Έπεσαν απ’ τα σύννεφα οι βουλευτές με την περίπτωση του υποψήφιου διοικητή του ΕΦΚΑ. Δεν θα ’πρεπε να εκπλήσσονται. Το πρόβλημα με την επιπόλαιη και πολιτικά ιδιοτελή κάλυψη των επιτελικών θέσεων του Δημοσίου είναι παλιό όσο το ελληνικό… Δημόσιο. Κι εδώ δεν μιλάμε για μαγαζάκι, αλλά για έναν υπεροργανισμό με μεγάλη επίδραση στην κοινωνία, που διαχειρίζεται σημαντικό ποσοστό του ΑΕΠ. Αποτελεί καίρια απόφαση το ποιος θα.. τον διοικήσει.
Και όμως, ποιος θυμάται το όνομα του πρόσφατα παραιτηθέντος διοικητή; Για να σας βγάλω από την αμηχανία, λέγεται Αθανάσιος Μπακαλέξης! Πολύ περισσότερο δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάποιον που να άφησε όνομα ως διοικητής του ΙΚΑ. Θυμάμαι βέβαια τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο, πρώην συνδικαλιστή, γνωστότερο ως… υπεύθυνο για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ. Και τον καθηγητή Γιάννη Βαρθολομαίο, στέλεχος της ΝΔ, γνωστότερο για τον τρόπο που πέθανε.
Αλλά και πάλι, κακώς στέκομαι στα πρόσωπα. Το πρόβλημα αφορά κριτήρια και διαδικασίες. Θα έπρεπε η εκάστοτε κυβέρνηση να περιγράφει λεπτομερώς τα προσόντα, να μοχθεί να προσελκύσει ως υποψήφιους τους καλύτερους, και με αδιάβλητες διαφανείς διαδικασίες να επιλέγει τον καταλληλότερο. Αντ’ αυτού, διαλέγει πάντα εν κρυπτώ κάποιον της αρεσκείας της.
Ας μην εξανίσταται η αντιπολίτευση. Ίδια παραμένουν τα κριτήρια και οι διαδικασίες, όπως ίσχυαν διαχρονικά όταν κυβερνούσαν. Ίδια και τα αποτελέσματα. Ας μη διαπορεί η συμπολίτευση. Ο μηχανισμός επιλογής έχει παραμείνει και επί των ημερών τους αλώβητος.
Σπανίως όσοι διετέλεσαν διοικητές είχαν σοβαρά προσόντα. Σίγουρα το καταλληλότερο δεν είναι να είσαι συνδικαλιστής, ούτε κομματικό στέλεχος – ούτε καν πανεπιστημιακός. Ειδικά στην περίπτωση Μαρίνου, πολύ μεγαλύτερη σημασία από το αν πάσαρε μικροδουλειές στην εταιρεία του έχει το φτωχό βιογραφικό του. Δηλαδή έχουν την αυταπάτη ότι ακόμα και χωρίς το ηθικό ζήτημα η υποψηφιότητά του ήταν καλή επιλογή;
- από το kasdaglis.wordpress / Πρώτη δημοσίευση στο ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 1.4.2018
