Σαν να παρέμεινε συνολικά σε έναν παλιό κόσμο στον οποίο δεν εγινε πότε το δημοψήφισμα...
Κοιτώντας γύρω μας σήμερα βλέπουμε:
Από την μια τον Γιουνκερ στην ελληνική Βουλή. Ένα πρόσωπο θεσμός! Πρόεδρος της Ευρώπης που μας ξεφτίλισε διεθνώς σαν PIIGS, μας επέβαλε τρία νεοφιλελεύθερα Μνημόνια που οδήγησαν σε μαζική φτωχοποίηση, υπερχρέωση, λεηλασίες περιούσιων από τις τράπεζες, διάλυση εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων σε οικονομική και κοινωνική κατάρρευση σε μετανάστευση και σε Νεκρούς.
Και ακριβώς απέναντι βλεπουμε μια «Αριστερά» και ειδικότερα:
Κάτι γενιές ξεχασμένες στον μετεμφυλιακό κόσμο όπου το -κατάπτυστο δεν το συζητώ- άγαλμα του Τρουμαν ειναι σύμβολο υποτέλειας. Και παλεύουν να το ρίξουν με δισκοπρίονα και με σκοινιά…. αλλά για τον Γιουνκερ χθες δεν έκαναν τίποτα!
Κάποιες άλλες γενιές ξεχασμένες στην μεταδικτατορική εποχη της ώριμης περιόδου του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα. Καλούν τακτικά σε συγκεντρώσεις για την Συρία και τον Ασαντ στην Πρεσβεία των ΗΠΑ… αλλά για τον Γιουνκερ χθες δεν έκαναν τίποτα. Εδώ που τα λέμε τρία χρόνια δεν βρήκαν τον δρόμο για μια διαδήλωση στην ΕΕ Αθήνας…
Άλλοι στην εποχή πριν το τέλος του ψυχρού πόλεμου τάσσονται με τον Ρώσσο ως κληρονόμος της ΕΣΣΔ και ταυτόχρονα είναι με τους Κούρδους στην Αφριν και στο Κομπανί που διαμελίζουν την Συρία με τις πλάτες των ΗΠΑ. Αλλα είναι και με την Χεζμπολα και το ΙΡΑΝ που ειναι κατά του Ισραηλ και τα λοιπά. Κι όλα αυτά στον ίδιο πόλεμο γιατί τελικά η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος! Αλλά για τον Γιούνκερ χθες δεν έκαναν τίποτα.
Κάποιοι άλλοι στην εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας βλέπουν παντού σενάρια συνωμοσίας που όλοι τα έχουμε ακούσει, αλλά για τον Γιουνκερ δεν έκαναν τίποτα!
Στην περίπτωση Γιουνκερ η αριστερά φαινεται ξεχασμένη στον παλιό κόσμο της. Σε ένα κόσμο γνωστό, προβλέψιμο, στον οποίο δεν έγινε πότε το δημοψήφισμα.
Όχι τυχαία δεν έχει παραχθεί τίποτα από τότε. Η Αριστερά το προσπέρασε το Δημοψήφισμα ως σημείο τομής της Ιστορίας και δεν το αξιολόγησε καν. Δεν παράχθηκαν επεξεργασίες που θα κάνουν την ζωή των ευρωπαίων και των ευρωπάκηδων δύσκολη
Έτσι αντί να ηγείται σήμερα μιας κοινωνίας που βράζει με κινήματα και ομαδες δράσης σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό και πόλη δεν μπορεί να καρπωθεί τίποτα από το ΟΧΙ.
Απελπιστικά εγκλωβισμένη στο παρελθόν της, σε ηλικιακή και ιδεολογική εκφύλιση, σε πλήρη αδυναμία να προσδιορίσει σήμερα τον ταξικό εχθρό των λαϊκών στρωμάτων.
Έτσι δεν μπορεί ούτε καν να διανοηθεί πως θα οδηγήσει μια υπερώριμη κοινωνία -τα λαϊκά στρώματα αυτής- σε σύγκρουση με την κεντρική επιλογής της κυρίαρχης τάξης και των Ελιτ που είναι το «πάση θυσία στο ευρώ».
- από το papaioannou-j.gr
