Στη Γαλλία ένας πρώην Πρωθυπουργός -ιδιαίτερα ισχυρός πολιτικός στην εποχή του- βρέθηκε αντιμέτωπος με μια κατηγορία για χρηματοδότηση της προεκλογικής καμπάνιας του από τον Καντάφι, που φαίνεται ότι λάδωνε κάποιους απ’ όσους είχαν επαφή μαζί του- μακριά από εμάς. Δεν υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία. Αλλά χωρίς δισταγμό η Δικαιοσύνη της χώρας του μπουζούριασε τον εν λόγω πρώην Πρωθυπουργό για δυο 24ωρα και οι αρμόδιες αρχές άσκησαν δίωξη εναντίον του.
Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Θα πάει στο δικαστήριο και αν δεν αποδειχθούν οι κατηγορίες..
θα μείνει αθώος και ελεύθερος να συνεχίσει την πολιτική σταδιοδρομία του, αν θέλει. Ο Νικολά Σαρκοζί αρνήθηκε την ενοχή του, αλλά δεν τα έβαλε με τους δικαστικούς λειτουργούς, ούτε μίλησε για «σκευωρίες» .
Στην Ελλάδα ένας άλλος πρώην Πρωθυπουργός βρέθηκε σε μια δικογραφία με νόμιμη μαρτυρία προστατευόμενου μάρτυρα για δωροδοκία από τη Novartis. Αντί να δηλώσει την αθωότητα του και να τεθεί στη διάθεση της Δικαιοσύνης μήνυσε και καθύβρισε τους… εισαγγελείς και τον Πρωθυπουργό, αραδιάζει αναπόδεικτες κατηγορίες για σκευωρία και στη Βουλή διακήρυξε ότι σχεδόν δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση και ετοιμάζει… ειδικά Δικαστήρια, άγνωστο με ποια ιδιότητα.
Στη συνέχεια ο Αντώνης Σαμαράς αρνήθηκε να καταθέσει στην Προανακριτική επιτροπή που είναι πλέον επίσημη δικαστική αρχή και ερευνά -και-την περίπτωσή του, σύμφωνα με όσα το κόμμα του θέσπισε. Δικαιούνται να μην παραστεί. Αλλά τα περί «γελοίας σκευωρίας» και το ύφος του -δεν τιμούν το αξίωμα που φέρει… Και πάντως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ερευνηθεί ότι τον αφορά. Ότι αρνείται να καταθέσει σε μια υπόθεση που τον αφορά κρίνεται και από την κοινωνία.
Αντίθετα ο Ανδρέας Λοβέρδος έστειλε ένα υβριστικό γράμμα στην Προανακριτική: «Αποδεχτήκατε τη λογική «κουκούλα στους ψευδομάρτυρες κουκούλα και στην έρευνα». Με υβριστικό τρόπο αντιμετωπίζει τους θεσμούς και ο Άδωνις Γεωργιάδης: «Στη γελοιότητα που σας παρέσυρε ο κ. Τσίπρας, δεν πρόκειται να συμμετάσχω».
Οι δυο αυτοί και ο Σαμαράς θα έπρεπε ήδη να έχουν διωχθεί για τη στάση τους. Δικαίωμά τους να μην καταθέσουν αλλά ποιοι είναι και αντιμετωπίζουν μια δικαστική αρχή κατασκευάζοντας θεωρίες που θα μπορούσε να κατασκευάσει ο καθένας σε κάθε περίπτωση, αλλά το λένε στα κανάλια;’
Γιατί να μη κάνουμε μηνύσεις και στους προέδρους των Δικαστηρίων όταν μας καταδικάζουν, εντάσσοντας του σε κάποια «συμμορία»; Γιατί να μη καταγγέλλουμε την Εφορία και την Τροχαία όταν μας ερευνά -αδίκως κατά τη γνώμη μας;
Ποιος πολίτης θα είχε διανοηθεί, μετά από μια απλή δικαστική έρευνα -στην οποία δεν έχει παρά να δώσει τις εξηγήσεις του, όπως υποχρεούται- να πει όσα λένε πρόσωπα που είχαν και έχουν δημόσια αξιώματα; Ο Σαμαράς και οι δυο υπουργοί του αξιώνουν με τον τρόπο τους το ακαταδίωκτο. Να μην τους αγγίζει η Δικαιοσύνη, όπως άλλωστε τα κόμματα τους φρόντισαν δια του Συντάγματος και του τριτοκοσμικού νόμου που ποτέ δεν αλλάξαν, ενώ μπορούσαν.
Ειδικά στην περίπτωση Σαμαρά η Δικαιοσύνη έπρεπε να είναι αμείλικτη για τον τρόπο που συμπεριφέρεται. Πρώτος αυτός ως πρώην πρώτος πολίτης όφειλε σεβασμό. Τα περί σκευωρίας μπορεί να τα λέει στους φίλους του. Για τον «αρχισυμμορίτη Τσίπρα» μπορεί να συζητάει με τους πρώην υπουργούς του. Το θέμα για την Πολιτεία είναι η δικογραφία που τους αφορά και προφανώς είναι εύκολο να την αντικρούσουν αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τους. Γιατί δεν το κάνουν και εκτρέπονται;
- από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro (ολόκληρο ΕΔΩ)
