Ανησυχητικές ομοιότητες με την μυθιστορηματική υπόθεση της Καταρίνα Μπλουμ
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
«Απ’ τις εφτά και εικοσιπέντε που μπαίνει στο διαμέρισμα των Βόλστερχαιμ, το έργο της ανάκρισης διευκολύνεται αφάνταστα, γιατί η Καταρίνα, χωρίς να το υποψιάζεται, τελεί υπό αστυνομική παρακολούθηση. Όλη τη βραδιά, απ’ τις εφτάμιση ως..
τις δέκα που έφυγε μαζί του, χορεύει “αποκλειστικά και παθητικά” με κάποιον Λούντβιχ Γκαίτεν, όπως θα ομολογήσει αργότερα και η ίδια».
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ», που φέρει την υπογραφή του νομπελίστα Χάϊνριχ Μπελ. Και για όσους δεν θυμούνται το στόρι, ορίστε με λίγα λόγια:
Αν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι 100 % για κάτι, πώς μπορούμε να καταδικάζουμε; Πάει πέθανε εκείνο το παλαιότερο «αθώος λόγω αμφιβολιών»; Ή μήπως στην εποχή που ζούμε η αμφιβολία ανήκει μόνο στα ριάλιτι της τηλεόρασης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε ένοχοι, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
«Απ’ τις εφτά και εικοσιπέντε που μπαίνει στο διαμέρισμα των Βόλστερχαιμ, το έργο της ανάκρισης διευκολύνεται αφάνταστα, γιατί η Καταρίνα, χωρίς να το υποψιάζεται, τελεί υπό αστυνομική παρακολούθηση. Όλη τη βραδιά, απ’ τις εφτάμιση ως..
τις δέκα που έφυγε μαζί του, χορεύει “αποκλειστικά και παθητικά” με κάποιον Λούντβιχ Γκαίτεν, όπως θα ομολογήσει αργότερα και η ίδια».
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ», που φέρει την υπογραφή του νομπελίστα Χάϊνριχ Μπελ. Και για όσους δεν θυμούνται το στόρι, ορίστε με λίγα λόγια:
«Η Καταρίνα Μπλουμ είναι μία νέα γυναίκα που ζει στη Δυτική Γερμανία, δουλεύει ως οικιακή βοηθός και δεν ασχολείται με την πολιτική. Γνωρίζει και ερωτεύεται σε ένα πάρτι έναν άντρα καταζητούμενο από την αστυνομία για υποθέσεις ληστείας και αδικημάτων που εμπλέκονται με την τρομοκρατία. Οι δυό τους περνούν τη νύχτα στο σπίτι της και όταν εκείνος φεύγει ξημερώματα, ξεκινά η καταδίωξη της Καταρίνα από τους κρατικούς μηχανισμούς και από τον Τύπο. Η προσωπική της ζωή γίνεται εξώφυλλο, η προσωπικότητά της ευτελίζεται και υφίσταται τον κανιβαλισμό των ΜΜΕ και του κράτους».Σας θυμίζει κάτι; Ρωτάω εγώ δηλαδή αν σας θυμίζει τίποτα, μιας και σήμερα άρχισε στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών η εκδίκαση της υπόθεσης με κατηγορούμενη την Ηριάννα. Κι επειδή εγώ είμαι κουμμούνι, άρα βαθύτατα προκατειλημμένος υπέρ της κατηγορουμένης, αφήνω εδώ το στόρι της παρμένο από την Βικιπαίδεια:
«Η υπόθεση ξεκίνησε το 2011 με την έκδοση εντάλματος σύλληψης τριών μελών των Πυρήνων της Φωτιάς ενώ ταυτόχρονα έγινε έλεγχος στην οικεία όπου διέμενε ο σύντροφος της Ηριάννας. Η Ηριάννα έδωσε κατάθεση και οικειοθελώς δείγμα DNA. Aργότερα βρέθηκε οπλισμός στην Πολυτεχνειούπολη, και στον οπλισμό ανιχνεύθηκε μικρή ποσότητα υλικού DNA. Η εξέταση του υλικού από τα εργοστάσια της αστυνομίας έδειξε ταύτιση με το γενετικό υλικό της Ηριάννας. Η ταύτιση αμφισβητήθηκε γιατί το υλικό ήταν μικρότερου του κατώτατου ορίου για εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, δεν υπήρχε δείγμα για επανέλεγχο και για άλλους τεχνικούς λόγους. Στο σκεπτικό της απόφασης συνυπολογίστηκαν και οι κοινωνικές σχέσεις της Ηριάννας. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου για 13 χρόνια φυλάκιση ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών».Εκεί είμαστε τώρα. Με την Ηριάννα στο κελί, να ελπίζει στην έφεσή της. Το δικαστήριο ξεκίνησε σήμερα στις 9 και 24 το πρωί, με την έδρα να καλεί τον μάρτυρα που έκανε την καταγγελία. Δεν μπήκε στον κόπο να παραστεί. Οπότε συνεχίστηκε η διαδικασία με την εξέταση του συντρόφου της Ηριάννας και κάποια στιγμή φτάσαμε στην βιολόγο της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της ΕΛ.ΑΣ., η οποία μίλησε για το περίφημο δείγμα DNA και καταγράφηκε ο κάτωθι διάλογος:
Ερώτηση από την έδρα: Τι ποσοστό αβεβαιότητας ή επιτυχίας έχει; Έχει 100%Τα συμπεράσματα δικά σας και μια απορία μόνο:
Βιολόγος: Αυτά που γράφουμε είναι ό,τι τεκμηριωμένα μπορούμε να πούμε.
Έδρα: Άλλο ρωτάω. Αυτή η εξέταση είναι 100%;
Βιολόγος: Εμείς κάνουμε στατιστική, δίνουμε συχνότητα εμφάνισης σε γενικότερο πληθυσμό.
Αν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι 100 % για κάτι, πώς μπορούμε να καταδικάζουμε; Πάει πέθανε εκείνο το παλαιότερο «αθώος λόγω αμφιβολιών»; Ή μήπως στην εποχή που ζούμε η αμφιβολία ανήκει μόνο στα ριάλιτι της τηλεόρασης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε ένοχοι, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr