Σε ανοιχτό πόλεμο κατά της κυβέρνησης πέρασε ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης με τη χθεσινή δήλωσή του (ΕΔΩ).Η Εφημερίδα των Συντακτών στο σημερινό της φύλλο κάνει λόγο για πρωτοφανή πολιτική παρέμβαση υπό τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Μεταξύ προέδρων συνεννόηση» και μιλάει για ταύτιση Μαρινάκη - Μητσοτάκη. Από την αλλη πλευρά ΤΑ ΝΕΑ του Μαρινάκη έχουν πρωτοσέλιδο τίτλο «Σε ολισθηρό δρόμο ο κύριος Τσίπρας» και..
βάζουν στο παιχνίδι και τους συντάκτες της εφημερίδας σχολιάζοντας τα περί μετατροπής ενός ιστορικού συγκροτήματος του ελληνικού τύπου σε σκουπιδότοπο.
Παραθέτουμε την Άποψη της ΕφΣυν για το θέμα με τίτλο "Πρωτοφανής πολιτική παρέμβαση" καθώς και το κύριο άρθρο των ΝΕΩΝ με τίτλο "Κατήφορος":
Πρωτοφανής πολιτική παρέμβαση
Σε ανοιχτό πόλεμο κατά της κυβέρνησης πέρασε ο υπόδικος εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης με χθεσινή δήλωσή του. Με αυτήν κατηγορεί την κυβέρνηση ότι επιδιώκει να καταστήσει τη χώρα «χειρότερη από την Κολομβία και τη Βενεζουέλα μαζί» (!), ότι προσπαθεί να εμπεδώσει στην κοινή γνώμη την άποψη πως «ο Μαρινάκης χρηματοδοτεί με αμφιλεγόμενης προέλευσηςχρήματα τη Νέα Δημοκρατία και με αυτή τη σκοτεινή ατζέντα» να πάει σε εκλογές.Με τη δήλωσή του αποδίδει στην κυβέρνηση τον στόχο «να ενοχοποιήσετε έναν αθώο [σ.σ. τον ίδιο] και μαζί του την αντιπολίτευση για να παραμείνετε στην εξουσία». Επίσης τονίζει ότι η επίθεση εναντίον του «είναι φανερό ότι επιχειρεί να υποκαταστήσει την απόλυτη αδυναμία άρθρωσης πολιτικού λόγου με την ύβρη και τη συκοφαντία».
Από πότε, άραγε, ένας επιχειρηματίας αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση σαν να είναι ο ίδιος πολιτικό κόμμα; Από πότε διατυπώνει απόψεις με τέτοιον τρόπο για το πού θέλει να πάει τη χώρα η κυβέρνηση; Από ποια θέση την κρίνει αν έχει ή δεν έχει πολιτικό λόγο; Και από πότε την επικρίνει επειδή ενδεχομένως θέλει να ξανακερδίσει την κυβερνητική εξουσία;
Από πότε ένας ολιγάρχης διατυπώνει άποψη για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων και γιατί νοιάζεται για το αν θα πληγεί η αντιπολίτευση; Η δήλωσή του πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τον πολιτικό κόσμο, καθώς πρόκειται -εκτός των άλλων- για ιδιοκτήτη σημαντικών μέσων ενημέρωσης που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.
Ο μεγαλοεπιχειρηματίας θεωρεί πως ορθώς τηλεφώνησε αργά τη νύχτα στον κυβερνητικό εκπρόσωπο για να μάθει, όπως ισχυρίζεται, την ταυτότητα του συντάκτη του κυβερνητικού non paper που τον χαρακτηρίζει «ναρκέμπορο», παραβιάζοντας το τεκμήριο της αθωότητάς του.
Ομως στα κράτη δικαίου, όταν υπάρχει παράνομη πράξη, η Δικαιοσύνη ορίζει τον υπεύθυνο και σε αυτήν όφειλε να καταφύγει ο κ. Μαρινάκης, αντί των νυχτερινών τηλεφωνημάτων.
Προφανώς έχει μάθει να λύνει αλλιώς τις υποθέσεις που τον αφορούν. Θα καταφύγει τώρα σε αυτήν, λέει. Δικαίωμά του. Δεν έχει, όμως, δικαίωμα, ως επιχειρηματίας, να εμπλέκεται στην πολιτική με τέτοιες δηλώσεις. Αν του αρέσει η πολιτική, μπορεί να ιδρύσει ένα κόμμα και να δοκιμάσει την τύχη του.
(Η Αποψη της Εφημερίδας των Συντακτών 02/5/2918)
Κατήφορος
Με την επιλογή της να χαρακτηρίσει το πλέον ιστορικό συγκρότημα της χώρας σκουπιδότοπο, η κυβέρνηση όχι απλώς στοχοποίησε μια δημοσιογραφική σχολή αλλά υπέδειξε στους πολίτες και ένα ιδεολογικό και αισθητικό πρότυπο.Θα ήταν ανάξιο σχολιασμού εάν το ζήτημα αφορούσε μόνο τον χώρο του Τύπου. Δυστυχώς αφορά ολόκληρη τη χώρα και την κυβέρνησή της. Την πρώτη κυβέρνηση, τουλάχιστον από τη Μεταπολίτευση, που όχι μόνο προσπάθησε να επιβάλει τα αισθητικά της πρότυπα στη δημοσιογραφία, όχι μόνο να χειραγωγήσει και να ελέγξει τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και να κλείσει όποια δεν της ήταν αρεστά. «ΤΑ ΝΕΑ», όπως και «Το Βήμα», έγιναν στόχος αυτής της αντιδημοκρατικής μεθόδευσης όταν η τύχη τους κρεμόταν από μια κλωστή, πριν δηλαδή αλλάξει το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς.
Τι έχει αλλάξει από τότε; Τίποτε για τις δύο εφημερίδες που ήταν και παραμένουν προσηλωμένες στις αρχές της προόδου και της ενημέρωσης. Αλλά τίποτε και για μια κυβέρνηση που, όπως τότε, έτσι και τώρα, θεωρεί ότι η δημοσιογραφική κριτική και ο δημοσιογραφικός έλεγχος ισοδυναμούν με κήρυξη πολέμου φτάνοντας στο σημείο να υποκαθιστά θεσμούς, να υβρίζει, να απειλεί.
Δυστυχώς για την κυβέρνηση, τα δημοκρατικά πολιτεύματα είναι συνυφασμένα με την κριτική και τον έλεγχο. Ευτυχώς για τη χώρα, η κριτική και ο έλεγχος είναι πλέον δημοκρατικά κεκτημένα που, σε ό,τι μας αφορά, δεν νοούμε να απεμπολήσουμε. Το μόνο που μένει να φανεί λοιπόν είναι πού θα σταματήσει ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της κυβέρνησης. Θα υπάρξει τέλος;
(ΤΑ ΝΕΑ 02/5/2018)