είναι προφανή σ’ αυτή την υπόθεση. Το ένα ότι στην περίπτωση Μαρινάκη παραβιάζεται -από το κυβερνητικό στρατόπεδο και όχι μόνο- το τεκμήριο της αθωότητας – όπως σημειώνει ο ίδιος στη δήλωση του. Το δεύτερο ότι ο επιχειρηματίας αποτελεί προσωπικά μέρος του πολιτικού παιχνιδιού πλέον. Ως εκδότης χρεώνεται ο ίδιος και ό,τι γράφει στις εφημερίδες του ο κάθε βουρλισμένος του νεομητσοτακισμού. Τελικά μάλλον από δυσμενή θέση: ο λόγος του απέναντι του λόγου ενός πολιτικού ηγέτη και πρωθυπουργού.
Αν επιλέγει να εξελιχθεί συνειδητά σε νέο πολιτικό παράγοντα και αν σ’ αυτή την -διόλου απέχουσα από τα ήθη του Φαρ-Ουέστ αναμέτρηση, βάλουμε τίτλο «Ήλθε καινούργιος σερίφης στην πόλη» τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει το ρόλο του νέου σερίφη έχει ο Τσίπρας, όχι ο εφοπλιστής…
- από εκτενές κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro (ολόκληρο ΕΔΩ)