Η προηγούμενη εβδομάδα σημαδεύτηκε από δύο σημειακές θεσμικές υποχωρήσεις απέναντι στην Ακροδεξιά. Η πρώτη σημειώθηκε στην υποδοχή του «Αγίου Φωτός», την οποία η Αριστερά παλιότερα αντιμετώπιζε σκωπτικά.
Ακόμα και σήμερα κυβερνητικοί βουλευτές αποστασιοποιούνται, επιχειρώντας να..
διασκεδάσουν την εύλογη αμηχανία τους.
Ομως η «κυβερνώσα» Αριστερά δεν άλλαξε την εκδήλωση αυτή, δεν διατυπώνει καν θέση για το θέμα. Η φλόγα συνεχίζει να έρχεται με τιμές αρχηγού κράτους.
Πρόκειται για πολυεπίπεδη υποχώρηση. Διατηρείται ένα παγανιστικό τελετουργικό υπό το βάρος της θρησκοληψίας και της ασθενούς μνήμης.
Η αεροπορική μεταφορά του «Αγίου Φωτός» δεν είναι δα κανένα πανάρχαιο έθιμο. Για πρώτη φορά συνέβη το 1988, με πρωτοβουλία ιδιώτη (με ενεργή στήριξη -όπως λέγεται- της κ. Λιάνη-Παπανδρέου). Ως τότε ερχόταν με πλοίο.
Από το 2002, το υπουργείο Εξωτερικών ανέλαβε τη διοργάνωση και το οικονομικό κόστος της ειδικής πτήσης και της υποδοχής με τιμές αρχηγού κράτους. Από την Αθήνα, το «Αγιο Φως» διασπείρεται με ειδικές ή τακτικές πτήσεις σε διάφορες Μητροπόλεις.
Κανένα άλλο κράτος με ισχυρή ορθόδοξη εκκλησία δεν ναυλώνει αεροσκάφος για να μεταφέρει το φως, κανείς δεν υποδέχεται μια φλόγα με μπάντες και αγήματα.
Εμείς συνεχίζουμε, σε πείσμα του Ορθού Λόγου (για «πλάσμα Λατίνων μοναχών και φραγκοπατερικών γέννημα, ψευδοκαταίβατα φώτα, όνειδος στρατηγούμενον από θρασυτάτους θαυματοπλάστας» έκανε λόγο ο Αδ. Κοραής).
Φέτος, δυστυχώς, έγινε κάτι ακόμα χειρότερο. Η κυβέρνηση όχι μόνο διατήρησε την τελετή, αλλά δεν είχε το σθένος και την πρόνοια να τη διαφυλάξει θεσμικά.
Διπλή ήττα: αφενός ένα τύποις κοσμικό κράτος θρησκεύεται, αφετέρου αφήνει την τελετή να γίνει πάρτι της Ακροδεξιάς και των υπόδικων νεοναζί.
Η «επιτροπή υποδοχής» στο αεροδρόμιο αποτελούνταν από την εντός κυβέρνησης «χριστιανική Δεξιά», την Ακροδεξιά και τη Ναζιστική Δεξιά.
Οι κυβερνητικοί παράγοντες δεν βρήκαν μια λέξη δυσφορίας για τον ακροδεξιό αντισημίτη, ομοφοβικό αντιπρόεδρο της Βουλής κ. Δ. Καμμένο (διακομματικές οι ευθύνες για την εκλογή του) και τους υπόδικους της Χ.Α. που πόζαραν δίπλα τους. Εικόνα ντροπής.
Είχε προηγηθεί ένα άλλο ατόπημα. Σε συνέντευξή του («Εφημερίδα Συντακτών», 6/4) ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Τόσκας, ρωτήθηκε για τους εντός της αστυνομίας συμπαθούντες τη Χρυσή Αυγή. Στην απάντησή του έκανε λόγο για αστυνομικούς που με άδικο τρόπο στιγματίστηκαν(!).
Είπε: «Θέλω να υπενθυμίσω το τεράστιο λάθος επί εποχής κ. Δένδια, που είχε βαφτίσει τους μισούς αστυνομικούς χρυσαυγίτες και κυνηγούσε όποιον είχε ένα ενθύμιο από μια βολή, έναν κάλυκα ή δεν ξέρω τι άλλο. Εγινε τεράστιο κακό με αυτή την άκριτη αντιμετώπιση των αστυνομικών. Οι αστυνομικοί έχουν καταλάβει ότι τα κόμματα της Αριστεράς δεν είναι εχθροί τους. Οτι η Δημοκρατία δεν είναι εχθρός τους και αυτό φαίνεται στην καθημερινή τους δράση».
Μα καλά, δεν ενημερώνεται από τους συμβούλους του ο υπουργός για υπόγειες διαδρομές και πυρήνες της Χ.Α. στην ΕΛ.ΑΣ.;
Δεν έμαθε όσα συγκλονιστικά ακούγονται στη δίκη της Χ.Α. σχετικά με τη διαχρονική ώσμωση; Για τις έγκαιρες διαρροές και τις προειδοποιήσεις «από μέσα» που προστάτευαν τους νεοναζί από έρευνες;
Δεν άκουσε μάρτυρες να μιλάνε για τους «δικούς μας» μέσα στην αστυνομία; Δεν έμαθε για το Α.Τ. Νίκαιας, κανείς δεν του είπε για τον Αγιο Παντελεήμονα;
Δεν έχει δει ποτέ την επιχειρησιακή συνέργεια ΜΑΤ-Χ.Α. στον δρόμο; Δεν πληροφορήθηκε τα εκλογικά αποτελέσματα στα τμήματα των ειδικών μονάδων της ΕΛ.ΑΣ.;
Φυσικά τα γνωρίζει αυτά ο κ. Τόσκας. Ομως, ως πολιτική ηγεσία, μας λέει ότι άδικα στοχοποιήθηκαν. Οτι το μόνο στοιχείο σε βάρος τους είναι κάτι… σουβενίρ.
Η θέση αυτή έρχεται σε αντίθεση με σοβαρές καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ περί αθέμιτων επαφών αστυνομικών και Χ.Α. και περί θεσμικής ανοχής.
Ακόμη χειρότερα, επιχειρεί να διαψεύσει την πραγματικότητα, όπως αυτή τεκμηριώνεται από σειρά ερευνών και από τις εκθέσεις εθνικών και διεθνών οργάνων για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Ο κ. Τόσκας επιχειρεί –πιθανολογούμε για λόγους που εξηγούνται από δυναμικές και ισορροπίες με τη φυσική ηγεσία και τους συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ.- να κλείσει βεβιασμένα μια συζήτηση που μπορεί να κλείσει μόνο κατόπιν έρευνας και δημοσίου πορίσματος.
Δεν διαγράφονται με αφοριστικές δηλώσεις οι καταγγελίες για τις σχέσεις του ακροδεξιού ποινικού περιθωρίου με την αστυνομία, τις εκλεκτικές συγγένειες και το πέπλο σιωπής και συγκάλυψης.
Και πάντως, η απάντηση Τόσκα δεν ξεπλένει την ΕΛ.ΑΣ., απλώς αποτελεί τίτλο τιμής στον κ. Δένδια.
Τα δύο περιστατικά αποτελούν πολιτικές ήττες και οφείλονται στην ισχυρή απροθυμία της κυβέρνησης να σπάσει αυγά, στη μια περίπτωση με την Εκκλησία, στη δεύτερη με την ΕΛ.ΑΣ.
Ετσι προέκυψαν οι τιμές στο «Αγιο Φως» παρέα με τα μπουμπούκια της εγχώριας Ακροδεξιάς και η ατεκμηρίωτη απαλλαγή πιθανών συνεργατών της Χ.Α. εντός της ΕΛ.ΑΣ.
Οι βαθύτεροι λόγοι πρέπει -φοβούμαι- να αναζητηθούν και πέραν των περιορισμών που εκ των πραγμάτων θέτει η συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛΛ.
Πρόκειται φυσικά για μια τοξική συγκατοίκηση. Για τούτο, πιθανή απαλλαγή από τον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο θα ήταν μια καλή αρχή.
Χρειάζονται ωστόσο πολλά ακόμα βήματα για την εκ νέου ανακάλυψη και κατοχύρωση της απόστασης που παραδοσιακά χωρίζει τη δημοκρατική, ανανεωτική Αριστερά από κάθε ακροδεξιά έκφανση.
* Ο Κ. Παπαϊωάννου είναι τ. γενικός γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκπρόσωπος Παρατηρητηρίου στη Δίκη της Χρυσής Αυγής και το κείμενό του δημοσιεύτηκε στην ΕφΣυν
