Κάποιοι κέρδισαν και κάποιοι έχασαν από αυτή την περιπέτεια. Αυτοί που κέρδισαν δεν.. βρίσκονται στη μεριά των εργαζομένων.
Τώρα η χώρα έχει μπει στον δρόμο της εξόδου από τη μνημονιακή πολιτική και την επιτροπεία. Αυτό το παραδέχονται όλοι. Αλλά δεν πρόκειται για κάποια εύκολη υπόθεση.
Η δυσκολία δεν αφορά το γεγονός ότι η χώρα και μετά τα μνημόνια θα βρίσκεται σε επιτήρηση. Κάτι τέτοιο, ούτως ή άλλως, προβλέπεται από τη λειτουργία της Eυρωζώνης και από το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει υψηλό δημόσιο χρέος.
Η δυσκολία εδράζεται στο ότι πρέπει να συμφωνήσουμε με τους θεσμούς στο λεγόμενο ολιστικό πρόγραμμα ανάπτυξης της μεταμνημονιακής εποχής.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι πρέπει να συμφωνήσουμε μαζί τους στη φιλοσοφία, στην κατεύθυνση, στη στρατηγική και στα ουσιώδη μέτρα που θα περιλαμβάνει αυτό το πρόγραμμα.
Δεν χωράει αμφιβολία πως το πρόγραμμα θα είναι σφιχτό. Δεν θα συνιστά την οριστική έξοδο από την πολιτική της λιτότητας. Το ζητούμενο είναι να τη χαλαρώνει.
Σε πρώτη φάση να ανακουφίζει, τουλάχιστον, τα λαϊκά στρώματα που υπέφεραν περισσότερο. Σε δεύτερη φάση να προδιαγράφει- έστω και με αργό βηματισμό- την αντιστροφή της συνολικής κατάστασης.
Για οκτώ χρόνια, η χώρα βυθιζόταν στον πάτο του πηγαδιού. Κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσει να ανεβαίνει.
Δυστυχώς, τα μηνύματα που έρχονται από τις Βρυξέλλες δεν είναι αισιόδοξα, καθώς οι Ευρωπαίοι δανειστές θεωρούν ως παροχές -και τις απορρίπτουν- ακόμα και μια μικρή αύξηση του κατώτατου μισθού ή την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων.
Τους ξέρουμε, γιατί αυτό έκαναν πάντα. Ο ελληνικός λαός, όμως, δεν αντέχει άλλο. Και επειδή βρισκόμαστε στην αρχή της διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση οφείλει να μην επιτρέψει να βγούμε από τα μνημόνια από την πόρτα και να ξαναμπούμε από το παράθυρο.
Άποψη / ΕΦ.ΣΥΝ.
