Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Ο Σαρωνικός πέθανε στις 10 Σεπτεμβρίου του 2017. Πέθανε μια και καλή, εγκατέλειψε τα εγκόσμια, τον κατάπιε η σκοτεινή Κόλαση του μαζούτ. Των εκατοντάδων τόνων μαζούτ, που το σκάσανε από τα’ αμπάρια ενός σαπιοκάραβου. Της «Αγίας Ζώνης ΙΙ», που είχε φορτώσει στα διυλιστήρια Ασπροπύργου και είχε αγκυροβολήσει ύστερα κάπου εκεί δίπλα στη νησίδα Αταλάντη. Κι έκανε κρακ, κι άνοιξε και πήγε ολοσούμπητη στον.. πάτο να κάνει παρέα με τα ψάρια. Και βγήκε το μαζούτ να πει «καλημέρα» στους λουόμενους…
Τις κραυγές των καναλιών ακόμη τις θυμάμαι. Τις οιμωγές, το κλάμα και το δάκρυ για την ανεπανάληπτη οικολογική καταστροφή, που δεν ήταν και τόσο ανεπανάληπτη όσο η ρύπανση βάραγε μόνο τη Σαλαμίνα, αλλά έγινε ανυπέρβλητη όταν έπιασε και τα παράλια τα από εδώ, τη Φρεαττύδα δηλαδή, τον Άγιο Κοσμά, τον Άλιμο, το Ελληνικό, τη Γλυφάδα. Και βγήκανε τα μαύρα τα πανιά στις οθόνες και σκάσανε μύτη οι κάθε είδους ειδικοί και ακούσαμε τις προφητείες όλες:
Ούτε σε δέκα χρόνια δεν καθαρίζουν οι ακτές, θα πεθάνουν τα ψάρια όλα ούτε λέπι δεν θα μείνει, η μόλυνση θα επεκταθεί και στον αέρα και θα αρρωστήσουμε βαριές αρρώστιες, δεν θα ξαναπατήσει τουρίστας στην Αττική, μπάνιο θα ξανακάνουμε το 2030! Κι ο Βασίλης Κικίλιας να τουιτάρει:
«Σαρωνικός μαζούτ στο μαζούτ, Κουρουμπλής ψέμα στο ψέμα. Κολλημένοι στις καρέκλες, χασκογελάνε με τους Έλληνες. Παραιτήσου τώρα!»Ελλάδα με δυο λόγια, η μάνα των fake news. Τι να τραγουδήσει εμπρός μας η Cambridge Analytica και τι να μολογήσει το Facebook; Όταν εμείς λέγαμε παραμύθια, αυτοί ήταν ακόμη στις σπηλιές και βαφτίζανε λαγούς τις κατσαρίδες. Καμία σχέση οι ερασιτέχνες οι ξένοι με τον ελληνικό επαγγελματισμό, που μεταμόρφωσε μια κηλίδα μαζούτ σε φουλ Αρμαγεδώνα. Κι έφερε τη Δευτέρα Παρουσία στις ακτές του Λεκανοπεδίου…
Δέκα μήνες αργότερα, λιγότερο από δέκα μήνες αργότερα, πάπαλα η ρύπανση. Το λέει με έκθεσή του το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, όπου διευκρινίζεται ξεκάθαρα:
«Από τον Δεκέμβριο του 2017 φαίνεται ότι σε όλη την ακτογραμμή δεν υπήρχαν πλέον σημαντικά ευρήματα σε ότι αφορά την παρουσία πετρελαϊκών υδρογονανθράκων. Οι θαλάσσιοι οργανισμοί φαίνεται ότι δεν έχουν επηρεαστεί, ενώ δεν βρέθηκαν ενδείξεις βιοσυσσώρευσης ρυπογόνων ουσιών που προέρχονται από το ναυάγιο».Πάρτι τέλος με δυο λόγια, έτοιμη και πάλι η Αθηναϊκή Ριβιέρα (τι προσωνύμιο Θεέ μου!) να υποδεχθεί λουόμενους για βουτιές. Και μόκο τα κανάλια που μας είχαν ασπρίσει το μαλλί με τις αποκαλύψεις και τις ιερεμιάδες τους. Δεν βγαίνουν καν να μας πουν αν υπάρχουν άλλα σαπάκια σαν το «Αγία Ζώνη ΙΙ», που θα μπορούσαν να απειλήσουν με καταστροφές μελλοντικές. Για τέτοια είμαστε, να ξοδευόμαστε σε ρεπορτάζ που δεν θα τα δει κανένας; Ούτε κάποιος πολιτικός για να τουιτάρει ή για να βγάλει δελτίο Τύπου;
Προσωπικώς, ως τύπος που κάνει μπάνια στο Σαρωνικό δέκα μήνες το χρόνο, δεν μπορώ παρά να ευχαριστήσω όσους και όσες βάλανε πλάτη, σκύψανε το κεφάλι και στρωθήκανε στη δουλειά. Και να θυμίσω και κάτι άλλο που είχα γράψει εκείνες τις μέρες της καταστροφής, για να μην νομίζουν οι κάθε λογής αρμόδιοι ότι μπορούν να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου:
«Έχω να πω ότι στη Βουλιαγμένη που πάω εγώ, έτσι και φυσήξει Νοτιάς αυτός ο ατιμούλης ο “ιριδισμός” μας κάνει παρέα σε κάθε απλωτή. Λάδια γεμίζει ατάκα κι επί τόπου η επιφάνεια της θάλασσας και μερικές φορές είναι τόσο πυκνά που τα κόβεις με το κουζινομάχαιρο. Για να μην μιλήσω για τα σκουπίδια, τις σακούλες, τις συσκευασίες και τις φιάλες, που με ένα νοτιαδάκι ζόρικο έρχονται με ενθουσιασμό να πουν τις καλησπέρες τους. Είναι κάτι φορές που πας να βουτήξεις και νομίζεις ότι έχεις μπουκάρει στο Σχιστό αντί για το Σαρωνικό!»- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
