Στο πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ προσέφυγε ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Αρβανιτάς εγκαλώντας τον συνάδελφό του, διευθυντή σύνταξης του «Ελ. Τύπου» Γιάννη Τσαπρούνη. Κι αυτό επειδή, όπως λέει ο Αλ. Αρβανιτάς, σε δικαστική διαμάχη του μετά την απόλυσή του από την εταιρεία ο Γ. Τσαπρούνης κατέθεσε εναντίον του και.. υπέρ του εργοδότη...
Συγκεκριμένα ο Αλ. Αρβανιτάς γνωστοποίησε το θέμα στο fb αναφέροντας:
Συγκεκριμένα ο Αλ. Αρβανιτάς γνωστοποίησε το θέμα στο fb αναφέροντας:
Στις 20 Δεκεμβρίου 2017 απολύθηκα από τον "Ελεύθερο Τύπο", έπειτα από 10 χρόνια επαγγελματικής παρουσίας μου στην εφημερίδα. Στη διαμάχη μου με την εργοδοσία υπήρξαν πολλά επεισόδια. Μάχες για τα αυτονόητα. Αλλά και χρέος απέναντί μου το οποίο υπερβαίνει τις 40.000 ευρώ.
Τη Δευτέρα 23 Απριλίου εκδικάστηκε η αγωγή μου κατά της εταιρίας. Μέχρις εδώ όλα καλά.
Το επιχείρημα της ιδιοκτησίας ήταν πως ο κ. Αρβανιτάς απολύθηκε όχι για τη συνδικαλιστική του δράση, ούτε γιατί δεν δέχτηκε να υπογράψει αυτά που του προτείναμε (585 ευρώ μεικτό -επαναλαμβάνω 585 ευρώ μεικτό- και κούρεμα μισού χρέους -κατ' αυτούς 33.000 ευρώ- και το υπόλοιπο να δοθεί σε δόσεις των 30 ή 50 μηνών) αλλά γιατί ήταν ακριβός και ασύμφορος οικονομικά. Και εδώ αρχίζουν τα... περίεργα. Εναντίον μου στη δίκη κατέθεσε ο διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας κύριος Ιωάννης Τσαπρούνης, λέγοντας ότι υπήρχε πρόβλημα απέναντί μου λόγω της συμπεριφοράς μου. Ότι δηλαδή επέλεγα βάρδιες, ρεπό, άδειες κατά το δοκούν και εις βάρος συναδέλφων μου. Ότι μου έκανε επανειλημμένες συστάσεις -πράγμα ανακριβές, δεν μου έγινε ούτε μία παρατήρηση- αλλά τα πράγματα αντί να βελτιώνονται, γίνονταν χειρότερα. Ουδέν ανακριβέστερον και προσβλητικότερο, γιατί αυτό με θίγει όχι ως επαγγελματία αλλά ως άνθρωπο. Τα 22 τελευταία χρόνια είχα την τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους δημοσιογράφους-διευθυντές. Ενδεικτικά να αναφέρω. "Sportime": Χάρης Ξύδης, Γιάννης Μαμουζέλος, Άγγελος Μενδρινός, Γιώργος Μανετάκης. "Ελεύθερος Τύπος": Άρις Νικολάκης, Ανδρέας Λιώσης, Μανώλης Δράκος, Στάθης Βαρυτιμιάδης. Ποτέ, επαναλαμβάνω ποτέ, δεν έγινα δέκτης παραπόνων για την επαγγελματική μου επάρκεια. Ποτέ -και αυτό το θεωρώ πιο σημαντικό και τιμητικό- δεν δέχτηκα την παραμικρή παρατήρηση σχετικά με το χαραχτήρα μου.
Δυστυχώς, βρέθηκε εργαζόμενος να καταθέσει εναντίον μου στη δικαστική διαμάχη με την εργοδοτική πλευρά. Στον δικό μου κώδικα αρχών και αξιών, ακόμα και αν ο εργαζόμενος είναι ο χειρότερος του πλανήτη, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να εμπλακεί συνάδελφός του σε όποια κόντρα έχει αυτός με τους εργοδότες του. Πολλώ δε μάλλον να καταθέσει ανακριβή, προσβλητικά και δυσφημιστικά για εργαζόμενο στην εφημερίδα, τοποθετούμενος ανοικτά με τα "θέλω" των επιχειρηματιών. Είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι απολύθηκα γιατί δεν εννοούσα να κάνω... εκπτώσεις, έστω αν τα πράγματα στη μνημονιακή εποχή έχουν γίνει αφόρητα για τους μισθωτούς.
Ύστερα απ΄ όλα αυτά, δεν μου έμεινε άλλη επιλογή παρά μόνο να προσφύγω στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ -πρώτη φορά στη σχεδόν 30χρονη πορεία μου στο χώρο- εναντίον του κυρίου Ιωάννη Τσαπρούνη, προκειμένου να υπερασπιστώ την τιμή και την αξιοπρέπειά μου. Αυτό έγινε από μέρους μου την Πέμπτη 3 Μαΐου. Όταν χρειαστεί θα επανέλθω...