Με ένα μακροσκελές μήνυμα στον λογαριασμό του στο Facebook επιχείρησε χθες το ζεύγος Πάμπλο Ιγκλέσιας και Ιρένε Μοντέρο (επικεφαλής και κοινοβουλευτικής εκπροσώπου των Podemos, αντίστοιχα) να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκάλεσε σε μερίδα της κοινής γνώμης η αγορά ενός σαλέ 540.000 ευρώ για να στεγαστεί η οικογένεια, έπειτα και από τη γέννηση των δίδυμων αγοριών μετά το καλοκαίρι.
Όπως εξηγεί το ζεύγος, η κατοικία 250 τετραγωνικών στο Γαλαπαγάρ έξω από τη Μαδρίτη,..
κτισμένη σε οικόπεδο 2.000 τετραγωνικών με πισίνα, κατέστη δυνατόν να αποκτηθεί με σύναψη στεγαστικού δανείου 540.000 ευρώ, που προϋποθέτει καταβολή μηνιαίας δόσης 1.600 ευρώ, που μπορούν να εξυπηρετήσουν από τα εισοδήματά τους--ακόμη και μετά την αφαίρεση του ποσού που παραχωρούν στο κόμμα από την βουλευτική τους αποζημίωση.
Ο Ιγκλέσιας και η Μοντέρο υποστηρίζουν ότι οι υπουργοί και τα δημόσια πρόσωπα πρέπει να κρίνονται «για την πολιτική τους κι ενδεχομένως για τη διαφθορά τους, κι όχι γιατί δαπανούν χρήματα για να κάνουν αυτό που θέλουν και το κάνουν με έντιμο τρόπο»
Για το θέμα έγραψε στο fb η Δώρας Μακρή (δημοσιογράφος, ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στη Μαδρίτη):
Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα για την έκταση που πήρε στην Ελλάδα το γεγονός ότι ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Ποδέμος, αγόρασε το πρώτο του σπίτι. Συγκλονιστικό ε; Και κυρίως ο τρόπος που παρουσιάστηκε. Ας κάνω μερικές διευκρινίσεις αν μου επιτρέπετε:
1. Το αγόρασε από δεύτερο χέρι και όχι από πλειστηριασμό τράπεζας.
2. Δεν το έκλεψε! Συγκλονιστικό ε; Όλα τα οικονομικά του στοιχεία δημοσιοποιούνται από την πρώτη στιγμή παντού. Παντού όμως!
3. Πρόκειται για ένα χωριό, 35 χιλ. ΒΔ της Μαδρίτης που δεν το λες και πρώτης κατηγορίας. Κανένας πολιτικός δεν το καταδέχεται. Τυγχάνει να γνωρίζω καλά την τοποθεσία. Είναι χωριό που βγάζει πολλούς ταυρομάχους και οι κάτοικοί του δεν ξοδεύουν και πολλά λεφτά για βιβλία. Δεν έχει νεόπλουτους.
4. Με τα ίδια χρήματα θα αγόραζε ένα τριάρι στο κέντρο της Μαδρίτης. Οι τιμές των ακινήτων στην Ισπανία είναι διπλάσιες από την Ελλάδα. Ρωτήστε κι έναν γονιό που πληρώνει για ένα δωμάτιο μόνο και κοινόχρηστο μπάνιο πάνω από 500€ για το παιδί του που σπουδάζει στη Μαδρίτη. Μία γκαρσονιέρα κοστίζει γύρω στα 800€ ενοίκιο. Ένα τριάρι από 1200-1500€. Γι αυτό σχεδόν όλοι προτιμούν να αγοράζουν σπίτι και να πληρώνουν στεγαστικό. Τα ενοίκια είναι εξωφρενικά.
5. Πήρε στεγαστικό για 30 χρόνια. Θα ζει για να το ξεχρεώνει. Άλλωστε οι βουλευτές των Ποδέμος δεν δέχονται από την πρώτη στιγμή να παίρνουν όλη τη βουλευτική αποζημίωσή τους. Η μισή πάει για τους κοινωνικούς σκοπούς του κόμματος. Σημειωτέον είναι πολύ μικρότερη από των Ελλήνων συναδέλφων τους.
6. Το γεγονός ότι έχει πισίνα είναι απολύτως σύνηθες στη Μαδρίτη καθώς η κοντινότερη θάλασσα απέχει περίπου 500 χιλ.Για τη Βουλιαγμένη όμως την πισίνα δεν την κόβω και για είδος πρώτης ανάγκης με τη θάλασσα δίπλα. Πισίνες έχουν σχεδόν όλες οι πολυκατοικίες στη Μαδρίτη. Γιατί οι πισίνες είναι για το βουνό. Όχι; Πως λέει και μια φίλη είναι σαν να λες ότι έχει γκαράζ το σπίτι κάποιου.
7. Νομίζω ότι έχει παρεξηγηθεί ο όρος αριστερός πολιτικός από κάποιους. Θυμίζει άλλες εποχές και νοοτροπίες. Όπου αριστερός έπρεπε να είναι κάποιος που κοιμάται κάτω από μια γέφυρα , είναι άπλυτος και ντύνεται χάλια! Απόβρασμα της κοινωνίας δηλαδή. Η όχι;
8. Ίσως θα έπρεπε να αναρτήσω τα σπίτια των υπόλοιπων Ισπανών πολιτικών για να ηρεμήσετε και να καταλάβετε τι σημαίνει έπαυλη και σε ποιές περιοχές βρίσκονται.
9. Το τουίτ του 2012 του Ιγκλέσιας για διαμέρισμα υπουργού του Λαϊκού Κόμματος που κόστισε τα ίδια λεφτά είχε άλλη βάση. Τις 127 ανοιχτές υποθέσεις διαφθοράς στο συγκεκριμένο κόμμα και το ντούκου χρήμα που εδόθη για την αγορά του. Λίγο διαφορετικό δεν είναι με ένα στεγαστικό 30 ετών;
Πολύς θόρυβος - πάλι- για το τίποτα. Προσωπικά οι Ποδέμος και ο Ιγκλέσιας ειδικά θα με ενοχλήσουν ιδιαίτερα αν παρεκκλίνουν από το πολιτικό τους πρόγραμμα. Ως τώρα δεν το έχουν κάνει. Και επιπλέον όσες προσπάθειες έγιναν για να τους ταυτίσουν με Βενεζουέλες, με Ιράν κλπ, έπεσαν στο κενό. Όλες οι υποθέσεις έχουν αρχειοθετηθεί ως αβάσιμες από τους δικαστές. Τους οποίους δεν τους λες και ψηφοφόρους των Ποδέμος.
Τέλος και επειδή είμαι πεπεισμένη ότι η εξουσία διαφθείρει-ειδικά όταν κανείς την ασκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα- ας αφήσουμε έναν νέο και άφθαρτο πολιτικό σχηματισμό για να δούμε τι θα παράξει. Πάντα θα παρακολουθούμε πώς δρα και συμπεριφέρεται και θα κρίνουμε αναλόγως. Διαφορετικά τα υπόλοιπα είναι απολύτως συνοικιακού ενδιαφέροντος. Και η δημοσιογραφία , νομίζω, δεν είναι ακριβώς αυτό.
