Σε μια «Πανεθνική Μέρα Δράσης» μας καλεί η ΓΣΕΕ στις 30 Μάη, στο πλαίσιο μιας «κοινωνικής συμμαχίας» που μορφοποιήθηκε πρόσφατα με διάφορους φορείς και «κοινωνικούς εταίρους». Έχει προηγηθεί η συμφωνία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ με ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕ και την ΕΣΕΕ για «Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο» και το διαταξικό κάδρο έχει ολοκληρωθεί.
Με ποιους όμως κάνει «συμμαχία» η ΓΣΕΕ;.. Με τους εργοδότες -ιδιαίτερα του κλάδου του εμπορίου- της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ, τα επιμελητήρια τύπου ΤΕΕ και Οικονομικό Επιμελητήριο, με τους μεγαλοδικηγόρους και μεγαλογιατρούς, με τους ιδιοκτήτες φαρμακείων και μια σειρά άλλους φορείς. Αυτή η «κοινωνική συμμαχία» ολοκληρώνει τη λογική του υποταγμένου συνδικαλισμού, που χρόνια τώρα μιλούσε για ανάγκη «κοινωνικού εταιρισμού» αντί για αγώνα, ακολουθούσε τη γραμμή του συνομιλητή και στυλοβάτη των εργοδοτών για την εθνική οικονομία και τα κέρδη τους, παρακαλώντας στο πλαίσιο αυτό και για λίγα ψίχουλα για τους εργαζόμενους. Είναι η συμμαχία του συναφιού των «μένουμε Ευρώπη», προσκυνάμε τους θεσμούς, υποτασσόμαστε στη «θεά αγορά» και τους βάρβαρους νόμους του χρήματος. Είναι το μπλοκ των μνημονιακών και της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Η συμμαχία αυτή προωθεί μια λογική που -και εκ του αποτελέσματος που βιώνουμε όλοι μας- είναι καταστροφική για τους μισθούς μας, τις εργασιακές σχέσεις μας, τη ζωή μας.
Τί λέει και τί ζητάει αυτή η «κοινωνική συμμαχία»; “θέτουμε την πατρίδα μας στην πρώτη γραμμή με σκοπό την «παλινόρθωση» της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Αντιτασσόμαστε έμπρακτα στην πόλωση”, αρχίζει το πλαίσιο που υπογράφουν οι εταίροι, εργοδοτικοί και οικονομικοί φορείς του κεφαλαίου με τους ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Στόχος τους, όπως αναφέρει το πλαίσιο της «κοινωνικής συμμαχίας» είναι η υγιής… επιχειρηματικότητα(!), ο παραγωγικός σχεδιασμός και η ανασυγκρότηση της εθνικής οικονομίας, η ανταγωνιστικότητα, η κατάρτιση – εκπαίδευση για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Μετάφραση στην πραγματική γλώσσα της ζωής: Να διασφαλιστούν και να αναπτυχθούν τα κέρδη των ομίλων και εταιρειών, να γυρίσουμε στην ανάπτυξη (των επιχειρήσεων), και άμα φάνε ξανά με χρυσά κουτάλια οι εργοδότες, ίσως να δώσουμε… μερικά ψίχουλα στις «κοινωνικές ομάδες» που πλήττονται ακραία. Μας λένε δηλαδή: Βάλτε πλάτη να αναπτυχθούν τα κέρδη και οι επιχειρήσεις, να πλουτίσουν οι εργοδότες σας και κάτι θα σας πετάξουν κι εσάς από το τραπέζι του φαγοποτιού… Αυτό ακριβώς είναι το «πρόγραμμα» των επιχειρηματιών-εργοδοτών της χώρας, αλλά και της κυβέρνησης. Σε αυτό επιδίδονταν επί χρόνια οι εργοδοτικές – κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, το ίδιο συνεχίζουν να πράττουν απροκάλυπτα και σήμερα. Προσπαθώντας να το νομιμοποιήσουν όμως τώρα «και με τη βούλα», αναίσχυντα ζητάνε να το στηρίξουμε εμείς οι εργαζόμενοι. Και όλα αυτά «χωρίς πόλωση», που μεταφράζεται στην πραγματική ζωή: Να σκύψουμε το κεφάλι στις αδηφάγες απαιτήσεις των συμφερόντων των αφεντικών στους εργασιακούς χώρους, να κλείσουμε το στόμα και τα μάτια στην οποιαδήποτε μορφή αδικίας, χωρίς διεκδικήσεις, απεργίες, αγώνες. Μόνο «εποικοδομητικές προτάσεις», συνδιαλλαγή, ξεπούλημα και υποταγή στο σύστημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Η λογική αυτή ήταν, είναι και θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι αυτή που, εκτός των άλλων (όπως η λογική της ανάθεσης σε ειδικούς, ο παραγοντισμός, ο επαγγελματικός συνδικαλισμός…), έχει φέρει στη σημερινή κατάσταση και θέση τους εργαζομένους, τους άνεργους, τους νεολαίους, τους συνταξιούχους. Είναι αυτή που απέκλεισε τους μετανάστες από το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι αυτή που προσπάθησε να το διαλύσει επιχειρώντας να μετατρέψει σε καρικατούρα τις διεκδικήσεις του κόσμου της δουλειάς.
Για όλους όσους αγωνιζόμαστε, για όλους όσους βιώνουμε την κατάσταση της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της διάλυσης, πρέπει να τους καταστήσουμε σαφές πρώτα και κύρια αυτό: Για να ζήσουμε καλύτερα, για να αμειβόμαστε με αξιοπρέπεια, για να έχουμε σταθερές εργασιακές σχέσεις και συμβάσεις, πρέπει να πληρώσουν οι εργοδότες. Να μειωθούν τα κέρδη τους. Περισσότερα κέρδη και «ανάπτυξη» της οικονομίας τους -κράτους και εργοδοτών-, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση καλυτέρευση της θέσης μας. Μόνο οι αγώνες, οι πραγματικές διεκδικήσεις, η συλλογική πάλη με κριτήριο τα εργατικά συμφέροντα μπορούν να καλυτερέψουν τη θέση μας, να ανατρέψουν τη βαρβαρότητα. Αφεντικά και «δούλοι» ποτέ δεν πάλεψαν μαζί, δεν κέρδισαν μαζί, δεν είχαν κοινά συμφέροντα.
Η «κοινωνική συμμαχία» λοιπόν θέλει να βάλει τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα, τα αιτήματα του κόσμου της δουλειάς κάτω από ξένες σημαίες, κάτω από τις σημαίες των συμφερόντων των εργοδοτών. Ειδικά στον κλάδο μας το ξέρουμε πλέον πολύ καλά: Αυτοί που θέλουν να ανοίγουν τις Κυριακές τα καταστήματα, να καταργήσουν ακόμα και την αργία της Κυριακής, δεν μπορούν να είναι «σύμμαχοί» μας. Ανάπτυξη, «διαρθρωτικές αλλαγές», παραγωγική ανασυγκρότηση και επιχειρηματικότητα σημαίνουν απελευθέρωση της αγοράς, των ωραρίων, εξαήμερα, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, απολύσεις, υποκατώτατους μισθούς, εντατικοποίηση, αυθαιρεσία. Ζητάνε τώρα να συμμαχήσουμε μαζί τους ενάντια στις «ξένες» εταιρείες για να πλουτίσουν οι «ντόπιες». Ζητάνε να συμμαχήσουμε με τους «μικρομεσαίους» ενάντια στους μεγάλους, ενώ αυτοί, όλοι μαζί, μας ξεζουμίζουν κάθε μέρα από κοινού, έχουν την πιο σκληρή ταξική στάση απέναντι στους εργαζόμενους συνολικά, απέναντι σε κάθε αίτημα, διεκδίκηση, ανάγκη μας. Ξένα και ντόπια αφεντικά, μικρομεσαία και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι πάντα συνασπισμένα και ενωμένα ενάντια στους εργαζόμενους, είναι μια γροθιά απέναντί μας όταν διεκδικούμε. Και όταν ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την πίτα της αγοράς και τη μοιρασιά των κερδών, ψάχνουν στήριξη και «συμμαχίες».
Τα αφεντικά απαιτούν να καταργηθούν οι συμβάσεις, οι αργίες, ότι απέμεινε από τις εργασιακές σχέσεις, απαιτούν να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας, και η ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ έχουν το θράσος να καλούν να σταματήσει η «κοινωνική πόλωση». Καταργούν στα κατάπτυστα κείμενα της «κοινωνικής – εργοδοτικής συμμαχίας» ακόμα και τις κοινωνικές τάξεις και μιλούν στο όνομα της «κοινωνίας των πολιτών», μια παλιά συνταγή και ένα ξεθωριασμένο ιδεολόγημα του φιλελευθερισμού… Είναι απέναντί μας. ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και υποταγμένος συνδικαλισμός είναι και επίσημα παραμάγαζα των αφεντικών.
Η απάντηση όλων των εργαζομένων, όλων των σωματείων που δεν υπογράφουν την παράδοσή τους στον αντίπαλο, που δεν παραμυθιάζονται από τις αφηγήσεις του «όλοι μαζί μπορούμε» με τους εφοπλιστές-βιομήχανους-εμπόρους και κάθε λογής αφεντικά, μπορούν και πρέπει να φωνάξουν πολύ δυνατά μία μόνο απάντηση: Είναι ώρα να οξυνθεί η ταξική – κοινωνική πόλωση! Να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά να βάζουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Να συνεχίσουμε να είμαστε απέναντι σε κάθε «κοινωνική – εργοδοτική συμμαχία» και να αγωνιστούμε για να σπάσει, να αποτύχει, να ηττηθεί κάθε τέτοια μορφή. Δεν κάνουμε «μέρες Πανεθνικής δράσης», αλλά άμεσο και μακροπρόθεσμο αγώνα, με πλαίσιο, αιτήματα και μορφές που έχουν κόστος στους εργοδότες. Με ταξικό εκβιασμό και όχι παρακάλια. Ισχυροποιούμε το Σύλλογό μας, την συλλογική εργατική αντίσταση και διεκδίκηση, ανεξάρτητα από τα παραμάγαζα των εργοδοτών (ΓΣΕΕ και όσοι την ακολουθούν), ακηδεμόνευτα και από τα κάτω.
Καταγγέλλουμε την «Μέρα Πανεθνικής Δράσης» και την εργοδοτική «κοινωνική συμμαχία». Ο Σύλλογός μας, μαζί με όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα της τάξης μας, παλεύει και διεκδικεί με κριτήριο μόνο τα εργατικά συμφέροντα, τις δικές μας ανάγκες: Ριζικές αυξήσεις στις αποδοχές τώρα, για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Κανένας εργαζόμενος απλήρωτος (από τα μικρά και μεσαία αφεντικά, κυρίως ντόπια…). Καμία Κυριακή στη δουλειά – Κανένα μαγαζί ανοιχτό Κυριακή. Συλλογικές συμβάσεις τώρα, με δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ και υποχρεωτικής ισχύος για όλους τους εργαζόμενους. Κατάργηση του ρατσιστικού υποκατώτατου μισθού. Μείωση του εργάσιμου χρόνου. Όχι στην ανεργία. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και όλου του αντιδραστικού πλαισίου που ψηφίστηκε τα προηγούμενα χρόνια. Και πολλές ακόμα διεκδικήσεις που δεν χωράνε στην «εθνική οικονομία τους», ούτε στην κυβερνητική πολιτική, αλλά είναι απολύτως αναγκαίες για να ζήσουμε ως άνθρωποι και όχι σαν δούλοι του 21ου αιώνα στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στην έκτακτη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, Πέμπτη 24/5 στις 8.30 μ.μ. στα γραφεία μας (Λόντου 6, Εξάρχεια) για να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε τις δικές μας δράσεις, τις διεκδικήσεις μας και για την οργάνωση του αγώνα μας.
– Για να συνεχίσουμε την προσπαθεια μας να μπαίνουν τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!
– Για να συνεχίσουμε να φτιάχνουμε τη δική μας εργατική συμμαχία, τις δικές μας μέρες ταξικού αγώνα!
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 210-3820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com