Τι την ήθελε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την αναφορά με ειρωνικό μάλιστα τόνο στη βίλα που αγόρασε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos; Έπαιξε με τη φωτιά και κάηκε. Και γιατί στην αυλή του υπάρχουν σοβαρά θέματα ηθικής τάξεως (παλιότερα και σημερινά) και γιατί 24 ώρες μετά ήρθε η μεγάλη είδηση από την Ισπανία.
Καμιά τριανταριά πρώην.. στελέχη του αδελφού κόμματος της Ν.Δ. καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές (300 χρόνια αθροιστικά) για διαφθορά και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Ανάμεσα τους και ο πρώην ταμίας του Ραχόι.
Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας και αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος όταν εκλήθη ως μάρτυρας ( αργότερα μπορεί να προσέλθει στους ανακριτές με άλλη ιδιότητα) δήλωσε ότι αυτός δεν ήξερε τίποτε, απλώς προήδρευε. Δηλαδή είπε στους Ισπανούς εισαγγελείς και στους πολίτες της χώρας του ότι ο εκλεκτός του (ο ίδιος τον είχε τοποθετήσει στη θέση του υπεύθυνου για τα οικονομικά) δούλευε για πάρτι του. Εν αγνοία του αφεντικού του.
Μ' άλλα λόγια στο ερώτημα «συνένοχος ή βλαξ;», ο Μαριάνο Ραχόι προτίμησε το δεύτερο, μπας και τη γλιτώσει αφού ως γνωστόν η βλακεία δεν θεωρείται ποινικό αδίκημα. Αρκεί βεβαίως να τον πιστέψουν οι δικαστές.
Όσο παραμένει πρωθυπουργός μπορεί να ελπίζει, αν χάσει τη θέση (πρόταση μομφής έχει κατατεθεί) δεν αποκλείεται τα πράγματα να ζορίσουν γι αυτόν.
Εκτός όμως από την απρονοησία του αρχηγού της Ν.Δ, η εξέλιξη της υπόθεσης στην Ισπανία προσφέρεται για ορισμένες συγκρίσεις με τα δικά μας. Εκεί έφτασαν κάποια στιγμή στο δια ταύτα. Οι ποινές ήταν βαριές και χωρίς αναστολή.
Εδώ οι βρόμικες ιστορίες σέρνονται για χρόνια και όταν φτάνουν στο ακροατήριο ορισμένες πτυχές τους οι κατηγορούμενοι πέφτουν στα μαλακά. Στα πολύ μαλακά. Τόσο μαλακά που ούτε οι ίδιοι το φαντάζονταν.
- από την Εφημερίδα των Συντακτών